به گزارش ایران اکونومیست، «آن الیزابت موته» در مطلبی در روزنامه انگلیسی دیلی‌تلگراف راجع به بلندپروازی امانوئل ماکرون نوشت، به لحاظ تئوری، به نظر می‌رسید که بالاخره زنگ بیدارباش جنگ اوکراین و روسیه در کاخ الیزه شنیده شد. به ما گفته شد، برنامه بودجه نظامی جدید فرانسه برای ۲۰۲۴-۲۰۳۰ که مجلس ملی تا روزهای آتی هم در مورد آن بحث و اصلاحاتی اجرا خواهد کرد، "بی‌سابقه" بود. ۴۱۳ میلیارد یورو برای شش سال آینده در نظر گرفته شده است که رشد صوری ۴۰ درصدی در بودجه دفاعی فرانسه است.
به نظر می‌رسد این قانون بالاخره ابزارهای جدیدی را فراهم می‌کند که مدت‌ها مورد انتظار بود. یک ناو هواپیمابر جدید با انرژی هسته‌ای جایگزین "شارل دوگل" می‌شود که عملا با مشکلات فنی مواجه شده است. پنج میلیارد یورو باید برای پهپادها هزینه شود. همینطور ماهواره‌های نظامی بیشتر و همینطور جنگ سایبری.
اما به تاریخ‌های تحویل نگاه کنید؛ سال ۲۰۳۵ سریع‌ترین زمان ممکن برای تحویل ناوهواپیمابر جدید است. هر دو طرف طیف‌های سیاسی، نمایندگان جمهوری‌خواه و سوسیالیست به طور یکسان به مفاد این لایحه اعتراض کرده‌اند. پس تانک‌ها کمتر و هواپیماهای کمتری در کار است و اوضاع به گونه‌ای است که انگار امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه اصلا هیچ درس نظامی‌ای از وجهه جدید جنگ در اروپا نیاموخته است.
فرانسه همواره خود را به عنوان یک قدرت جهانی با قلمروهایی در هر شش قاره در نظر گرفته و در حال افزایش هزینه‌های دفاعی خود براساس برنامه نظامی جدید است. بودجه ۴۱۳ میلیارد یورویی طی ۶ سال آینده شامل تأمین مالی برای فناوری‌های نظامی جدید مانند ناو هواپیمابر هسته‌ای، هواپیماهای بدون سرنشین، ماهواره‌های نظامی و جنگ سایبری است. با این حال، برخی از کارشناسان استدلال می‌کنند که بودجه در برخی حوزه‌ها کم است، مانند تانک‌ها و هواپیماهای کمتر از برنامه‌ریزی قبلی. نگرانی‌هایی وجود دارد که فرانسه در حال آماده شدن برای اشکال منسوخ جنگ و تأکید بیش از حد بر بازدارندگی هسته‌ای خود است. علاوه بر این، اظهارات امانوئل ماکرون مبنی بر اینکه فرانسه تنها از ظرفیت هسته‌ای خود برای دفاع از منافع حیاتی فرانسه استفاده خواهد کرد، باعث نگرانی شده است.
علی‌رغم این نگرانی‌ها، تمرکز این کشور بر فضا، حوزه سایبری و اقیانوس‌ها، جاه‌طلبی آن را برای باقی ماندن یک قدرت جهانی برجسته می‌کند. با این حال، این به قیمت زندگی با سخت‌افزار و مهمات کمتری است که در حال حاضر سرنوشت جناح شرقی اروپا را تعیین می‌کند.
برخی از کارشناسان مخالف هستند. با این حال، به طرز شگفت‌انگیزی، فرانسه که بین دیدگاه ایده‌آلی از نقش جهانی خود و واقعیت‌ها سرگردان شده است و به نظر می‌رسد برای جنگ دیروز آماده می‌شود.
کل ایده رسما از بین رفته است. اما اگر برای شما سوال ایجاد شده که چرا پروژه «خودمختاری استراتژیک اروپایی» به رهبری فرانسه در میان متحدان ما کمتر از محبوبیت برخوردار است، دیگر به دنبال جواب آن نباشید. اکنون فهمیدن این موضوع که فرانسه ظاهرا نگران اولویت‌ها و تهدیدات فوری خود نیست و در واقع موجب شده تا تانک و هواپیمای کافی برای قرض دادن به متحدانش در ناتو را غیرممکن کند، کمکی به تغییر این دیدگاه نخواهد کرد.
