عصرایران نوشت «ع- م»؛ این همان
تعبیری است که روزنامه خاص اصول گرا در انتقاد از مکاتبات و مواضع اخیر علی
مطهری نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی درباره او به کار برده
است.
مادام که این چهره فرهنگی – سیاسی چنین آشکارا دیدگاه های خود
را مطرح نمی کرد وبه نقد پاره ای گفتارها و رفتارها نمی پرداخت او همچنان
«دکترعلی مطهری» - فرزند استاد شهید مرتضی مطهری- بود. اما اکنون که آنچه
را که وظیفه شرعی و اخلاقی خود می داند بیان می کند، با«ع – م» توصیف می
شود!
گاه عنوان مذهبی ودانشگاهی را حذف می کنند و لقب «آیت الله»
یا «دکتر» را دیگر به کار نمی برند (هر چند اصل استفاده از القاب و عناوین
دانشگاهی و مذهبی در خبررسانی رایج نیست مگر در موارد خاص) ولی اگر خیلی
نپسندند همچون متهمان با حروف اختصاری و الفبایی از آنها یاد می کنند.
در
نگاه عده ای هویت و شخصیت آدم ها خاصه اگر درعرصه سیاست فعال باشند منوط
به میزان همسویی و اطاعت و تبعیت آنهاست. مادام که می ستایند و تایید می
کنند مقام و اعتبار دارند ولی وقتی وارد مقوله نقد شوند دیگر اعتبار و
جایگاهی ندارند و از یادآوری نام و نام خانوادگی آنان نیز باید اجتناب کرد و
حتی علی مطهری هم می شود: ع – م!
اما آیا تنها فرزند شهید مطهری چنین است یا با این منطق و سیاق دیگران را نیز باید به «شهرک الفبا»ی ابداعی خودشان تبعید کنند؟!
به
کار گیری حروف الفبا و ابتدای نام و نام خانوادگی افراد به جای اسامی
کامل، شیوه ای است که معمولا در خبر رسانی برای متهمان به کار می رود. چرا
که چنانچه قبل از قطعی شدن حکم شخصی رسانه ها با نام و نام خانوادگی کامل
از آن فرد یاد کنند چه بسا پس از تبرئه احتمالی نیز حیثیت آسیب دیده اعاده
نشود والبته امکان شکایت فرد متهم شده هم وجود دارد.
به کار گیری
حروف اختصاری به جای نام و نام خانوادگی یا حسب دستور قضایی صورت می پذیرد
یا بنا به ملاحظه حقوقی اما در این مورد خاص بی تردید به قصد تحقیر بوده
است.
یعنی ایها الناس بدانید و آگاه باشید که هر که غیر ما می
اندیشد حقیر و خفیف است و ما نام و هویت او را می ستانیم! همه حقیرند غیر
ما. همه صغیرند غیر ما و همه در فهم حقیقت فقیرند غیر ما .
ولو
موضوع، علی مطهری نماینده اصول گرای مجلس باشد و فرزند ایدئولوگ جمهوری
اسلامی و متولی انتشار آثار او که در کلام امام – بلا استثنا مفیدند- و
نسبت خانوادگی نزدیک با رییس مجلس هم داشته باشد و مشخصات دیگر.
نمی
گویند اما انگار دارند می گویند: سال ها پیش که گاه در هم سویی با ما قلم
می زد هم عنوان دانشگاهی داشت هم نام و هم نام خانوادگی و هم نسب درست و
حسابی اما اکنون که زبان به نقد گشوده نه تنها او را از مرتبه دکتری تنزل
می دهیم که نام و نام خانوادگی اش را هم با حروف الفبا به کار می گیریم و
هر لقبی که بخواهیم به او می دهیم از «سوگلی جدید بی بی سی» تا «رفتار
مذبذب».
تحقیر و به عبارت درست تر، تصور تحقیر علی مطهری با تعبیر
«ع – م» اما دقیقا همزمان با تکریم او در سطح جامعه و رسانه ها ست تا جایی
که یک روزنامه نگار سرشناس در مقاله ای خواندنی از او با عنوان «آقا زاده
دوست داشتنی» یاد کرد تا یادمان باشد آقازاده بودن می تواند معنی کاملا
متفاوتی نسبت به آنچه مصطلح شده هم داشته باشد.
با این همه و با هر
قضاوتی که درباره محتوای تذکرها و مواضع علی مطهری داشته باشیم این واقعیت
مورد اتفاق است که او توانسته شمایل یک نماینده مستقل را فارغ از فراکسیون
ها به نمایش بگذارد و ازاین حیث تفاوتی نمی کند که از او چگونه یاد کنند:
با نام کامل یا به صورت ع- م و با حروف اختصاری و در شهرک الفبا!
اصطلاح
«شهرک الفبا» را اول بار معلمی به نام «فردوس حاجیان» ابداع کرد و سازمان
یونسکو هم در سال 1378 به او مدرک دکتری افتخاری داد و بعدتر به ریاست
دانشکده هنر داشگاه آزاد تهران هم رسید. اما گویا در عرصه سیاست هم یک
گرایش خاص «شهرک الفبا»ی تازه ای تاسیس کرده تا هر که را نمی پسندد نام
وهویت او را بستانند و با حروف الفبا از او نام ببرند!
منتها مشکل
این است که الفبای زبان فارسی تنها 32 حرف و به روایتی 33 حرف ( با احتساب
همزه) دارد و همه آنانی را که هر روز با انواع و اقسام اهانت ها و تحقیرها
می نوازند نمی توانند با این 32 یا 33 حرف توصیف کنند.
