به گزارش ایران اکونومیست، هوش عبارت از مجموعه استعدادهایی است که با آن ها شناخت پیدا می کنیم، شناخت ها را به یاد می سپاریم و عناصر تشکیل دهنده فرهنگ را به کار می بریم تا مسائل زندگی روزانه را حل کنیم و با محیط ثابت و محیط در حال تغییر سازگار شویم.
با توجه به نظریه هوش های چندگانه دکتر هاورد گاردنر، هوش های چندگانه شامل هوش کلامی-زبانی، هوش منطقی-ریاضی، هوش موسیقیایی-موزون، هوش بدنی-جنبشی، هوش بصری-فضایی، هوش میان فردی، هوش درون فردی و هوش طبیعت گرایی است.
در ادامه به یکی از هوش های چندگانه (هوش بدنی-جنبشی) که در ورزش نقش اساسی دارد به طور خلاصه می‌پردازیم.
بر اساس این مطلب که از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در پاسخ به سوال ایران اکونومیست در اختیار این خبرگزاری قرار گرفته، آمده است: توانایی بکارگیری بدن به عنوان یک هوش در وهله نخست ممکن است بسیار غریب به نظر آید به طوری که در فرهنگ سنتی یک گسستگی بین فعالیت های ذهنی از یک طرف و فعالیت های بدنی وجود دارد.
چنین اختلافی بین ذهن و جسم این اندیشه را القا می‌کند که آنچه با بدن انجام می‌دهیم در واقع کم ارزش‌تر از آن چیزهایی است که با ذهن انجام می‌دهیم (مانند حل مسئله، بکارگیری زبان، منطق، بکارگیری نظام های نمادی، انتزاعی و...) اما اختلاف بین ذهن و بدن در بسیاری از فرهنگ ها وجود ندارد.
روانشناسان اخیرا عنوان کرده‌اند که بین استفاده از بدن و بکارگیری توانایی‌های نیروهای شناختی ارتباط وجود دارد.
هوش بدنی-جنبشی؛ شامل استعداد کار با اشیاء و بکارگیری حرکات ظریف انگشتان یا دست ها و همچنین استفاده از کل بدن است و برخی از افراد این ۲ استعداد یعنی کنترل حرکات بدنی و کنترل ماهرانه اشیا را با هم دارند.
گاردنر می گوید: «احتمالا این ۲ استعداد کانون های جداگانه ای در مغز دارند اما به طور کلی این ۲ مهارت تمایل دارند دست به دست هم دهند. همچنین از جمله مهارت هایی که در آن ها فرد باید برکل بدن تسلط داشته باشد دویدن، شنا و حرکات موزون است.»
