به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از استادی فایندز، در اوایل سال جاری میلادی، خبری مبنی بر ابداع بازوهای رباتیک مبتنی بر هوش مصنوعی منتشر شد که ظاهری شبیه به عنکبوت دارند، به انسان متصل می‌شوند و می‌توان آنها را کنترل کرد.
بیشتر بخوانید:
رباتی که انسان‌ها را شبیه به عنکبوت می‌کند!
پژوهشگران «دانشگاه توکیو»(UTokyo) در یک جهش آینده‌نگرانه، این بازوهای رباتیک پوشیدنی را به گونه‌ای توسعه داده‌اند که کاربران می‌توانند آنها را برای داشتن کمک بیشتر و احتمالا تعامل اجتماعی بهتر به پشت خود ببندند. این اندام‌های رباتیک که با نام «جیزای آرمز»(Jizai Arms) شناخته می‌شوند، می‌توانند در صورت نیاز اضافه یا حذف شوند و حتی چند دوست می‌توانند آنها را با یکدیگر تعویض کنند.
واحد پایه روی بدن کاربر بسته می‌شود و کاربر می‌تواند تا شش بازوی رباتیک را به خود متصل کند. این بازوها با ماژول‌های دستی عرضه می‌شوند که بسته به وظایف کاربر می‌توان آنها را متصل کرد. بازوها را می‌توان یا توسط کاربر یا از راه دور کنترل کرد.
به گفته گروه پژوهشی، جیزای آرمز برای ایجاد تعامل اجتماعی بین چندین کاربر طراحی شده است. بدین ترتیب، در آینده می‌توانیم افرادی را ببینیم که اندام‌های رباتیک پوشیدنی را به عنوان بخشی از تعاملات اجتماعی روزانه خود مبادله می‌کنند یا آنها را در اختیار یکدیگر می‌گذارند.
در طول آزمایش، کاربران دریافتند بازوهای رباتیک به قدری عملکردی هستند که در واقع پس از برداشتن بازوها احساس می‌کنند برای آنها دلتنگ شده‌اند. پژوهشگران در بیانیه‌ای توضیح دادند: ما از جلسات آزمایش متوجه شدیم که بدن دقیقا می‌تواند چسبندگی یا جدایی بازوها را حس کند و به ویژه هنگام جدا کردن یا کاهش دادن تعداد بازوهای رباتیک، تأثیر شدیدی را احساس کند.
احساس مالکیت اجتماعی
با نگاهی به آینده، پژوهشگران بر این باورند که کاربران ممکن است احساس مالکیت شخصی بر اندام مصنوعی خود داشته باشند. پژوهشگران در ادامه بیانیه توضیح دادند: ما اضافه کردن قابلیت سفارشی‌سازی بازوهای رباتیک را برای ایجاد حس مالکیت اجتماعی و احساس مالکیت فرد نسبت به یک عضو مصنوعی ویژه که در بین افراد متفاوت مشترک است، به عنوان موضوع تحقیقاتی آینده پیشنهاد کردیم.
گروه پژوهشی دانشگاه توکیو خاطرنشان کردند که این توسعه ممکن است پله‌ای برای رسیدن به آینده‌ای باشد که در آن فناوری «سایبورگ دیجیتال» به جریان اصلی تبدیل شود.
آنها افزودند: نیم قرن پس از معرفی مفهوم سایبورگ، سایبورگ‌های دیجیتال که با گسترش فناوری رباتیک پوشیدنی امکان‌پذیر شده‌اند، اخیرا کانون بسیاری از پژوهش‌ها قرار گرفته‌اند.
پژوهشگران کار خود را یک کمک به حوزه روبه‌رشد طراحی یکپارچه انسان-ماشین می‌دانند.
