به گزارش ایران اکونومیست، این استاد دانشگاه در سرمقاله‌ای برای شبکه خبری سی.ان.ان نوشت: «مسکو و هاوانا اخیرا روابط اقتصادی، تجاری و نظامی خود را تقویت کرده‌اند. در نتیجه آن پروازهای مستقیم بین دو کشور از سر گرفته شد، مقام‌های روس در تمامی سطوح به هاوانا رفتند و دولت کوبا نظام پرداخت "میر" روسیه را پذیرفته و مسکو برای کوبا نفت و دیگر محصولات صنعتی تامین کرده است.
درضمن، ناو روسی "پرکوپ" ماه گذشته میلادی به کوبا رفت و چین نیز اجازه ساخت یک تاسیسات جاسوسی سری را در این جزیره به دست آورده است که به باور جرمی سوری، اقدامی تحریک آمیز بوده و چالشی برای ایالات متحده محسوب می‌شود.
این اقدام تحریک آمیز از سوی روسیه، چین و کوبا باعث واکنش جدی از سوی پنتاگون شده است. همزمان با حضور ناو روسیه در کوبا، ایالات متحده هم یک زیردریایی اتمی خود به نام "یو.اس.اس پاسادنا" را به خلیج گوآنتانامو اعزام کرد.
اگرچه از نظر رسمی این یک توقف لجستیک است اما هشدار محسوب می‌شود و نشان دهنده قدرت است. وزارت امور خارجه کوبا این حضور زیردریایی اتمی آمریکایی را محکوم و آن را یک اقدام تحریک آمیز دانست.
روسیه و آمریکا وارد یک مارپیچ تشدید تنش پیرامون کوبا شده‌اند؛ پوتین در حال گسترش فعالیت‌های نظامی خود در نزدیکی ایالات متحده و در واکنش به تهدید حضور مسلحانه این کشور در نزدیکی مرزهایش است و واشنگتن هم در حال قدرتنمایی در حوزه کارائیب.
کاخ سفید می‌خواهد کرملین و چین این مساله را درک کنند که باید حمایت خود را از کوبا محدود و به منافع آمریکایی احترام بگذارند.
این اقدامات متقابل باعث بروز فاجعه‌ای سریع می‌شود مانند آنچه در دهه ۶۰ میلادی رخ داد. رهبر وقت شوروی نیکیتا خروشچف از بیم احاطه شدن نظامی و انزوا از سوی غرب، به سمت کوبا متمایل شده و آن را به اهرم فشاری در برابر واشنگتن تبدیل کرد.
خروشچف امیدوار بود که بتواند جان اف.کندی، رئیس جمهوری وقت آمریکا را با این کار از کمک به تلاش‌های ضد کمونیست برلین غربی و سایر بخش های اروپا برحذر دارد و معتقد بود که استقرار موشک‌های کوتاه برد اتمی در کوبا، کندی را متقاعد می‌کند که به چالش کشیدن قدرت شوروی در سایر نقاط به شدت خطرآفرین است.
پوتین شاید امروز همان فکر را دارد اما اشتباه فکر می‌کند. وقتی کاخ سفید در اکتبر ۱۹۶۲ متوجه افزایش فعالیت‌های نظامی مسکو شد، کندی و مشاورانش به سرعت با نیرو وارد عمل شدند. شش دهه به سرعت گذشته و بایدن و مشاورانش واکنش مشابهی خواهند داشت؛ اگر بفهمند که اقدامات نظامی روسیه به سمت جنوب فلوریدا ادامه دارد. استراتژی کنونی امنیت ملی آمریکا شامل تعهد به اجتناب از مداخله خارجی در منطقه است.
از دیدگاه جرمی سوری، تداوم اقدامات نظامی روسیه به سمت فلوریدا، استراتژی کنونی امنیتی آمریکا را تهدید می‌کند که همان اجتناب از مداخله خارجی در منطقه است.
این تحولات می‌تواند به شکل گیری اوضاع مشابه ۱۹۶۲ و بحران موشکی کوبا منجر شود. هرقدر که دولت بایدن احساس کند که از سوی چین و روسیه در کوبا به چالش کشیده می‌شود، همانقدر می‌خواهد قدرت خود را نشان دهد. واشنگتن به اقدامات نظامی روسیه در کوبا پاسخ خواهد داد همانطور که یک زیردریایی هسته‌ای در خلیج گوآنتانامو مستقر کرده است.
با توجه به نزدیک شدن به زمان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال آتی میلادی، فشارها برای قدرتنمایی تنها باعث افزایش بهره برداری جمهوری خواهان از این وضعیت می‌شود.»
