علیرضا غلامی در گفتگو با ایران اکونومیست، درباره ثبت پرونده «فرهنگ پهلوانی، بازی‌های سنتی زورخانه‌ای، ورزش و کشتی» به نام کشور آذربایجان در یونسکو که انتقادات زیادی را در داخل کشور به دنبال داشته است، اظهار کرد: من دلیل این اتفاق تلخ را کم‌کاری فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای می دانم. ۱۱ سال پیش به همت مسئولان وقت فدراسیون، رشته ورزش‌های زورخانه‌ای به نام ایران در سازمان یونسکو ثبت شد. ۳ سال پیش نیز رشته کشتی پهلوانی به نام ایران ثبت شد. سال گذشته آذربایجان از یونسکو خواست ورزش‌های زورخانه‌ای را به نام این کشور ثبت کنند چرا که آن را متعلق به خود و ورزش اجدادی خود دانستند. متاسفانه در این مدت فدراسیون زورخانه‌ای اقدامی انجام نداد تا با رایزنی جلوی این اقدام گرفته شود.
پیشکسوت ورزش‌های زورخانه‌ای، افزود: فدراسیون زورخانه‌ای ما به جای پرداختن به رشد و توسعه این رشته، تیم به کشورهایی مثل ایتالیا و کره‌جنوبی می‌فرستند و بودجه فدراسیون را صرف سفرهای خارجی می‌کنند. علی‌رغم اینکه مسئولان عالی نظام بارها بر ضرورت توجه به این رشته ملی تاکید کرده‌اند، اما هیچ اقدام شایسته‌ای برای پیشرفت ورزش‌های زورخانه‌ای در داخل کشور و جذاب‌تر کردن آن برای جوانان نشده است. کم‌ترین توقع این بود که در این شرایط با رایزنی و گفتگو جلوی این اتفاق را بگیریم و نگذاریم ورزش ملی ما به نام کشور دیگری ثبت شود.
وی تصریح کرد: متاسفانه فدراسیون توجه جدی به توسعه این رشته ندارد. ۱۵۰ شهر در ایران همچنان بدون زورخانه هستند و یا خیلی از آن‌ها تغییر کاربری داده‌اند. آیین‌نامه‌ها و مقررات را تغییر دادند، لیگ ما فرمایشی شده و بدون کار کارشناسی اوزان ورزش زورخانه‌ای را از ۵ وزن به ۳ وزن کاهش داده‌اند. داوران ما دستمزد کمی می‌گیرندو مرشدان ما هنوز بیمه نیستند. وقتی فدراسیون ما دلش به حال این رشته نمی سوزد، کشورهای دیگر از این وضعیت سوءاستفاده می‌کنند. برای ثبت ورزش زورخانه‌ای به نام ایران در یونسکو زحمات زیادی کشیده شد اما براحتی آن را تقدیم آذربایجان کردند.
