دولت هم نشانه‌ای مشخص مبنی بر تغییر رویکرد خود در سیاست خارجی و تسری تحرکات خود به دیگر حوزه‌ها و تلاش برای رسیدن به گشایش واقعی و پایدار، ارائه نکرده است.
این شرایط بیشتر نشان از تغییر تاکتیکی تا تغییر راهبردی در سیاست خارجی ایران است. رویکرد دولت نیز عمدتا بهره‌گیری گفتاری از مذاکرات مستقیم و غیرمستقیم پنهانی با آمریکا و اروپا برای مدیریت شرایط اقتصادی است.
این رویکرد در کوتاه‌مدت شاید بتواند شرایط اقتصادی را باثبات نگه دارد؛ اما در میان‌مدت سه تا چهارماهه قطعا جواب نخواهد داد، به این معنی که اگر مذاکرات با آمریکا به احیای برجام یا توافق کوتاه‌مدت و موقت منجر نشود و زمینه برداشتن کل یا حتی بخشی از تحریم‌ها شامل فروش نفت و آزادی منابع ارزی کشور فراهم نیاید، عملا کشور بار دیگر با شوک‌های ارزی و پی‌درپی دیگر مواجه خواهد شد.
دراین اثنا دولت باید تکلیف موضوعات دیگر مانند FATF را مشخص کند و ایران را از لیست سیاه خارج سازد. این شرایط اگر اتفاق بیفتد، می‌توان امیدوار بود که رویکرد اخیر دولت در سیاست خارجی رویکردی راهبردی و بلندمدت بر مبنای عقلانیت و عملگرایی باشد.
منبع: دنیای اقتصاد
