به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از لایوساینس، باستان‌شناسانی که در سقاره مشغول کاوش بودند بالاخره بسیاری از ترکیباتی که برای مومیایی کردن اجساد در مصر باستان مورد استفاده قرار می‌گرفتند را شناسایی کردند. محققان همچنین دریافتند که چطور این ترکیبات متفاوت که اغلب از سرزمین‌های دور حاصل می‌شدند برای مومیایی کردن به کار گرفته می‌شدند.
در سال ۲۰۱۶، گروهی متشکل از باستان‌شناسان بین‌المللی کارگاه زیرزمینی مومیایی کردن اجساد را در نزدیکی هرم «اوناس» واقع در جنوب قاهره کشف کردند. درون این کارگاه که مجموعه‌ای از اتاق‌ها را دربرگرفته بود، حدود ۱۰۰ ظرف سرامیک متعلق به دوران دودمان بیست و ششم مصر باستان(۶۶۴ تا ۵۲۵ پیش از میلاد) نگهداری می‌شد. با اینکه بر روی بسیاری از این ظروف توضیحات درباره محتوای آن‌ها وجود داشت، برخی از ترکیبات مومیایی کردن در زمان کشف ناشناخته بودند.
اکنون بر اساس نتایج تحقیقاتی که در یکم فوریه در ژورنال «نیچر» منتشر شده است، محققان صمغ‌هایی که روی این ظروف را پوشانده بودند را برای شناسایی محتویان آن‌ها مورد بررسی قرار داده‌اند.
محققان پیش از بررسی مواد روی ظروف، می‌دانستند که برای برخی از این ظروف دستورالعمل‌های مخصوصی همچون «بر روی سر قرار بگیرد» یا «با این ماده باندپیچی شود» نوشته شده است و بر روی برخی دیگر نام مواد داخل آن‌ها نوشته شده بود.
اما با تجزیه و تحلیل بقایای پوشش ظروف سفالی، محققان مواد روی ۳۱ ظروف از مکان‌های دور و نزدیک را شناسایی کردند. از جمله این مواد به صمغ درخت «لامی» می‌توان اشاره کرد که درخت بومی فیلیپین است. همچنین صمغ «پسته»(Pistacia)، نوعی از گیاهان گلدار در خانواده بادام هندی که در بخش‌هایی از آفریقا و اوراسیا رشد می‌کنند و موم زنبور عسل نیز کشف شد.
با توجه به طراحی این کارگاه می‌توان به جزئیات روند مومیایی کردن پی برد، چراکه یک اتاق به تمیز کردن جسد و یک اتاق به اجرای روند مومیایی کردن اختصاص داشته است.
به گفته محققان تمامی موادی که در این کارگاه کشف شدند برای حفظ جسد کاربرد نداشتند و برخی از آن‌ها برای از بین بردن بوی نامطبوع مورد استفاده قرار می‌گرفتند و بدن را برای مومیایی کردن آماده می‌کردند.
