به گزارش ایران اکونومیست، به نقل از خبرگزاری رسمی سوریه (سانا)، بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه در اولین سخنرانی درخصوص پیامدهای فاجعه ویرانگر اخیر اظهار کرد: احساس عمیق و همه جانبه نسبت به وطن و خانه از سوی اعضای یک خانواده، افراد و مؤسسات و این خیزش عظیم برای نجات و کمک به برادران داغدیده خود در حلب، لاذقیه و حما، این صحنه ملی و بشردوستانه برای هیچ یک از ما بیگانه نبود و در طول جنگ سوریه آن را در مراحل متعدد لمس کردیم.
اسد تاکید کرد: در میان درد و اندوه ما برای قربانیان و افتخار ما به هموطنانمان، نمی‌توانیم از همه برادران و دوستان عرب که از اولین ساعات فاجعه در کنار ما ایستاده‌اند، تشکر نکنیم.
متن کامل سخنرانی بشار اسد بدین شرح است:
«هموطنان عزیز:
وطن خانه است… و پاسداری از آن بدون توجه به نوع و حجم چالش و صرف نظر از اینکه قابلیت‌ها کم یا زیاد باشد وظیفه است. این مساله از همان لحظات اولیه زلزله منعکس شد و این احساس عمیق و همه جانبه نسبت به وطن و سوریه از طرف اعضای یک خانواده، افراد و نهادها قابل مشاهده بوده است. این خیزش عظیم برای محافظت، نجات و کمک به برادران داغدیده خود در حلب، لاذقیه و حما برای ما بیگانه نبود و ما در طول جنگ سوریه در مراحل متعدد آن را را لمس کردیم؛ اما این احساس این بار جامع‌تر، واضح‌تر، مهمتر و بسیار رسا و بلیغ بود چرا که ۱۲ سال پس از جنگ و تبعات آن از محاصره، مرگ، تخریب، کمبود منابع اقدامی در سطح ملی صورت گرفته است؛ با تمام سختی‌های آن شعور و فکر ما نسبت به همدیگر و نسبت به وطن، خاک و مردم طبق همان مفاهیم و عادات و رسوم تغییر نکرده است.
هر چند این جنگ بسیاری از منابع ملی را از بین برده و توانایی‌های مقابله با بحران‌های بیشتر را تضعیف کرده است؛ اما همین جنگ است که به جامعه سوریه تجربه و توانایی انجام حرکت سریع و موثر را در اولین ساعات زلزله داد. حجم آن فاجعه و وظایف محوله به ما بزرگتر از امکانات حاضر بود؛ آنچه جامعه ما از جمله آحاد مردم و موسسات انجام دادند بزرگتر از ظرفیت‌های حاضر بود. نه تنها به علت جنگ و محاصره بلکه چون سوریه هیچ وقت منطقه زلزله خیز و شاهد زلزله‌های مخرب در امتداد دو قرن و نیم نبوده است. نه تاسیسات و ساختمان‌ها و نه موسسات و تجهیزات آماده پاسخگویی به تمام انواع سوانح طبیعی را نداشتند و نقاط ضعف آن، جز با پاسخگوی عالی و سریع موسسات دولتی و نهادهای جامعه مدنی و آحاد مردم جبران نمی‌شد از جمله داوطلبان در کار امداد و نجات، یا اهداکنندگان کمک‌های نقدی یا غیرنقدی، ساکنان یا خارج نشینان، با تمام توان تلاش کردند با هدف رساندن هر مقدار ممکن مساعدت و کمک به برادران آسیب دیده حلقه محاصره را بشکنند. مضافا اینکه کمک‌های امدادی نیز از کشورهای برادر و دوست رسیده است.
با این حال، با توجه به تجربیات سایر کشورها در این زمینه، زلزله‌ها پیامدهای فوری و تأخیری دارند. چالش‌های خدماتی، اقتصادی و اجتماعی که در طول ماه‌ها و سال‌ها با آن مواجه خواهیم بود، اهمیتش کمتر از آنچه در روزهای اولیه با آن مواجه بودیم، نیست. نیاز به تفکر، گفت‌وگو، همدلی متقابل و سازماندهی زیاد در بخش‌های مختلف وجود دارد. لازم است به این پیامدها به عنوان یک مورد جداگانه و منحصراً مرتبط با زلزله نگاه نکنیم، بلکه به‌عنوان یک مورد انباشته از جنگ و خرابکاری تروریستی و محاصره با اثرات آن و زلزله اخیر نگاه کنیم.
