به گزارش ایران اکونومیست، روند یک درمیان صعود ایران به جام‌جهانی که از سال ۱۹۹۸ آغاز شده بود، سبب شد تا پس از غیبت در ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، تیم کشورمان با کارلوس کی‌روش پرتغالی که سه سال از اولین حضورش در نیمکت ایران می‌گذشت، بلیط صعود به جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل را بگیرد.
تساوی در بازی اول مقابل نیجریه، باخت یک بر صفر مقابل آرژانتنین با ضربه فنی لیونل مسی که در وقت‌های اضافه نیمه دوم، قفل بازی را باز کرد و باخت ۳ بر یک و دور انتظار مقابل بوسنی در بازی پایانی، کارنامه شاگردان کی‌روش در برزیل بود.
قاب ماندگار چهارمین حضور ایران در جام‌جهانی را باید از بازی دوم ایران انتخاب کرد، از مسابقه با آرژانتین در ورزشگاه مینیرو شهر بلو هوریزونته، جایی که شاگردان کی‌روش مقابل یاران مسی که در آن دوره تا فینال پیش رفتند، یک نمایش قابل قبول داشتند و اگر بدشانس نبودند حتی می توانستند شاگردان آلخاندروسابه‌یا را شکست دهند، آن هم در مسابقه‌ای که اشکان دژاگه عملکرد فوق العاده‌ای داشت و تنها یک سد به نام سرخیو رومرو روبرویش بود که یک بار ضربه سر دژاگه را از زیر طاق دروازه به بیرون فرستاد.
قاب ماندگار ایران در این جام‌جهانی در دقیقه ۵۴ بازی رقم خورد، دقیقه‌ای که پابلو زابالتا، مدافع تیم ملی آرژانتین با تکل خطای واضح، دژاگه را در محوطه جریمه سرنگون کرد، در حالی که همه در انتظار شنیدن سوت میلوراد ماژیچ صربستانی به نشانه خطای پنالتی بودند، این داور اعلام خطا نکرد تا واکنش شدید بازیکنان تیم ایران را به همراه داشته باشد.
دژاگه درباره آن صحنه بعدها در مصاحبه‌ای گفت: . قبل‌تر چند بار تجربه برخورد با زابالتا را در لیگ برتر داشتم،از نظر من آن پنالتی واضح بود، ولی فوتبال است. داوران هم کار سختی دارند و باید در کمتر از یک ثانیه تصمیم‌گیری کنند.
