در ۱۰ سال اخیر و از اواسط دوران حضور خولیو ولاسکو در ایران، تیم ملی کشورمان توانست به عنوان یکی از تیم‌های قدرتمند در والیبال دنیا مطرح شود. خوش‌شانسی مربی آراژنتینی این بود که نسل طلایی که از بازیکنانی همچون سعید معروف، سید محمد موسوی، امیر غفور، عادل غلامی و ... تشکیل شده بود و این بازیکنان بهترین دوران ورزشی خود را سپری می‌کردند و کافی بود که به خودباوری برسند تا بتوانند مقابل تیم‌های بزرگ دنیا عرض اندام کنند. تبحر ولاسکو در روانشناسی باعث شد بازیکنان از بازی در میادینی همچون لیگ ملت‌ها و مسابقات جهانی هراس نداشته باشند.
در طول این سال‌ها تیم ملی والیبال ایران بارها مقابل غول‌های والیبال دنیا بازی کرد و حتی در برخی از این رویارویی‌ها به پیروزی هم رسید؛ هر چند تعداد شکست‌ها مقابل این تیم‌ها به مراتب بیشتر از تعداد بردها بود. با این حال توقع مردم از تیم ملی والیبال آنقدر بالا رفت که شکست مقابل تیم‌های ایتالیا و لهستان و برزیل و فرانسه برای آنها غیرقابل قبول بود.
حتی زمانی که بهروز عطایی سرمربیگری تیم ملی را پذیرفت هم با وجود تغییر نسلی که در این تیم رخ داد، انتظارات کمتر نشد؛ اما باید دید بازیکنان تیم ملی والیبال در چه سطحی نسبت به ستاره‌های والیبال دنیا قرار دارند تا بتوان مقایسه درستی انجام داد. یکی از مواردی که می‌تواند نشان‌دهنده این موضوع باشد عملکرد بازیکنان والیبال ایران در لیگ‌های معتبر دنیا است.
در حال حاضر میلاد عبادی‌پور در مقایسه با سایر لژیونرهای والیبال ایران شرایط بهتری دارد و در تیم میلانو و در لیگ معتبر ایتالیا بازی می‌کند که البته این تیم جزو تیم‌های مدعی لیگ ایتالیا نیست. پیش از این هم بازیکنانی همچون سید محمد موسوی، مرتضی شریفی، محمدجواد معنوی‌نژاد، سعید معروف و بردیا سعادت در لیگ ایتالیا بازی کردند که البته هیچ کدام از آنها موفقیت قابل توجهی در این رقابت‌ها کسب نکردند.
حقیقت تلخ والیبال ایران؛ ستاره‌هایی که در دنیا معمولی هستند
شرایط بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ ترکیه بهتر است. در لیگ ترکیه بازیکنان مطرح بسیاری حضور دارند؛ اما قطعا این لیگ قابل مقایسه با لیگ ایتالیا و لهستان نیست. مرتضی شریفی و بردیا سعادت به بازیکنان کلیدری گالاتاسرای و تورشاد تبدیل شده‌اند و سعید معروف هم پاسور اول تیم فنرباغچه است. معروف که مطرح‌ترین چهره والیبال ایران در دنیاست سابقه بازی در تیم مطرح زنیت را هم دارد که البته در این تیم دوران ناموفقی داشت.
یکی از بهترین بازیکنان ایران در دوره اخیر لیگ ملت‌ها امیرحسین اسفندیار بود. اسفندیار پس از تجربه ناموفقی که در بلژیک داشت پس از مسابقات جهانی والیبال راهی لیگ روسیه شد تا در تیم اورال اوفای روسیه بازی کند. او شرایط نسبتا خوبی در این تیم دارد؛ اما تیمی که در آن بازی می‌کند جزو تیم‌های مطرح لیگ روسیه نیست.
محمدجواد معنوی‌نژاد دیگر لژیونر والیبال ایران است که در لیگ فرانسه بازی می‌کند. فرانسه یکی از قدرت‌های والیبال دنیا است؛ اما لیگ فرانسه قابل مقایسه با تیم ملی این کشور نیست و ستاره‌های والیبالش اکثرا در لیگ‌های دیگر کشورها بازی می‌کنند.
سایر ملی‌پوشان والیبال ایران در عضویت تیم‌های باشگاهی کشورمان هستند و با توجه به اینکه لیگ برتر والیبال ایران جایی در بین لیگ‌های معتبر والیبال دنیا و حتی لیگ‌های درجه دو ندارد مشخص است که نمی‌توانند لقب ستاره را به آنها داد. همین بازیکنان هستند که تیم ملی والیبال را تشکیل داده‌اند؛ پس چگونه است که انتظار داریم تیم ملی بتواند تیم‌های ایتالیا، برزیل لهستان و فرانسه که پرستاره‌ترین تیم‌های دنیا هستند را مغلوب کند؟
انتظارات از تیم ملی والیبال باید با واقعیت‌ها تظابق داشته باشد. قطعا والیبال ایران جزو ۱۰ قدرت والیبال دنیا است اما برای حضور در بین پنج قدرت برتر، راه درازی دارد و همین که بتواند مقابل تیم‌های مدعی نمایش قابل قبولی داشته باشد انتظارات را برآورده کرده است.
