به گزارش ایران اکونومیست، رئیس جمهوری امسال در مراسم آغاز سال تحصیلی جدید اعلام کرد که به جای پرسش مهر، قصد دارد «پویش مهر» را مطرح کند. در واقع محور تازه‌ای به «پرسش مهر» اضافه شده و آن، ضرورت مشارکت دانش آموزان در روایات خود است.
رییس در توضیح این امر گفت: شما دانش‌آموزان برای اینکه بدانید در گذشته کجا بودیم، اکنون در چه جایگاهی هستیم و مسیر آینده کدام است، می‌توانید پیشرفت‌های کشور را به تصویر بکشید. حتماً شهر و روستای شما پیشرفت‌هایی داشته، مجموعه کشور علیرغم همه تهدیدها و تحریم‌ها و مشکلاتی که دشمنان برای کشور ایجاد کردند، پیشرفت‌های شگفت‌انگیزی داشته است. می‌توانیم در کنار اردوهای راهیان نور برای بازدید از مناطق جنگی، اردوهای راهیان پیشرفت هم داشته باشیم که دانش‌آموزان و دانشجویان از طرف مدرسه و دانشگاه بروند و پیشرفت‌های کشور را مشاهده کنند و راویان، این پیشرفت‌ها را روایت کنند.
رئیسی همچنین از دانش‌آموزان درخواست کرد که در این بازدیدها، پیشرفت‌ها را با قلم و بیان خود تصویر کرده و گزارش‌های آن را به مدرسه و معلمان ارائه کنند و در مرحله بعد این گزارش‌ها برای دیگر دانش‌آموزان و والدین و همچنین برای دیگر مدارس به نمایش درآید و سپس در شهرها و استان‌های دیگر و به شکل یک جشنواره در سراسر کشور برگزار شود.
در همین راستا حجت الاسلام محسن موذنی مدیر ستاد مردمی تربیتی غدیر، تجربه‌ای از نحوه مشارکت دادن دانش آموزان برای احصا چالش‌ها و حل این چالش‌ها توسط راهکارهایی که خودشان مطرح می‌کنند، دارد.
موذنی درباره تجربه خود به ایران اکونومیست گفت: کنگره قرآنی سمپاد مخصوص مدارس تیزهوشان کشور است. این کنگره قسمت مفاهیم قرآن دارد که در این قسمت ما برای مشارکت دانش آموزان در حوزه حل چالش ها اتفاقی را طراحی کردیم.
وی توضیح داد: بچه ها در مرحله مدرسه، درگیر حل یکی از سه چالش اجتماعی یعنی چالش نا امیدی، چالش خودباختگی و چالش انفعال و بی‌تفاوتی در جامعه هدف آنها یعنی مدرسه شدند. به این معنا که در فضای مدرسه به دقت بررسی می‌کنند تا دریابند به نوعی نمودهای هر کدام از این چالش‌ها را در مدرسه مشاهده می‌کنند یا خیر و بعد برای حل آن چالش، از آیات قرآن استفاده کنند.
مدیر ستاد مردمی تربیتی غدیر ادامه داد: برای راحتی حال دانش آموزان ما ۲۲ موقعیت قرآنی را انتخاب کردیم که هر شش الی هشت مورد از این موقعیت‌ها مربوط به یکی از این چالش‌ها می‌شد. یعنی برای مثال اگر دانش آموزی می‌خواست چالش ناامیدی را حل کند مختار بود بین این شش الی هشت موقعیت یک مورد را انتخاب و کار کند و در این فرآیند دانش آموزان آیات قرآن را بررسی می‌کردند.
موذنی با بیان اینکه فضای جذابی در این موقعیت‌ها طراحی شده بود، افزود: در مرحله مدرسه باید دانش آموزان غرفه می‌زدند و نتایج خود را در قالب طرحی هنری در غرفه به دانش آموزان دیگر ارائه می‌کردند. اینگونه ما کنشگری دانش آموزی را با محوریت قرآن در مدرسه رقم می‌زدیم و دانش آموزان باید از این فعالیت خود در غرفه‌ها تصویری پنج دقیقه‌ای تهیه کرده و برای ما ارسال می‌کردند تا وارد مرحله بعد می‌شدند.
وی تصریح کرد: در مرحله استانی شرکت کنندگان باید در یکی از قالب‌های رسانه‌ای اعم از کلیپ، پادکست، اینفوگرافی و... انتخاب کرده و چالش منتخب دوره قبل را ارائه می‌دادند. دانش آموزان باید بر پایه آیات قرآن برای آن چالش، راهکاری ارائه می‌دادند و بعد برای آن سناریویی می‌نوشتند. بعد این سناریو را به یک کار هنری تبدیل می‌کردند و این کار هنری را در سایتی بارگذاری می‌کردند. دانش آموزانی که موفق شدند در این مراحل کار خود را ارئه دهند به مرحله بعدی وارد می‌شدند. در آنجا دانش آموزان برتر انتخاب می‌شدند و نهایتا برترین ها به مرحله کشوری راه پیدا می‌کردند. البته اختتامیه مرحله کشوری این طرح هفته آینده در یزد برگزار می شود.
موذنی گفت: در این مرحله بچه ها وارد اردوی چهار روزه می‌شوند که سه روز آن به فرایند و سناریوی دقیق اختصاص دارد. بچه‌ها باید در این سناریو که در راستای حل چالش است به طرح «مدرسه مطلوب» برسند. این بچه ها اعتلاف هایی ۶ تا ۹ نفره متشکل از استان های مختلف را تشکیل می دهند و در اعتلاف خود به طراحی مدرسه مطلوب می‌رسند و برنامه پیشنهادی برای رسیدن به این مدرسه را ارائه دهند.
وی عنوان کرد: مدیران کشوری در این اردو دعوت هستند و کار دانش آموزان را بررسی می‌کنند. بخشی از این بررسی با رأی مدیران و بخشی دیگر با رأی خود دانش آموزان انجام می‌شود. نهایتا تیم مستند سازی ما از مدارسی که موفق به عملیاتی کردن این طرح منتخب شوند نیز مستند تهیه می‌کنند. هدف گذاری ما از این طرح آن بود که بچه‌ها خودشان وارد یک عملیات جدی شوند و برای حل یک چالش اقدام کنند.
موذنی در پایان سخنان خود تاکیدکرد: این نوع فعالیت‌ها فکر دانش آموزان را درگیر می‌کند و شکل مناسبی از طراحی دانش آموزی دقیقی است. این تجربه‌ای که آن را برایتان توضیح دادم قابل توسعه به موضوعات مختلف اعم از روایت پیشرفت توسط دانش آموزان است. اینکه بخشی از کار برعهده دانش آموز گذاشته شود تا او با فکر خود نقش آفرینی کند، شدنی است و باید بر روی این امر کار جدی انجام شود.
