به گزارش ایران اکونومیست، به نقل از شبکه خبری الجزیره، گدعون لوی، نویسنده و روزنامه نگار اسرائیلی در مقاله‌ای برای روزنامه هاآرتص نوشت: بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل طی سال‌های نخست وزیری خود مساله فلسطین را به طور کامل از دستورکارها پاک کرد. دیگر به راهکار تشکیل دو کشور در داخل و خارج از اسرائیل توجه نمی‌شود و دیگر هیچ صحبتی در این باره به جز برخی اظهارات پوچ و توخالی وجود ندارد. این یک دستاورد بزرگ برای راستگرایان است؛ اما یک تحول فاجعه‌بار برای طرف مقابل است. بی‌توجهی نسبت به این مساله نیز فاجعه دیگری است. نتانیاهو همه را در مقابل دو گزینه قرار داده است که این دو گزینه وقوع نکبت دوم یا تشکیل یک «دولت دموکراتیک» بین رود اردن و دریای مدیترانه است. هیچ راه حل دیگری غیر از این دو راهکار وجود ندارد به جز راه حل‌هایی که قبلا وجود داشته و هدف از آن وقت تلف کردن برای تثبیت گام‌های اسرائیل بوده است. اسرائیل خودش مستحکم و قوی است؛ اما هدف تقویت آن با تمام فرصت‌های ممکن است.
لوی گفت: نتانیاهو با از بین بردن راهکار تشکیل دو کشور تنها دو راه حل احتمالی را برای ما به جا گذاشت. بیشتر اسرائیلی‌ها از جمله خود نتانیاهو با ادامه تبعیض نژادی تا ابد موافق هستند و به نظر می‌رسد این منطقی‌ترین سناریو برای آنها است؛ اما قدرت راستگرایان اسرائیلی و مقاومت فلسطینی‌ها که به طور کلی از بین رفته اجازه ادامه تبعیض نژادی تا ابد را نمی‌دهد. تبعیض نژادی یک راهکار موقت است و احتمالا می‌تواند یک راهکار طولانی مدت باشد. این راهکار از بیش از ۵۰ سال پیش وجود دارد و احتمالا برای ۵۰ سال دیگر نیز ادامه داشته باشند. دو سناریو برای پایان تبعیض نژادی وجود دارد که راستگرایان افراطی و تقریبا تمام اسرائیلی‌ها آن را ترجیح می‌دهند و آن نکبت دوم است. در صورتی که رویارویی به اوج خود برسد و اسرائیل خود را در برابر دو گزینه بیابد: یا سیستمی مبتنی بر یک دولت دموکراتیک برای دو ملت، یا اخراج دسته جمعی فلسطینی ها خواهیم دید که به منظور حفظ دولت یهود گزینه تقریباً هر یهودی اسرائیلی، اخراج فلسطینیان است.
وی تأکید کرد: حتی بعد از مدتی طولانی رسیدن به این نقطه در نزاع فلسطین و اسرائیل حتمی است. چنین روزی خواهد آمد و سلاح به سمت سر ما نشانه خواهد رفت و باید بین دو گزینه یکی را انتخاب کنیم. نکبت دوم شامل اخراج تمام فلسطینی‌ها از جمله اعراب اسرائیلی یا تشکیل یک دولت دموکراتیک با نخست وزیر یا یک وزیر دفاع فلسطینی، ارتشی مشترک و دو پرچم با دو سرود ملی و دو زبان رسمی است. به جز این دو راه حل راه حل دیگری وجود ندارد. پس کدام یک را انتخاب می‌کنیم؟
