بازنشستگان از وزیر کار جدید و از مجموعه‌ی دولت انتظاراتی دارند؛ انتظاراتی که بدون تردید، مهم‌ترین آن‌ها به مساله‌ی معیشت بازمی‌گردد؛ در شرایطی که سایر بازنشستگان کشور مشمول افزایش حقوقِ حداقل یک میلیون تومانی شده‌اند، بازنشستگان کارگری با همان ده و ۳۸ درصد افزایش حقوقِ مصوب شورایعالی کار در حال دست و پنجه نرم کردن با تورم سنگین هستند.
بعد از مساله معیشت که با ترمیم مزد و اجرای باقیمانده‌ی متناسب‌سازیِ سال قبل گره خورده است، مسائلی مانند پرداخت به موقع و با کیفیتِ بدهی دولت به سازمان، پرداخت معوقات مربوط به چهار ماه ابتدای سال و مساله درمان و انعقاد قرارداد جدید بیمه تکمیلی مطرح است؛ بازنشستگان کارگری به درستی انتقاد می‌کنند که از مناسباتِ تخصیص اعتبارات و بهبود معیشت به تمامی کنار گذاشته شده‌اند.
یدالله فرجی (بازنشسته‌ی کارگری و رئیس اسبق شورای اسلامی کار شرکت جنرال استیل) در این رابطه گفت: با تعیین وزیر جدید، دیگر هیچ بهانه‌ای برای بهبود وضع معاش بازنشستگان باقی نمی‌ماند؛ ایشان قول داده است ۹۰ هزار میلیارد تومان را از دولت به زودی بگیرد؛ حال سوال این است دولتی که در هشت یا نه ماه هیچ تلاشی برای پرداخت بدهی خود نکرده، چگونه و با چه مکانیسمی می‌خواهد در سه ماه باقیمانده این مبلغ را بپردازد؟
پنج ماه انتظار برای اجرای باقیمانده‌ی متناسب‌سازیِ سال گذشته
مساله بعدی باقیمانده متناسب‌سازی سال قبل است که سازمان مدام اجرای آن را به تامین نقدینگی مربوط می‌کند؛ فرجی در این رابطه می‌گوید: مدیرعامل تامین اجتماعی پنج ماه قبل در مصاحبه‌ای با صداوسیما اعلام کرد در حال برنامه‌ریزی برای پرداختِ ۲۵ درصد باقیمانده متناسب‌سازی بازنشستگان کارگری هستیم و این مطالبه را پرداخت می‌کنیم. ما خطاب به ایشان می‌گوییم لطفاً قول بدون پشتوانه ندهید؛ مدیرعامل سازمان نباید بدون پشتوانه حرف بزند و به بازنشستگان قول بدهد؛ بازنشستگان روی حرف مدیرعامل تامین اجتماعی حساب می‌کنند؛ چرا به روشنی نمی‌گویند واقعاً چه زمانی قرار است این باقیمانده متناسب‌سازی اجرایی شود.
به گفته‌ی این فعال صنفی، در ماه‌ها و سال‌های اخیر، بازنشستگان کارگری وعده و وعید زیاد شنیده‌اند؛ وعده‌هایی که پشتوانه اجرایی ندارد؛ نباید یک شخصیت حقوقی مثل مدیرعامل تامین اجتماعی بدون پشتوانه‌ی عملی، با جامعه‌ی هدف صحبت کند و قول‌هایی بدهد که توان اجرای آن‌ها را ندارد یا اساساً نمی‌خواهد آن‌ها را اجرا کند.
تبعیض آزاردهنده است
رئیس سابق شورای اسلامی کار جنرال استیل، در ادامه به مقوله‌ی تبعیض ورود می‌کند، تبعیض میان بازنشستگان کارگری و بازنشستگان دولت و نیروهای مسلح؛ تبعیضی که بیشترین نمود آن در سال جاری بوده است:
«پنج ماه است که مدیرعامل تامین اجتماعی قول داده باقیمانده‌ی متناسب‌سازی سال قبل برای بازنشستگان کارگری تامین اعتبار و اجرا می‌شود؛ هنوز خبری از تحقق این مساله نیست اما افزایش حقوق بازنشستگان صندوق‌های کشوری و لشگری با فوریت بسیار ظرف مدت یک ماه مطرح شد و به نتیجه رسید؛ از زمانی که لایحه به مجلس آمد تا زمان تصویب و تامین اعتبار حتی یک ماه هم طول نکشید؛ به سرعت اعتبار مورد نیاز را اختصاص دادند و پرداخت‌ها آغاز شد؛ به راستی چرا ما بعد از پنج ماه همچنان منتظریم که حقوق و حقوق مربوط به سال گذشته را بپردازند، ترمیم جدید پیکش!»
