به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «در بزنگاه‌های پنجره نقل‌وانتقالاتی، باشگاه‌های لیگ برتری در عین تلاش برای تقویت ترکیب به دنبال راهی برای خلاص‌شدن از شر بازیکنان مازاد خود هستند؛ بازیکنانی که به هر دلیل در پازل تاکتیکی سرمربی جای نمی‌گیرند و جدایی بهترین راه برای آنها و باشگاهشان است. اما چنین مساله‌ای که به ظاهر راحت می‌آید، به بدترین شکل ممکن توسط باشگاه‌های ایرانی اجرا می‌شود. اینجا اگر باشگاه یا سرمربی‌ای بازیکنی را نخواهد، در اولین گام اقدام به انتشار نامش در رسانه‌ها می‌کنند و سپس در خصوص چگونگی جدایی وی مذاکره می‌کنند! موردی که بارها در پنجره‌های مختلف نقل‌وانتقالاتی تکرار شده اما هیچگاه تبدیل به درس عبرت نشده است.
نمونه اخیر آن هم استراتژی سرخابی‌ها درخصوص بازیکنان مازاد نیازشان بوده است. پرسپولیس در حالی نام حامد پاکدل و سیامک نعمتی را در فهرست خروج خود قرار داده که اولی طی توافقی سریع، پرسپولیس را به مقصد تراکتور ترک کرد اما در خصوص نعمتی هنوز هیچ اتفاق جدیدی رخ نداده است. بنا بر ادعای یکی از خبرگزاری‌ها، پرسپولیس از نعمتی خواسته تا علاوه بر بخشیدن طلب ۵/ ۱میلیارد تومانی‌اش، مبلغ چهار میلیارد هم بابت رضایتنامه به این باشگاه پرداخت کند! این در حالی است که چند روز قبل و پیش از اینکه نعمتی رسما در لیست مازاد یحیی گل‌محمدی قرار بگیرد، بحث علاقه تراکتور به این بازیکن مطرح بود. یعنی صدرنشین لیگ برتر می‌توانست با اتخاذ یک روش درست و بدون درز در رسانه‌ها، بازیکن را از این پیشنهاد مطلع و او را به نوعی راضی به پذیرش آن کند. اما حالا که مشخص شده کادر فنی پرسپولیس نیازی به نعمتی ندارد، طبیعتا باشگاه‌های خواهان او هم حاضر به پرداخت پول برای رضایتنامه‌اش نیستند و خودش هم قطعا چنین کاری را انجام نمی‌دهد.
در هر صورت پرسپولیسی‌ها با نشناختن موقعیت، فرصت درآمدزایی را از دست دادند اما وضعیت استقلال هم بهتر از آنها نیست. به جز سجاد شهباززاده که فعلا حضورش در فهرست مازاد ریکاردو ساپینتو ۵۰ – ۵۰ است، تاکنون مشخص شده سرمربی پرتغالی برای ادامه فصل علاقه‌ای به همکاری با سیاوش یزدانی و عزیزبک آمانف ندارد و این دو نفر باید به دنبال تیم جدیدی باشند. البته عدم علاقه ساپینتو به این دو بازیکن اظهر من الشمس بود اما مدیران استقلال می‌توانستند با میانجی‌گیری به دنبال تیمی جدید برای آنها باشند. مدتی صحبت از پیشنهاد گل‌گهر به آمانف بود که استقلالی‌ها با آن مخالفت کردند.
حالا هافبک ازبک به رغم اینکه تمام ایران می‌دانند آینده‌ای در استقلال ندارد، در تمرینات حاضر می‌شود تا ذره‌ای از لحاظ مالی متضرر نشود و باشگاه بهانه‌ای برای فسخ با او پیدا نکند. در مورد یزدانی هم گفته می‌شود مبلغ قرارداد سنگین او سبب شده جدایی‌اش به همین راحتی ممکن نباشد و خودش هم گفته حاضر است بیرون بنشیند اما با استقلال فسخ نکند! این بساط هر ساله عملکرد ضعیف باشگاه‌های ایرانی در مدیریت نقل‌وانتقالات است. از جمله موارد بیشماری که در فوتبال حرفه‌ای ایران، همچنان رفتار آماتورگونه را می‌توان در آن دید و انگار باشگاه‌ها هم از این دردسرها درس نمی‌گیرند.»
