خدایا! در این روز بندگان خویش را به عبادت و طاعت فراخوانده ای و سفره احسان و بخشش خود را برای آنان گسترانیده ای.
اکنون در نهایت خضوع و خشوع در کنار زائران حرم سیدالشهدا، در کربلای معلی زمزمه دعای عرفه را از حسین بن علی(ع) آموخته ام و همراه حضرتش تو را می خوانم:
خدایا! مرا چنان کن که از تو بترسم، گویا تو را می بینم و به پرهیزکاری مرا سعادتمند گردان و به شقاوت گناه مبتلا مکن و در حکم قضا خیر مرا برگزین و قدر خود را بر من مبارک و فرخنده گردان چنان که هر چه را دیر مقدر کرده ای زود نخواهم و هر چه را زود مقدر کرده ای دیر نطلبم.
خدایا! اندوه من ببر و عیب مرا بپوش و از گناه من درگذر و شیطان را از من بران و از گرفتاری ام رهایی ده و به بالاترین در دنیا و آخرت برسان.
خدایا! هرگاه تو را خواندم، پاسخم دادی. هرچه از تو خواستم، عنایتم فرمودی. هر گاه اطاعت کردم و فرمانبری داشتم، قدردانی و تشکر کردی و هر زمان که شکرت را به جا آوردم، بر نعمت هایم افزودی و اینها همه جز نعمت تمام و کمال و احسان بی پایان تو چه می تواند باشد؟
تو خدای منی و من کدام یک از نعمت های تو را می توانم بشمارم یا حتی به یاد آورم و به خاطر سپارم که قادر به آن نیستم؟
خدایا! الطاف خفیه تو و مهربانی های پنهانی ات زیادتر و بیشتر از نعمت های آشکارت است.
ای همدم و همراه تنهایی های من! ای فریادرس غم و اندوه و غصه های من! ای ولی نعمت های من، تو دستم بگیر.
خدای من! این منم و پستی و فرومایگی ام و این تویی با بزرگی و کرامتت. از من این می سزد و از تو آن کرامت.
خدایا! تو چقدر به من نزدیکی با این همه فاصله ای که من از تو گرفته ام، تو که دلسوز منی.
خدایا! تو کی نبودی که بودنت دلیل بخواهد؟ تو کی غایب بوده ای که حضورت نشانه بخواهد؟ تو کی پنهان بوده ای که ظهورت محتاج آیه باشد.
خدای من! مرا از سلطه ذلت بار نفس نجات بده و پیش از آن که خاک قبر بر اندام و جسمم بنشیند، از شک و شرک رهایم کن.
خدای من! چگونه ناامید باشم در حالی که تو همه امید منی! چگونه سستی بگیرم و چگونه خواری پذیرم که تو تکیه گاه هستی منی! ای خدایی که کمال زیبایی و نورانیت خویش چنان تجلی کرده ای که عظمتت بر همه ما سایه افکنده...
جام جم
خدایا ایا این مرام ها را می بخشی ؟