حمید نجف در گفت و گو با ایران اکونومیست، در ارزیابی تعیین مزد منطقه‌ای در کشور اظهار کرد: مزد منطقه‌ای بر اساس استانداردهای جهانی بیشتر از مزد حداقلی است و در یک منطقه دورافتاده یا محروم به طور معمول حقوق و دستمزد بالاتر است؛ بنابراین اگر قرار باشد مزد منطقه‌ای در کشور به اجرا درآید، باید توجه داشت که به دلیل شرایط خاص کار در برخی مناطق یا صنایع بیشتر از حداقل مزد درنظر گرفته می‌شود.
وی ادامه داد: کسانی که مزد منطقه‌ای را دنبال می‌کنند تصور می‌کنند که چون در برخی مناطق هزینه‌ها کمتر است باید مزد کمتری بدهند در حالی که این کار اسمش مزد منطقه‌ای نیست و مزد منطقه‌ای فراتر از مزد حداقلی است.
این کارشناس حوزه کار در عین حال پیشنهاد کرد: به جای تلاش برای منطقه‌ای کردن دستمزدها، در مناطق محروم و بد آب و هوا یا صنایعی که سختی کار دارند، فوق العاده ویژه برای نیروهای کار در نظر گرفته شود، بدون آنکه به حقوق و دستمزد خدشه‌ای وارد شود.
نجف با تاکید بر اولویت بکارگیری نیروهای بومی در صنایع و کارخانه‌ها به جای استخدام نیرو از شهرهای دیگر، اظهار کرد: باید اولویت در جذب نیروی کار با کسانی باشد که در مناطق محروم مانده‌اند و مهاجرت نکرده‌اند نه اینکه از تهران یا شهرهای دیگر نیرو بگیریم. متاسفانه می بینیم که بومیان مناطق نادیده گرفته می‌شوند و از شهرهای دیگر نیروی کار جذب می شود در حالی که این کار باعث گسترش بیکاری در این مناطق می شود و افراد به ناچار برای امرار معاش و کسب درآمد و به امید استخدام به شهرهای دیگر می روند و بازار کار به هم می‌ریزد.
وی در پایان گفت: منطقه‌ای شدن مزد زمانی قابل اجرا است که شرایط و زیرساخت‌های اجرای آن را در کشور داشته باشیم.
