به گزارش ایران اکونومیست به نقل از سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور، محمدعلی میرزایی یکی از کارشناسان بخش کشاورزی درباره طرح کاشت یک میلیارد نهال گفت: بی تردید اجرای موفق پروژه کاشت یک میلیارد اصله نهال در قالب طرح‌های جنگلداری، جنگلکاری، مرتعداری، بیابان زدایی، آبخیزداری و همچنین طرح‌های تلفیقی مبتنی بر برنامه ریزی، از جمله اقدامات بسیار تأثیر گذار در اصلاح و احیا جنگل‌ها و مراتع تخریب شده، غنی سازی عرصه‌های جنگلی تنک (۲۵ – ۱۰ درصد)، توسعه جنگل در عرصه های جنگلی خیلی تنک (۱۰-۵ درصد) و مراتع مشجر و اراضی جنگلی (۵-۱ درصد)، افزایش سرانه فضای سبز (ماده ۱۵ قانون افزایش بهره وری و مواد ۲۲، ۲۴ و ۲۷ قانون هوای پاک) و همچنین تولید چوب در کشور محسوب خواهد شد؛ اینکه تولید نهال موجب برداشت از منابع آب می‌شود، امری بدیهی است.
وی افزود: در اجرای این طرح نخست باید با اصلاح روش‌های آبیاری و استفاده از سیستم‌ها و تجهیزات آبیاری تحت فشار (قطره‌ای، بارانی و مه پاش) و بهینه سازی خطوط انتقال آب، می‌توان علاوه بر بالا بردن راندمان تولید و کاهش برداشت از آبخوان‌ها، از تلفات و هدر رفت آب نیز جلوگیری کرد. همچنین در صورت استفاده از گونه‌های بومی و با نرمش اکولوژیک بالا و همچنین حفر چاله و احداث سامانه‌های آبگیر، می‌توان مصرف آب را به حداقل رساند و در عوض، به تغذیه سفره‌های آب زیرزمینی نیز کمک نمود.
او در ادامه تصریح کرد: ممکن است پرسش شود، آیا هلالی‌ها و چاله‌های کاشت، تأثیری در جمع آوری آب‌های جاری دارند و آیا این سامانه‌ها، به مثابه آبگیر عمل خواهند کرد؟ بی شک پاسخ مثبت خواهد بود. با یک محاسبه ساده می‌توان به این نتیجه رسید که در هر بارش و با توجه به احداث چاله‌های با ابعاد حداقل ۵۰*۴۰*۴۰، در حدود ۸۰ لیتر آب استحصال می‌شود.به عبارتی دیگر و پس احداث یک میلیارد چاله و هلالی‌های آبگیر، در هر بارش معادل ۸۰ میلیون متر مکعب روانابی که خطر سیلاب را نیز با خود به همراه دارد، در این سامانه‌ها جمع آوری خواهد شد. لذا با اجرای موفق این عملیات، علاوه بر تأمین رطوبت مورد نیاز نهال، شرایط برای تغذیه آبخوان‌ها نیز مهیا می‌گردد.
میرزایی یادآور شد: در مبحث بذرکاری و نهال کاری و آنکه بذرکاری بهتر است و یا نهال کاری، از موارد مهمی است که به طور قطع و یقین، ارتباطی مستقیم با برنامه‌های پیش بینی شده در کتابچه طرح‌های مطالعاتی و همچنین امکانات و تجهیزات موجود در نهالستان‌ها و ایستگاه‌های تولید بذر و شرایط اکولوژیک منطقه داشته و خواهد داشت. بر این مبنا و با توجه به مطالعات انجام شده و بازدیدهای میدانی، در برخی مناطق بذرکاری و بذرپاشی و در مناطقی دیگر نیز نهال کاری پیش بینی و توصیه می‌گردد. شکی نیست در صورتی که در کتابچه طرح و بازدیدهای میدانی بذرکاری پیش بینی و برنامه ریزی شده باشد و از بذور با قوه نامیه بالا و جمع آوری شده از پایه‌های الیت نیز استفاده شود، ضریب موفقیت عملیات کاشت افزایش می‌یابد. ضمن آنکه هزینه‌های جمع آوری، کاشت و مراقبت و آبیاری در این عملیات نیز کمتر است و نهال‌های حاصل از بذرکاری سازگاری بیشتر و مناسب‌تری را در برابر شرایط محیطی و همچنین تغییرات اقلیمی خواهند داشت. بنابراین با رعایت موارد یاد شده و در صورت تأمین اعتبار، می‌توان علاوه بر احیا عرصه‌های تخریب شده و همچنین توسعه جنگل و فضای سبز شهری و روستایی، در جهت نیل به اهداف توسعه پایدار، حفاظت از آب و خاک، قوانین بالادستی، تعهدات بین المللی مقابله با بیابان زایی، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و جلوگیری از گرم شدن کره زمین، گام‌های مؤثر و تأثیر گذاری را برداشت.
