حسن اصغری - داستان‌نویس - درباره کتاب‌های جدید خود به ایران اکونومیست گفت: دو رمان در دست چاپ دارم که ناشر چند ماه پیش مجوز آن‌ها را گرفته است، طرح جلدشان نیز آماده شده و منتظر هستم ناشر، آن‌ها را به چاپخانه بفرستد. یک رمان کوتاه، ۹۰ صفحه‌ای با عنوان «الهه و تابوت سنگی فرعون» که درباره زندگی مطبوعاتی‌هاست و بیشتر مسائل فرهنگی در آن مطرح شده است و داستان بلند است. کتاب دیگرم نیز یک رمان تاریخی چهارصد صفحه‌ای با عنوان «قتلگاه باغ اتابک» است که شخصیت اصلی آن ستارخان است.
او افزود: رمان‌های یاد شده در انتشارات هزاره سوم اندیشه منتشر خواهند شد. این نشر چند ماه پیش نیز مجموعه مقالات «احزاب سیاسی در انقلاب مشروطیت» را از من منتشر کرده بود. رمان دیگری هم در دست همین ناشر دارم که در حال حروف‌چینی است؛ این رمان درباره «مرگ تیمور تاش» است که بن مایه اصلی داستان، رابطه تیمورتاش با رضاشاه و مرگش و دیکتاتوری آن درون در داستان تصویر شده است. در اینجا بیش از ۸۰ درصد رمان خیال و جهان ذهنی خلق شده است و ۲۰ درصد هم بن‌مایه تاریخی دوران رضاشاه است.
اصغری درباره رمان تاریخی «قتلگاه باغ اتابک» توضیح داد: شخصیت اصلی و محوری رمان «ستار خان» است، البته سایر شخصیت‌هایی که در آن دوران نقش داشتند نیز در ساختار رمان حضور دارند و به تصویر کشیده شده‌اند. در این رمان از آغاز حرکت ستارخان تا پایان عمر او را به تصویر کشیده‌ام و نوشتنش هم حدود پنج سال طول کشید. رمان چند سال پیش تمام شده و تحویل ناشر داده بودم که چهار ماه پیش مجوز نشر کتاب را گرفته و الان هم منتظر هستم به چاپخانه ارسال شود.
او با اشاره به رمان تاریخی دیگرش درباره حیدرخان عمواوغلی با عنوان «وعدگاه مرگ» بیان کرد: رمان‌های تاریخی‌ای که نوشته‌ام صرفا تاریخ نیستند، اگر صرفا تاریخ باشند می‌شود گزارش وقایع تاریخی که من علاقه‌ای به این کار ندارم، زیرا قبلا نوشته شده است. من از مواد تاریخ استفاده کرده و رمان می‌نویسم. می‌توان گفت رمان‌های من تا ۸۰ درصد شاخ و برگ دادن به وقایع تاریخی و تخیلی است. در واقع من در رمان واقعه‌ای را خلق می‌کنم که در وقایع‌نگاری تاریخی وجود ندارد.
این داستان‌نویس خاطرنشان کرد: وقایع تاریخی برایم فقط یک جرقه است و بعد در تخیل من باز آفریده می‌شود، به صورت یک رمان و داستان هنری در می‌آید. در دیگر رمان‌های تاریخی‌ام نیز وقایع تاریخی، حالت جرقه‌وار داشتند و هرکدام از آن‌ها را گرفته و بسط و گسترش داده و بازآفرینی کرده‌ام. ۱۵-۲۰ درصد رمان‌ها، مواد تاریخی است، مثلا شخصیت‌ها و اسامی با نام خودشان آمده‌اند و وقایع مهم هم ذکر شده‌اند اما روند آن‌ها به شکل دیگری بوده و شاخ و برگ داستانی و هنری به خود گرفته‌اند. می‌توانم بگویم جنبه‌های هنری و خلاقه رمان‌ها به بن مایه‌های تاریخی‌اش غلبه دارد.
او درباره این‌که به نظر می‌رسد بیشتر دوره مشروطه را برای نوشتن رمان‌های تاریخی‌اش، انتخاب می‌کند، اظهار کرد: ۵۰ سال است در کنار داستان‌نویسی و برگزاری کلاس و کارگاه‌های داستان‌نویسی، کتاب‌های تاریخی را مطالعه می‌کنم. به‌طور کلی به تاریخ علاقه‌مندم اما تاریخ ۱۵۰ ساله دوره قاجار را به شکل دیگری دوست دارم. حتی هشت‌سفرنامه ناصرالدین شاه را که خودش نوشته خوانده‌ام. همچنین اثر مکتوب دیگر شخصیت‌ها مهم آن دوره را مطالعه کرده و بازخوانی مجدد داشتم.
حسن اصغری درباره ضرورت نوشتن رمان تاریخی، بیان کرد: به نظرم الان دیگر کسی سراغ گزارش‌ها و کتاب‌های وقایع‌نگاری دوسه جلدی نمی‌رود که بخواند. اما اگر به صورت رمان باز آفریده شوند، مخاطب در کنار کسب اطلاعات تاریخی با توجه به این‌که نقطه‌آغاز رویدادها ذکر می‌شود، اطلاعات دیگری هم به دست می‌آورد؛ زیرا زمانی که وقایع تاریخی برای خواننده بازآفرینی و گسترده می‌شود، ویژگی‌های خاص آن دوره زمانی مطرح می‌شود. رمان تاریخی صرفا شخصیت‌ها آن دوره نیست، بلکه نوع زندگی، رفتار و کردار و اندیشه و پوشش آن دوره در رمان تاریخی بازتاب دارد که برای خواننده لذت‌بخش است.
