به گزارش ایران اکونومیست، دو طرف، این قرارداد را نخستین بار در سال ۲۰۲۱ منعقد کردند که بر اساس آن شرکت توتال توافق کرد چهار پروژه نفت، گاز و تجدید پذیر در جنوب عراق در مدت ۲۵ سال با سرمایه‌گذاری اولیه ۱۰ میلیارد دلار احداث کند. اما این پروژه بزرگ در بحبوحه اختلافات و جدال میان سیاستمداران عراقی بر سر مفاد قرارداد، مسکوت ماند.
با این حال، ماه گذشته عراق به سهم کوچکتر ۳۰ درصد در این پروژه رضایت داد و توافقی را به جریان انداخت که می تواند سرمایه گذاری خارجی را دوباره به این کشور برگردانند. تقاضای عراق برای سهم ۴۰ درصدی در این پروژه، موضوع اصلی مورد اختلاف بود زیرا شرکت توتال خواهان سهم حداکثری بود.
پس از سال ها بی ثباتی، عراق از یک دوره نسبتا ثبات برخوردار شده و احتمال بازگشت سرمایه گذاران خارجی به این کشور را افزایش داده است. احیای این پروژه در تلاش‌های بغداد برای معکوس کردن روند خروج غول‌های نفتی از این کشور، اهمیت زیادی دارد.
شرکت های اکسون موبیل، شل و بریتیش پترولیوم در سال های اخیر فعالیت‌های خود در عراق را کاهش داده اند که در توقف رشد تولید این نفت این کشور، تاثیر داشته است. ظرفیت تولید نفت عراق در سال‌های اخیر حدود پنج میلیون بشکه در روز مانده است. با این حال، در مقطعی امید می‌رفت که این کشور بتواند با تولید ۱۲ میلیون بشکه در روز عربستان سعودی که بیش از یک دهم تقاضای جهانی است، رقابت کند.
این پروژه شامل ساخت شبکه جمع آوری گاز طبیعی برای تامین سوخت نیروگاه‌های داخلی از طریق توسعه میدان رطاوی، ساخت تاسیسات تصفیه آب دریا در مقیاس بزرگ برای افزایش تولید میادین دیگر با استفاده از تزریق آب و نیروگاه خورشیدی بزرگ در منطقه بصره است.
بر اساس گزارش اویل پرایس، پاتریک پویانه، مدیرعامل توتال به رویترز گفت: دولت عراق کل قرارداد را بدون تغییر تایید کرده است، بنابراین، این بیش از یک خبر خوب برای من است.
