زمزمه‌هایی مبنی بر احتمال پذیرش اف. ای. تی. اف در ماه‌های آینده به گوش می‌رسد که می‌تواند یک پیام سیاسی برای غرب و بازار آن مبنی بر تمایل ایران به بازگشت از دریچه‌ی گفتگو و اقتصاد باشد. افزایش فشار تحریم‌ها در کنار تغییر رویکرد سیاست‌خارجی دولت نسبت به غرب نیز در پذیرش قوانین این سازمان بین دولتی موثر است.
علی‌اصغر زرگر، استاد روابط بین‌الملل، در رابطه با علل پذیرش اف. ای. تی. اف در شرایط فعلی به «فراز» گفت: «اف. ای. تی. اف یک لایحه غیردولتی است که بهتر است از نام فارسی آن تحت عنوان «گروه ویژه اقدام مالی» استفاده کنیم. این لایحه لازمه مبادلات بانکی است در ۱۵۰ صفحه این مسأله چند بند وجود دارد که مورد پسند ایران نیست. اول در مورد مسأله هسته‌ای است که در آنجا خیلی شفاف بررسی می‌شود و هزینه کرد دولت‌ها در این زمینه مشخص می‌شود. دومین مسأله کمک به گروه‌های نیابتی است و کمک دولت‌ها به این گروه‌ها باید زیر ذره بین باشد؛ لذا اف. ای. تی. اف به طور کلی شفاف‌سازی هزینه کرد خارجی دولت هاست».
وی در ادامه در رابطه با فشار تحریم و لزوم پذیرش اف. ای. تی. اف اشاره کرد: «آمریکا پای خود را روی گلوگاه ارزی ایران گذاشته است. ما یک دلار هم نمی‌توانیم از طریق سیستم‌های رسمی بانکی جابه جا کنیم. ما نمی‌توانیم پولی از خارج دریافت کنیم و به طور کامل بلوکه شده‌ایم. تبادل چمدانی دلار هم همیشه جواب نمی‌دهد و ۲۵ درصد هم گرانتر تمام می‌شود. یک بازرگان که می‌خواهد یک جنس را صادر کند در گام نخست به خاطر این موضوع به مشکل می‌خورد و برای واردات هم دچار چالش است. الان یک جنس که خریداری می‌شود به دبی می‌آید و به نام یک شخص ثالث بارنامه می‌خورد وبه ترکیه‌ی رود و سپس با کامیون وارد می‌شود که هزینه‌های ما را بالا می‌برد. اگر ما بتوانیم اف. ای. تی. اف را بپذیریم تمام‌یان مشکلات ح لمی شود. تنها ۶ کشور هستند که این موضوع را نپذیرفتند، عربستان هم این مسأله را پذیرفت. برخی کشور‌های آفریقایی نیز به صورت جمعی اف. ای. تی. اف را پذیرفتند. اسراییل هم با اتکا به این لایحه بر علیه ایران فعالیت می‌کند».
زرگر درباره پیام سیاسی پذیرش اف. ای. تی. اف بیان کرد: «پذیرفتن اف. ای. تی. اف یک پیام اقتصادی است که ما می‌خواهیم به بازار برگردیم. بانک ملی در لندن و هامبورگ و نقاط دیگر شعباتی دارد که با این لایحه می‌تواند به راحتی کار کند. از سوی دیگر پیام سیاسی هم در دل اف. ای. تی. اف وجود دارد که می‌تواند به آمریکایی‌ها چراغ سبز برای گفتگو نشان دهد. ایران باید با سیستم بین‌المللی بازی کند و به عنوان یک بازیگر خیلی از مسائل را قبول کند. به هر صورت اف. ای. تی. اف زمینه‌ای است که می‌تواند مذاکرات را به جریان بیندازد. ترکیه به عنوان یک همسایه تمام این مسائل را پذیرفته و با استفاده از آن‌ها در تلاش برای جذب سرمایه است و اخیراً کارخانه تسلا را هم به سوی خود کشانده است. ترکیه با اسراییل و عربستان و عراق رابطه خوبی دارد و همه را به بازی گرفته است. پذیرفتن اف. ای. تی. اف برای ما پذیرفتن جذب سرمایه است. دیپلماسی علم ممکن ساخت غیرممکن هاست».
زرگر گفت: «پذیرفتن اف. ای. تی. اف یک ضرورت است. ما ایرانی‌ها یک ویژگی خاص داریم و آن کار امروز را به فردا انداختن است. ما کارمان را سر وقت انجام نمی‌دهیم و سپس در بدترین شرایط آن را انجام می‌دهیم. در حال حاضر هم اف. ای. تی. اف را در شرایط ضرورت می‌پذیریم. مثل جنگ ایران و عراق که می‌توانست بعد از آزادسازی خرمشهر با دریافت مقدایر زیادی پول آزاد شود، اما جنگ را ادامه دادیم و در بدترین شرایط آن را تمام کردیم. الان هم جمهوری اسلامی ضرورت دارد که برخی مسائل خارجی را بپذیرد. یک زمانی عربستان را هم نپذیرفتیم و به سفارت آن حمله کردیم، حالا در هتل اسپیناس ناچار به رقص شمشیر با آن‌ها هستیم». 
