روی سخن مان با آنهایی است که فکر می کنند کمربند ایمنی فقط مخصوص سرنشینان صندلی جلو ساخته شده و آن کمربندهایی که روی صندلی عقب خودرو نصب شده، بود و نبودشان هیچ فرقی ندارد.
خیلی از مسافرانی که در جاده ها به دلیل بی احتیاطی راننده دچار حوادث تلخ جرحی و فوتی شدند هم با خودشان همین فکرها را می کردند.
آنها هزار دلیل و بهانه می آورند تا کمربند ایمنی شان را نبندند، مثلا این که اگر حادثه ای رخ بدهد، بیشترین خطر متوجه سرنشین صندلی جلو خواهد بود و سرنشینان عقب خودرو کمترین آسیب را خواهند دید، پس بستن کمربند ایمنی آن قدرها که باید ضرورتی ندارد.
البته در این میان هستند برخی مسافران که به خیال خودشان زرنگی می کنند، آنها به محض دیدن ماموران گشت پلیس راه از همان کلک قدیمی استفاده می کنند، کمربند را می اندازند رویشان که به خیال شان ماموران را فریب دهند.
آنها به خیال شان آخر زرنگی هستند، اما غافل از این که با این کارشان با جان خودشان بازی می کنند. امسال هم رییس پلیس راهور ناجا تاکید کرده در تعطیلات نوروزی ماموران پلیس راه در جاده ها با خودروهایی که سرنشینان صندلی عقب کمربندهای ایمنی شان را نبسته باشند قاطعانه برخورد خواهند کرد، با این هشدار پلیس ممکن است بسیاری از آنهایی که دنبال عذر و بهانه برای نبستن کمربند ایمنی هستند، خودشان را قانع کنند که برای خلاصی از جریمه و توقف خودرو در پارکینگ هم که شده چاره ای جز بستن کمربند ایمنی ندارند، اما آیا واقعا برای قانونمند بودن و تن دادن به اجرای برخی قوانینی که مهم ترین فایده آن حفظ جان خودمان است، حتما باید زور و اجباری در کار باشد؟ اگر به این پرسش منصفانه پاسخ دهیم، شاید تعطیلات نوروز امسال برای بستن کمربند ایمنی دنبال دلیل و بهانه نباشیم تا در صورت وقوع حادثه ای تلخ در هنگام رانندگی، همه افسوس مان این نباشد که اگر کمربند ایمنی مان را بسته بودیم، شاید این اتفاق نمی افتاد.
