به گزارش گروه اقتصادی ایران اکونومیست از وبگاه آکسیوس، پس از فروپاشی شانزدهمین بانک بزرگ آمریکا، همه تلاش می‌کنند تا بفهمند چه اتفاقی افتاده است. مشخص نیست که دورکاری به صورت یک عامل مستقیم به ورشکستگی بانک منجر شده است یا مدیریت ضعیف کارمندانی که دورکاری می‌کردند، نشانه مشکلاتی بزرگ‌تر در شرکت بوده است. در هر صورت، آنچه در بانک سیلیکون‌ولی اتفاق افتاد احتمالاً به بحثی گسترده‌تر در خصوص بازگرداندن کارمندان به دفترهای کار منجر خواهد شد.
وبگاه شرکت سیلیکون‌ولی، فرهنگ انعطاف‌پذیر آن را با این جملات به نمایش گذاشته بود: اگر دوران دورکاری به ما نکته‌ای آموخته باشد، این است که می‌توانیم به کارمندانمان اعتماد کنیم که از هر کجا کار می‌کنند، بهره‌وری دارند.
به گفته فایننشال‌تایمز، تیم اجرایی بانک سیلیکون‌ولی در سراسر آمریکا پراکنده شده بود و مدیر عامل آن، گِرِگ بِکِر (Greg Becker)، گاهی اوقات از هاوایی دورکاری می‌کرد.
البته، بانک سیلیکون‌ولی در گزارش سالانه 2022 خود، دورکاری را به عنوان خطری برای کسب‌وکار خود ذکر کرده بود؛ زیرا پراکندگی کارکنان در سراسر آمریکا در فناوری اطلاعات مشکلاتی ایجاد می‌کرد؛ ضمن اینکه مسائلی در خصوص بهره‌وری کارکنان نیز مطرح بود.
شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) که اکنون بانک را اداره می‌کند به کارکنان این بانک (به جز کارکنانی که حضورشان ضرورت دارد و کارمندان شعبه) اجازه داده است که به دورکاری خود ادامه دهند.
