به گزارش گروه اقتصاد بین الملل ایران اکونومیست، رژیم صهیونیستی که از سال 2006 مردم غزه رادر معرض محاصره ظالمانه خود قرار داده امروز هم ضمن بمباران خانه‌هایشان و قطع کردن آب، برق و سوخت و کمک‌ها به روی آنها به مرحله گرسنگی دادن هم کشانده است.
از ابتدای محاصره غزه در 17 سال پیش تاکنون اشغالگران به یک سری اقدامات از جمله بستن گذرگاه‌های تجاری و محدود کردن ورود کالاها و مواد مصرفی، علاوه بر بسیاری از مواد اولیه تولید مایحتاج مردم این منطقه، متوسل شدند.
محاصره رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه نرخ فقر، بیکاری و ناامنی غذایی را در این منطقه که مساحت آن از 365 کیلومتر مربع تجاوز نمی‌کند افزایش داده و به سطح بی سابقه‌ای رسانده است که با واقعیت معیشتی و اقتصادی جمعیتی که در منطقه جغرافیایی بیش از 365 کیلومتر مربع زندگی می کنند، سازگار است.
اسامه نوفل، پژوهشگر متخصص در امور اقتصادی، می‌گوید که غزه 40 درصد از تولید ناخالص داخلی فلسطین را قبل از محاصره از سوی اسرائیل تشکیل می‌داد، اما سهم تولید ناخالص داخلی این منطقه پس از محاصره تنها 17 درصد بوده است.
نوفل افزود: قبل از محاصره اسرائیل نرخ بیکاری در نوار غزه 26 درصد بود، اما طبق آخرین آمار از 47 درصد گذشته است، در حالی که نرخ فقر هم در نوار غزه کمتر از 30 درصد بوده و در حال حاضر از 60 تا 70 درصد فراتر رفته است.
بر اساس آمار اتحادیه کارگران فلسطینی، تعداد کارگران بیکار در نوار غزه به حدود 250 هزار نفر رسیده است، زیرا تمام بخش‌های کشاورزی، صنعتی و ساختمانی غزه تحت تأثیر این محاصره قرار گرفته‌اند و این امر به تشدید ناامنی غذایی در غزه منجر شده است.
هزینه محاصره غزه توسط رژیم صهیونیستی بر اساس برآوردهای برخی سازمان‌های بین المللی از 16.7 میلیارد دلار فراتر رفته است که به این معنی است که سهم سرانه محاصره اسرائیل در طول سال های محاصره بیش از 9 هزار دلار است.
متوسط درآمد روزانه در نوار غزه در حال حاضر بیش از یک دلار نیست، در حالی که حدود 80 درصد از جمعیت این منطقه به کمک‌های امدادی ارائه شده توسط آنروا و سایر نهادها وابسته هستند.
سامی المعصمی، رئیس اتحادیه کل کارگران فلسطینی در غزه به تازگی گفته بود که تعطیلی صدها کارخانه و اخراج هزاران کارگر و ممانعت از ورود ملزومات ویژه صید به غزه منجر به کاهش تعداد ماهیگیران از پنج هزار نفر به دو هزار نفر شده و این افزون بر ممانعت از ورود دارو، هیات های پزشکی و امدادی و غیره است.
لین هستینگز، هماهنگ‌کننده دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل در سرزمین‌های فلسطین (OCHA)، فوریه گذشته گفته بود که یک میلیون و دویست هزار آواره فلسطینی در نوار غزه در حال حاضر به کمک فوری نیاز دارند.
این مقام سازمان ملل نگرانی خود را از افزایش چشمگیر تعداد فقرا در غزه ابراز داشته بود. بر اساس گزارش شبکه سازمان‌های مردم نهاد، در پنج سال گذشته حدود 45 درصد کمک جامعه بین المللی به نوار غزه کاهش یافته است، در حالی که پیش بینی می‌شود این کاهش تا سال آینده به نرخ‌های بالاتری افزایش یابد.
در عین حال، ژنراتورهای تجاری که در سراسر نوار غزه به کار گرفته شده طبق برنامه زمان‌بندی خاموش و روشن کار می‌کنند، در حالی که انتظار می‌رود به دلیل ادامه ممانعت از ورود سوخت به غزه و امتناع اشغالگران اسرائیلی برای ورود سوخت به این منطقه این ژنراتورها هم طی روزهای آینده از کار بیفتند.
علاوه بر این، بسیاری از ایستگاه‌های آب رسانی به دلیل کمبود سوخت مورد نیاز برای راه اندازی ژنراتورهای پمپ‌های آن از کار افتاده اند علاوه بر اینکه تنها نیروگاه تولید برق غزه هم چند روز است از کار افتاده و رژیم صهیونیستی هم که جریان برقی را که از سرزمین های اشغالی 1948 به نوار غزه می رسید قطع کرده است.
با توجه به انباشته شدن ده‌ها جسد در یخچال‌هی محوطه بیمارستان‌های نوار غزه، علاوه بر عدم ورود کمک‌های امدادی و غذایی و ادامه آوارگی خانواده‌ها در مدارس وابسته به آژانس امداد و کار سازمان ملل متحد برای پناهندگان وقوع فاجعه انسانی و بهداشتی در غزه قریب‌الوقوع است.
در عین حال، بسیاری از مغازه‌ها به دلیل تمام شدن ذخایر مواد غذایی خود تعطیل کرده اند و هزاران نفر هم که برایشان مهیا بوده مواد غذایی برای تا چند هفته آینده ذخیره کرده‌اند.
به گفته منابع سازمان ملل قریب به 400 هزار نفر تاکنون از خانه های خود در غزه آواره شدند که بیش از 220 هزار نفر آنها به 88 مدرسه وابسته به آنروا پناه بردند.
در همین حال آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک(آنروا) امروز شنبه اعلام کرد که دو میلیون نفر از مردم غزه آب ندارند و این مساله مرگ و زندگی است. اگر آب غزه با رسیدن سوخت به نیروگاه غزه و از سرگیری جریان برق تامین نشود مردم غزه از تشنگی می‌میرند.
پایان پیام/