صحنه ممکن است پیچیده به نظر برسد، ممکن است شناسایی دلایلی که منجر به هر یک از مشکلات به طور جداگانه شده دشوار باشد؛ اما از طرف دیگر، به ما فرصتی می‌دهد تا آن مشکلات انباشته شده را به شیوه‌ای منسجم حل کنیم. به این معنی است که ما با پرداختن به موارد منفی شرایط اضطراری، نکات مثبت راه حل جامع را بیشتر کنیم و به جای در جا زدن در برابر بحران‌ها حرکت رو به جلو داشته باشیم، این امر نمی‌تواند به یکباره اتفاق بیفتد، بلکه به عنوان اولویت‌ها با توجه به توانایی‌ها و در بستر زمان باید انجام شود؛ اما آنچه مهم است داشتن چشم‌اندازی مبتنی بر اجماع ملی و گفت‌وگوی گسترده است.
تا آن زمان باید با عواقب زلزله با توجه به توالی آنها برخورد کرد. پس از گذراندن مرحله امداد و نجات، تامین سرپناه‌های اضطراری و تامین مایحتاج اولیه غذا، پوشاک و دارو، که این کار تا الان انجام شده است. نهادهای دولتی ذیربط برای تامین مسکن موقت شروع به کار کرده‌اند تا در مرحله بعدی مسکن دائمی تامین شود. در حال حاضر، مطالعه‌ای برای ایجاد صندوقی در راستای حمایت از آسیب دیدگان و حمایت از آنها تا زمان بازسازی در حال انجام است.
برادران عزیز:
هنگامی که جوامع در معرض انواع زمین لرزه‌ها، اعم از سیاسی، نظامی، فرهنگی، اجتماعی یا سایر زلزله‌های خشونت آمیز قرار می‌گیرند، ثبات خود را تا حدودی به دلیل جا به جا شدن ضوابط موسساتی و اجتماعی، مانند قوانین و مقررات، مفاهیم، آداب و رسوم و اخلاقیات، از دست می‌دهند این به نوبه خود منجر به پیدایش موارد منفی می‌شود. اما بالقوه آن ضوابط می‌مانند.
از هرکسی که با آنچه از نظر مالی و اخلاقی در توان داشت، با یک حرف یا چیزی، برای تسکین این مصیبت دردناک تلاش کرد، از ساکنان و سوری‌های مقیم خارج تشکر می‌کنیم، زیرا عشق ورزی به وطن، خدمت به آن و دفاع از آن وظیفه هر یک از ماست که نیازی به تشکر ندارد، ما به آنها می‌گوییم: به شما افتخار می‌کنیم و به شما می‌بالیم.
در میان رنج و درد ما نسبت به قربانیان و افتخار ما به هموطنان، از تمام کشورهای که از همان ساعات اولیه فاجعه در کنار ما ایستادند از برادران عرب و دوستان قدردانی می‌کنیم که کمک‌های امدای چه نقدی و غیر نقدی آنها تاثیر بسیار قابل توجه در تحکیم و تقویت مقابله ما با شرایط دشوار در اوقات سخت، داشته است.
همه ما در این کشور، مسلمان و مسیحی، به خدا ایمان داریم.. ایمان به او یعنی ایمان به اراده اوست.. اراده او برای ما سرنوشتی است که ممکن است چیزهایی را برای ما به ارمغان آورد که دوست داریم و چیزهای دیگری که از آنها متنفریم.
و اگر ما در مقام کسانی نیستیم که حکمت الهی را نسبت به بلاها و نعمت‌هایی که به ما می‌رسد و اسباب آن درک می‌کنند، قطعاً در مقام عبرت گرفتن هستیم و از آنها عبرت می‌گیریم.
بیایید به خدا و به وطن ایمان بیاوریم و به اراده‌ای که می‌تواند معجزه کند در زمانی که آن را در اختیار داریم باور کنیم تا سوریه برای فرزندانش عزیز، قوی به تاریخ خود، غنی به کرامت خود، و قادر به اراده خود باقی بماند.
خداوند از دست رفتگان ما را بیامرزد، مجروحان ما را شفا دهد و سوریه و مردم آن را از هر آسیبی حفظ کند.»
