5 اردیبهشت ماه بود که نتایج نهایی پنجمین دوره ارزیابی پایگاه های خبری توسط وزارت ارشاد منتشر شد؛ رقابتی خودساخته که نه تنها از اساس، موردقبول تعداد قابل توجهی از اهالی رسانه و پایگاه های مطرح و استخوان دار کشور نیست؛ بلکه شایعات و شنیده هایی مبنی بر لابی گری و تغییر نتایج آن نیز، احتمال پوشش بودن آن را برای مقاصدی نامعین، بیشتر و بیشتر می کند.
اولین بار در سال 1394 بود که وزارت ارشاد با هدف بهبود وضعیت کمی و کیفی پایگاه های خبری و نظارت بیشتر بر آنها، براساس فرم خوداظهاری که تکمیل آن، به طور مستقیم توسط خود خبرگزاری ها انجام شده و می شود، شروع به رتبه بندی پایگاه های خبری کرد. در آن سال ها بسیاری از اصحاب رسانه گمان می کردند معیار ارزیابی وزارت برای این ارزیابی، مواردی بنیادین ازجمله کیفیت اخبار منتشره، ارزش معنوی مطالب، به روز رسانی مداوم، رضایت و میزان بازدید مخاطبین و مواردی از این دست است؛ اما رفته رفته و با گذشت بیش از 4 دوره، اینگونه به نظر می رسد که نه تنها فرم خوداظهاری و نه خط کش های علمی و بین المللی؛ بلکه پارامترهای دیگری در این تعیین رتبه اثرگذار است.
در همین دوره اخیر، نام پایگاه هایی در بین 1782 پایگاه ارزیابی شده دیده می شود که گویی صرفا برای شرکت در ارزیابی همین دوره ایجاد و پس از آن نیز، از صحنه مطبوعات محو شده اند؛ نام های گمنامی که پرمخاطب ترین رسانه های کشور را نیز کنار زده و در در جایگاه های عجیبی قرار گرفتند!
به هر رو، به نظر می رسد اینگونه رتبه بندی در میان اصحاب رسانه کشور، نه تنها جلوه خوشی برای وزارت ارشاد و مدیران آن ندارد؛ بلکه رسالت اصلی رسانه؛ یعنی همان شفافیت را، زیر سوال برده است؛ فلذا توضیح علنی و رسمی مدیران این وزارت خانه در رابطه با معیارهای رتبه بندی، دلیل برگزار نشدن این ارزیابی در برخی سال های خاص و از همه مهمتر، امتیازات اعطا شده به پایگاه های برتر، در روند ابهام زدایی این اتفاق، موثر واقع خواهد شد.
