این کارگردان تئاتر که تحصیل کرده رشته فلسفه است، در گفتگو با ایران اکونومیست از ویژگی‌های نمایش خود گفت و توضیح داد که این نمایش درباره حقیت‌جویی است.
او با ارایه توضیحاتی درباره درون‌مایه این اثر نمایشی گفت: متن ما یک کار عرفانی فلسفی و درباره دانشجوی فلسفه است که بر اساس دغدغه‌هایش به دنبال حقیقت است و اساسی‌ترین پرسش‌های معرفت‌شناسی را، درباره وجود و اصل حقیقت دارد. او در این سیر و سلوک با یکسری افراد و دیدگاه‌ها رو به رو می‌شود و ما تلاش کردیم در این نمایش برای وجود انگاری و هیچ انگاری، ما به ازایی داشته باشیم . به همین دلیل در رابطه با وجود انگاری سراغ فیلسوفی مانند ابن سینا رفتیم و برای هیچ انگاری هم سراغ گرگیاس یونانی.
او درباره انتخاب ابن سینا توضیح داد: بعضی از ما می‌پرسند چرا سراغ سهروردی یا ملاصدرا نرفتیم. دلیلش این است که ابن سینا به نکته‌ای اشاره می‌کند که دیگر فیلسوفان کمتر به آن پرداخته‌اند و آن بحث انسان معلق در فضاست به این معنا که شما باید بر منِ خودت و فارغ از بدن متمرکز شوی و این موضوع برای ما جنبه نمایشی داشت و کوشیدیم از آن استفاده کنیم.
علاقبندان با بیان اینکه این نمایش یک کار انتزاعی است، افزود: تلاش کردیم تا حد ممکن آن را به تصویر نزدیک کنیم اما چون موضوعی فلسفی دارد، این کار آسان نیست. با این حال برای انجام آن کوشیدیم از یکسری فلاش‌بک استفاده کنیم و برای این کار از یکسری وسایل به هم ریخته کمک می گیریم که هر یک از آنها زمان‌هایی را در ذهن شخصیت اصلی نمایش ما تداعی می‌کند.
او که برای اجرای این نمایش از مشاوره‌های پدرش، ناصر علاقبندان، دیگر کارگردان تئاتر کمک گرفته، ادامه داد: در هر سه بخش نویسندگی، کارگردانی و بازیگری از پدرم مشورت گرفتم . البته از حدود دو سال پیش در صدد اجرای این نمایش بودیم و در این مدت بارها این کار تغییر کرد تا به اجرای امروز رسیدیم.
این کارگردان خاطرنشان کرد: امیدوارم در شرایط فعلی که مردم خسته و ناراحت هستند، این نمایش کمی حال و هوایشان را عوض کند و برایشان نوعی دلگرمی باشد. البته اجرای یک کار فلسفی خیلی سخت و نیازمند جسارت است که بتوانی آن موضوع را به خوبی درک کنی و درست به مخاطب انتقال بدهی و خوشحالم که ما این جسارت را به خرج دادیم.
او که پیش از این نمایش خود را در رویداد صاحبدلان اجرا کرده و این نمایش تولید این رویداد به شمار می‌آید، درباره اجرای تئاتر در شرایط فعلی توضیح داد: به این نظام و کشورم بسیار دلبسته هستم و همواره آرزوی سربلندی ایران را دارم و دوست دارم من نیز به عنوان یک ایرانی کاری در جهت سربلندی کشورم کرده باشم. در این مدت برخی از افراد اجرای تئاتر را تحریم کرده‌اند که من آن را درست نمی‌دانم و البته که افراد آزادند تا دیدگاه خود را داشته باشند اما من معتقدم شاید اجرای تئاتر کمی مردم‌مان را دلگرم کند.
او افزود: امروزه مساله بسیاری از جوانان ما این است که خود را گم کرده‌ایم. شخصیت اصلی نمایش ما نیز دچار این گم‌گشتگی است. ما نشان می‌دهیم این گم شدگی و جست و جو برای یافتن خویش، خوب است اما نومیدی خوب نیست و راه به جایی نمی‌برد و خوب نیست که از جست و جوی حقیقت دست بکشیم. بنابراین بزرگترین دلمشغولی ما حقیقت‌جویی است هرچند که بسیار دشوار است و ممکن است در این راه همه چیزمان را از دست بدهیم ولی این منقلب شدن در راستای رسیدن به هدفی ارزشمند است.
وی ادامه داد: دیگر دلیلی که دوست داشتم این نمایش را اجرا کنم این است که به پرسش‌های فلسفی نباید پاسخ فلسفی داد. زیرا ما از حقایقی دور شده‌ایم که نه در ماده هستند و نه در عقل بلکه مبتنی بر شهود و مکاشفه‌اند و متاسفانه امروز از این دیدگاه دور شده‌ایم در حالیکه همچنان هستند کسانی که به شهود و کاشفه می‌پردازند.
علاقبندان ابراز خرسندی کرد: خوشبختانه خیلی از تماشاگران از این موضوع استقبال کردند و دغدغه‌های شخصی خود را با ما در میان گذاشتند. البته توقع نداشتم تماشاگر خیلی زیادی داشته باشیم ولی خوشحالم که تماشاگران خاص این کار از آن لذت برده‌اند.
او با اشاره به اینکه این نمایش در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر اجرا می‌شود، درباره میزان استقبال از آن گفت: تئاتر شهر مخاطبان خود را دارد و هر شب حدود یک سوم تا نیمی از سالن پر می‌شود. از این میزان استقبال راضی هستیم و از اول توقع انبوه تماشاگران را نداشتیم.
نمایش «که؟» تا روز چهارشنبه ۲۸ دی ماه روی صحنه است.
عکس‌های این نمایش از سایت ایران تئاتر گرفته شده و عکاس آنها رضا معطریان است.
