به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از ایندیپندنت، گروهی از محققان به تازگی اظهار کردند که به نظر می‌رسد مجموعه‌ای از تشعشعات شدید کیهان از یک مگنتار می‌آیند. مَگنِت‌اَختَر یا مگنتار(Magnetar) یا ستاره مغناطیسی نوعی ستاره نوترونی است که میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی دارد.
در میان اجسام دیگر، آنها به عنوان یک منبع احتمالی برای انفجارهای رادیویی سریع پیشنهاد شده‌اند. درک انفجارهای قدرتمند انرژی به یک رمز و راز برای محققان تبدیل شده و رازهای نهفته آنها منجر به گمانه‌زنی‌هایی شده است که می‌گوید ممکن است آنها ناشی از فناوری بیگانگان باشند.
مگنتارها یکی از نیرومندترین نیروها در جهان هستند و نوع خاصی از ستاره‌های نوترونی هستند که میدان مغناطیسی قوی دارند و هر چند ثانیه به دور خود می‌چرخند. اخترشناسان اطلاعات بسیار کمی در مورد ویژگی‌های آنها، نحوه شکل‌گیری یا حتی چیستی آنها دارند.
اما دانشمندان اکنون بر این باورند که یک سری سیگنال که در سال ۲۰۲۰ روی زمین کشف شد، در نهایت می‌تواند به حل بخشی از این معما کمک کند.
این رویدادها در پنج اکتبر ۲۰۲۰ آغاز شد، زمانی که دانشمندان دریافتند یک مگنتار به نام « SGR ۱۹۳۵+۲۱۵۴ » در حال کند شدن و از دست دادن تکانه زاویه‌ای خود است. اخترشناسان آن را به‌عنوان یک «شی با حرکت چرخشی به سمت پایین» توصیف کردند که در واقع دیدن آن نادر است. در فیزیک، تکانه زاویه‌ای یا تکانه دورانی(Angular momentum) (در فارسی به آن گشتاور دورانی یا گشتاور زاویه‌ای نیز گفته می‌شود) کمیتی برداری است که برای بیان وضعیت حرکتی سیستم‌های در حال حرکت دورانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با اینکه سرعت زاویه‌ای مرسوم‌ترین کمیت برای بیان وضعیت حرکتی جسم در حال دوران است، اما تکانهٔ زاویه‌ای نسبت به آن اطلاعات بیشتری را دربردارد.
در روزهای بعد، سه انفجار شدید رادیویی شناسایی شد. رخ دادن هر دوی این رویدادها(حرکت چرخشی به سمت پایین و سیگنال‌های رادیویی) بسیار نادر هستند. دانشمندان می‌گویند این واقعیت که آنها با هم اتفاق افتاده‌اند نشان می‌دهد که آنها به هم مرتبط هستند.
این اطلاعات می‌تواند برای یافتن اینکه چگونه مگنتارها و انفجارهای رادیویی سریع به وجود می‌آیند و چه چیزی آنها را تحریک می‌کند موثر باشد. دانشمندان اظهار می‌کنند که مگنتارها پلاسما به بیرون منتشر می‌کنند که این امر باعث ایجاد بادی می‌شود که حرکت و میدان مغناطیسی مگنتار را کاهش می‌دهد، که این کارها با هم منجر به انفجار رادیویی می‌شود.
یافته‌های این مطالعه در «Nature Astronomy» منتشر شد.
