اردشیر اروجی در گفت‌وگو با خبرنگار میراث فرهنگی ایران اکونومیست با اشاره به ثبت جهانی ورزش زورخانه‌ای از سوی ایران در یونسکو در سال ٢٠١٠، اظهار داشت: هر کشوری که بخواهد این پرونده را ثبت جهانی کند باید آن را به پرونده اصلی یعنی پرونده ثبت جهانی آئین پهلوانی و زورخانه‌ای که در فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس جهانی یونسکو از سوی ایران عنوان شده، ضمیمه کند.
وی با بیان این که ثبت جهانی میراث ملموس و ناملموس ایران دارای ارزش جهانی و از اهمیت به سزایی برخوردار است، گفت: هرچه تعداد ثبت‌های جهانی کشورمان در یونسکو بیشتر شود این پیام به دنیا مخابره می‌شود که ایران دارای پتانسیل فرهنگی بسیار بالایی است.
اروجی با بیان این که ایران از طریق ثبت‌های جهانی خود در یونسکو ثابت می‌کند که دارای جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی بسیار با ارزشی است، افزود: با ثبت‌ها، ایران بیش از گذشته به مردم دنیا معرفی می‌شود و بسیاری از گردشگران و علاقه‌مندان نیز برای آشنایی بیشتر با ایران عازم کشورمان می‌شوند و این جذب گردشگر را به دنبال دارد.
پژوهشگر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی با اشاره به ثبت مشترک برخی از پرونده‌ها از سوی ایران و دیگر کشورها نظیر «شب یلدا/ چله» و «سوزن دوزی ترکمن»، ادامه داد: متاسفانه برخی از افراد ثبت‌های مشترک را کم ارزش تلقی می‌کنند این درحالی است که از نظر پژوهشگران ثبت‌های مشترک ایران با کشورهای همسایه اتفاقا نشان‌دهنده این است که کشورمان دارای حوزه فرهنگی بسیار وسیعی است که به مرزهای سیاسی و جغرافیایی محدود نمی‌شود.
وی اظهار داشت: آستانه حضور فرهنگی ایران نه تنها بسیار بالاست، بلکه این اقدام مسئولان فرهنگی کشورمان نشان‌دهنده احترام کشورهای همسایه به اشتراکات فرهنگی است که اتفاقا بسیار زیبا و ارزشمند است.
به گزارش ایران اکونومیست، در هفدهمین نشست کمیته بین دولتی پایداری از میراث ناملموس یونسکو که هفته گذشته در رباط پایتخت مراکش برگزار شد، جمهوری آذربایجان پرونده‌ای را با عنوان «فرهنگ پهلوانی: بازی‌های سنتی زورخانه‌ای، ورزش و کشتی» به صورت ملی ارایه کرد که در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسید که با واکنش اساتید، کارشناسان و فعالان حوزه میراث فرهنگی مواجه شد. این در حالی است که ایران پیش‌تر، در سال ۱۳۸۹ (سال ۲۰۱۰) ورزش‌های باستانی و زورخانه‌ای را در پرونده ای که حدود ۴ سال روی آن کار شده بود، به نام خود در یونسکو ثبت کرده است.
