به گزارش ایران اکونومیست، طرح خدمات عمومی اجباری روستایی (USO) باهدف ارائه خدمات دسترسی به اینترنت پرسرعت در روستاهای سراسر کشور به کارفرمایی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تعریفشده است. در سال ۹۲ هیچکدام از روستاهای کشور به اینترنت دسترسی نداشتند.
با آغاز به کار دولت سیزدهم و بر اساس معیارهایی که وزارت ارتباطات برای اتصال باکیفیت و پایدار روستاها به اینترنت در نظر داشت و با بررسیهایی که در این زمینه انجام داد حدود هشت هزار روستا در کشور وجود داشت که یا باید به اینترنت متصل میشدند یا باید زیرساختهای آن ارتقا پیدا میکرد.
روستاهای باقیمانده جزو روستاهایی بودند که اتصال آنها به اینترنت با سختیهایی همراه بود. این روستاها اغلب در مناطق صعبالعبور قرار داشتند و تهیه تجهیزات و نصب آنها در روستا کار سخت و در برخی موارد غیرممکن بود. اما درهرصورت ازآنجاییکه تعهد و وظیفه وزارت ارتباطات توسعه اینترنت روستایی بود اتصال روستاها و خصوصاً روستاهای بدون اینترنت و آنهایی که اینترنت مناسب نداشتند در اولویت وزارت ارتباطات قرار گرفت.
طبق آخرین آمار بهدستآمده (خرداد ۱۴۰۲) در دولت سیزدهم ۴ هزار و ۱۳ روستا به اینترنت متصل شدند. بیشترین اتصال در استان سیستان و بلوچستان انجام شده است. استانی که به دلیل وسعت جغرافیایی و پراکندگی روستاها، اتصال آن با سختی فراوانی روبهرو بود. در آستانه ۲ سالگی دولت سیزدهم اکنون ۶۷۴ روستا در استان سیستان و بلوچستان به اینترنت متصل شدهاند.
رتبه بعدی با اتصال ۲۸۲ روستا مربوط به کرمان است. فارس (۲۷۱ روستا)، آذربایجان غربی (۲۵۶ روستا)، خراسان جنوبی (۲۱۲ روستا)، آذربایجان شرقی (۲۰۹ روستا)، خوزستان (۱۹۴ روستا)، کرمانشاه (۱۸۰ روستا)، هرمزگان (۱۴۹ روستا)، کردستان (۱۴۵ روستا)، خراسان رضوی (۱۳۲ روستا)، مرکزی (۱۲۳ روستا)، چهارمحالوبختیاری (۱۱۷ روستا)، اردبیل (۱۱۱ روستا)، لرستان (۱۰۵ روستا)، گیلان (۱۰۴ روستا)، کهگیلویه و بویراحمد (۹۹ روستا)، مازندران و خراسان شمالی (۹۶ روستا)، اصفهان (۹۵ روستا)، ایلام (۷۷ روستا)، قزوین (۶۵ روستا)، بوشهر (۴۷ روستا)، زنجان (۴۶ روستا)، گلستان (۴۵ روستا)، سمنان (۴۰ روستا)، همدان (۲۰ روستا)، یزد (۱۳ روستا)، تهران (۸ روستا) و البرز (۲ روستا) از دیگر روستاهایی هستند که از آغاز به کار دولت سیزدهم تا کنون به اینترنت متصل شدهاند.