فرجی اضافه می‌کند: دولت لااقل ۵۰ تا ۶۰ هزار میلیارد تومان بودجه برای ترمیم حقوق نیروی کار شاغل و بازنشسته‌ی دولت صرف کرده است؛ اگر دولت پول ندارد چرا به سرعت تمام ۵۰ هزار میلیارد تومان اعتبار برای خودی‌ها جور می‌کند؛ چطور حرف‌های آقای میرکاظمی رئیس سازمان برنامه و بودجه را باور کنیم که مدام از بی‌پولی و نبود اعتبار گلایه می‌کند.
او خطاب به سازمان برنامه و بودجه و مدیران آن می‌گوید: ما بازنشستگان کارگری فقط طلب خود را می‌خواهیم، بودجه برای ترمیم حقوق نمی‌خواهیم؛ امروز اگر به دقت حساب کنند و بدهی مستمر هر ماه از سال جدید را به طلب انباشته‌ی قبلی بیفزایند، سازمان نزدیک به ۵۰۰ تا ۵۲۰ هزار میلیارد تومان از دولت طلبکار است؛ رئیس سازمان برنامه و بودجه چرا این طلب را نمی‌پردازد؛ چرا رئیس جمهور به این مساله ورود نمی‌کنند؛ این طلب برای سازمان نیست برای یک جمعیت بیش از ۴۳ میلیون نفری‌ست که فرودست‌ترین و مستحق‌ترین دهک‌های درآمدی کشور را تشکیل می‌دهند.
به گفته‌ی فرجی، پرداخت معوقات نیز عادلانه نیست چراکه بعد از هشت، نه ماه، معوقات پنج ماه اول سال را به صورت قطره‌چکانی پرداخت می‌کنند؛ پرداخت قطره‌چکانی به هیچ وجه به کار بازنشستگان نمی‌آید، بازنشستگانی که همه جوره با مسئولان راه آمده‌اند و همیشه به حداقل‌ها راضی شده‌اند؛ بازنشستگان کارگری اصلاً زیاده‌خواه نیستند.
چرا دوباره با آتیه‌سازان حافظ قرارداد بستند؟
مساله بعدی، درمان و بیمه‌ی تکمیلی‌ست که علیرغم وعده و وعیدهای بسیار باز با همان شرکت بیمه‌گذار سابق یعنی «آتیه‌سازان حافظ» قرارداد بسته‌اند؛ بازنشستگان از این مساله رضایت ندارند؛ فرجی در این رابطه می‌گوید: با آن همه خلف وعده‌های بی‌شمار بازهم با همان شرکت همیشگی قرارداد بستند؛ مگر قرار نبود مناقصه شفاف باشد و شرکت‌های دیگری در مناقصه شرکت کنند و لیست تعهدات پیشنهادی به صورت شفاف در اختیار جامعه‌ی هدف قرار بگیرد؛ چرا بازهم سراغ همان شرکت سابق رفتند؛ آیا لحظه‌ای به این مساله فکر نکردند که مستمری بگیران از این شرکت و شیوه‌ی خدمات‌رسانی آن راضی نیستند؟
او اضافه می‌کند: این انتقاد به کانون عالی بازنشستگان کارگری وارد است که در زمینه‌ی بیمه تکمیلی چه کرده‌اند؛ آیا آتیه‌سازان حافظ مجبور و مقید به ارائه‌ی خدمات مکفی و رضایت بخش شده است؛ آیا مقید شده که هزینه‌های درمان بازنشستگان را به سرعت بپردازد و با تمام مراکز درمانی مورد نیاز قرارداد خدمت ببندند؛ کانون عالی، نماینده‌ی قانونی حدود ۴ میلیون بازنشسته، مستمری‌بگیر و از کار افتاده در سراسر کشور است نباید در این زمینه کم‌کاری کند یا خدای ناکرده منافع بازنشستگان را در محاسبات خود نگنجاند. قدرت کانون عالی بسیار بالاست حتی از مدیران سازمان تامین اجتماعی قدرتمندتر هستند؛ این تشکل عالی هر کاری که بخواهد می‌تواند بکند، انتظار داریم کار نمایندگی بازنشستگان را با مسئولیت و تعهد کامل انجام دهند. اگر نمی‌توانند و مانع یا موانعی در کار است، موضوع را شفاف با جامعه‌ی هدف، با موکلان قانونی خود در میان بگذارند.
رئیس اسبق شورای اسلامی کار شرکت جنرال استیل در پایان تاکید می‌کند: دیگر زمان زیادی تا پایان سال باقی نمانده؛ سه ماه و اندی روز تا آخر سال ۱۴۰۱ زمان داریم؛ مسئولان اگر قرار بود کاری برای بهبود معاش مستمری‌بگیران کارگری صورت دهند باید پیش از اینها دست می‌جنباندند و کاری می‌کردند؛ آیا در این سه ماه باقیمانده، هم بدهی دولت به سازمان پرداخت می‌شود، هم باقیمانده‌ی متناسب‌سازی اجرایی می‌گردد و هم مزد و حقوق ترمیم می‌شود؟!
ایلنا
