به گزارش ایران اکونومیست، داوود دانش جعفری، امروز ضمن تشریح روش های نوین تامین مالی، اظهار داشت: نظام تامین مالی یعنی چارچوبی که مشخص می‌کند منابع مالی مورد نیاز برای سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها، از کجا می‌آید و سهم هر کدام از روش ها، چقدر است.
وی با بیان اینکه در تامین مالی شرکت‌ها، سه حوزه مشخص وجود دارد، تصریح کرد: در سراسر دنیا تامین مالی از طریق بازار پول، بازار بدهی و بازار سرمایه انجام می شود و هر کدام از این روش ها دارای یک بخش داخلی و یک بخش بین المللی و خارجی است.
دانش جعفری ضمن مقایسه وضعیت تامین مالی شرکت های ایرانی با شرکت های خارجی گفت: پژوهش‌های انجام شده نشان می دهد تامین مالی خارجی توسط شرکت‌های داخلی، سهم پایینی دارد.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: در تامین مالی خارجی، موضوع حائز اهمیت آن است که سهم بخش خصوصی در تامین مالی خارجی، بدون ضمانت دولت باشد.
وزیر اسبق اقتصاد در ادامه به سهم هر یک از روش‌های تامین مالی در داخل اشاره کرد و گفت: در ایران سهم بازار پول از تامین مالی شرکت ها ۹۰ درصد، سهم بازار بدهی ۴ درصد و سهم بازار سرمایه ۶ درصد است؛ اما وضعیت در کشورهای صنعتی بسیار متفاوت است؛ به طوری که سهم تامین مالی از طریق بازار سرمایه در کشور های صنعتی، به طور میانگین بالاتر از ۵۰ درصد است.
دانش جعفری بر ضرورت تغییر روش‌های تامین مالی شرکت‌های داخلی تاکید کرد و گفت: توسعه بنگاه‌های اقتصادی بدون حل مشکل تامین مالی، امکان پذیر نیست، بنابراین استفاده از روش‌های نوین تامین مالی ضروری است.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: باوجود اینکه سهم سیستم بانکی از تامین مالی شرکت های کشور ۹۰ درصد است، اما وقتی مجموع این تسهیلات را با کشورهای دیگر مقایسه می‌کنیم، مشاهده می‌شود که ظرفیت تسهیلات دهی در ایران، بسیار پایین است.
وی گفت: ظرفیت سیستم بانکی برای تامین مالی باید تقویت شده و نقش بازار سرمایه در آن، بیشتر شود.
دانش جعفری نقش بازار سرمایه در تامین مالی شرکت های داخلی را بسیار مهم دانست و گفت: تامین مالی از طریق «صرف سهام»، «سهام خزانه»، «اوراق مشارکت قابل تبدیل به سهام» و «پذیره نویسی سهام با تضمین سود» از جمله روش‌های قابل اجرا است.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام به ارائه شیوه هایی برای استفاده بیشتر از ظرفیت نظام بانکی در تامین مالی پرداخت و گفت: روشی که در تامین مالی بعد از بحران مالی سال ۲۰۰۸ مورد استفاده قرار گرفت، تامین مالی پروژه ای بود؛ به نحوی که در تامین مالی پروژه‌ای، بازپرداخت منابعی که از سیستم بانکی قرض می شود، حتما باید از درآمد پروژه باشد؛ به این معنا که اگر بانکی پروژه ای را تامین مالی کند، به وضعیت مالی قرض گیرنده مرتبط نبوده و باز پرداخت از محل درآمد پروژه است.
وی به مزایای استفاده از این روش اشاره کرد و گفت: در این روش بانک مجبور می شود پروژه های جذاب و سودده را انتخاب کند، زیرا اگر اشتباه کند و پروژه دیر به نتیجه برسد، بانک قرض دهنده متضرر می شود.
وزیر اسبق اقتصاد با بیان اینکه این روش در دنیا نتایج قابل قبولی داشته و بیشتر طرح‌های عظیم سرمایه‌گذاری با این روش انجام می شود، افزود: اغلب وام‌هایی که بانک جهانی می پردازد، از طریق نظام تامین مالی پروژه‌ای است.
پایان پیام/
