به گزارش روز چهارشنبه ایران اکونومیست به نقل از نشریه نیوزویک، قدمت تصمیمات آمریکا درمورد ونزوئلا به ژانویه ۲۰۱۹ در زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ بازمی گردد که روابط با دولت نیکلاس مادورو رئیس جمهوری ونزوئلا را پس از انتخاب خوان گوایدو رهبر مخالفان این کشور قطع کرد.
تا به امروز گوایدو همچنان رهبر به رسمیت شناخته شده ونزوئلا از سوی آمریکا باقی مانده است، هرچند نتواسته قدرت را به دست بگیرد.
اما مادورو سفت و سخت در قدرت مانده و روز دوشنبه در تماسی با لولا به وی بابت انتخابش به عنوان رئیس جمهوری برزیل تبریک گفت. این تازه ترین تغییر برای قرار گرفتن کارت های ژئوپولیتیک بیشتر در منطقه به نفع رئیس جمهوری ونزوئلاست.
چند ماه پیش این منطقه شاهد یک تغییر چشمگیر دیگر بود، به طوری که گوستاو پترو چپگرای کلمبیایی جانشین ایوان دوک رئیس جمهوری محافظه کار این کشور شد. پترو درصدد برقراری روابط با مادورو برآمد و روز سه شنبه شخصا با وی دیدار کرد.
برای بایدن این وضعیت، ضربه دیگری به راهبرد دولتش برای نیمکره غربی است که آسیب پذیری آن چندی پیش در اجلاس کشورهای آمریکایی به میزبانی ایالات متحده در لس آنجلس به طور کامل نمایان شد.
این گردهمایی که قرار بود برای نمایش رهبری واشنگتن در منطقه مورد استفاده قرار گیرد، با تحریم از سوی چند رهبر آمریکای لاتین به دلیل حذف کوبا، نیکاراگوئه و ونزوئلا از آن همراه شد.
موضع سخت دولت بایدن مغایر با موضع باراک اوباما رئیس جمهوری پیشین آمریکاست که در زمان تصدی قدرت، یخ روابط با کوبا را شکست، زمانی که بایدن معاون رئیس جمهوری وقت آمریکا بود.
اما تنش زدایی دوران اوباما با کوبا در زمان ریاست جمهوری ترامپ جهتی عکس گرفت به طوری که ترامپ تحریم ها علیه هاوانا، کاراکاس و ماناگوآ را افزایش داد.
زمانی که آمریکا نخست درصدد برکناری مادورو در چهار سال پیش برآمد، بحران متعاقب آن، جامعه بین المللی را چند پاره کرد. شماری از نزدیکترین شرکا و متحدان آمریکا در سراسر جهان در آن زمان از گوایدو حمایت کردند، اگرچه برخی از رقبای برجسته از جمله چین، روسیه و ایران از نفوذ خود برای کمک به مادورو استفاده کردند.
از آن زمان به بعد این سه قدرت همکاری با ونزوئلا را گسترش داده اند، زیرا روابط شان با آمریکا تیره تر شده است.
این گزارش در ادامه حاکی است: یکی از اولویت های داخلی دولت بایدن در آستانه انتخابات میان دوره ای کنگره، تلاش برای کاهش هزینه های رو به افزایش سوخت بوده است. از جمله این تمهیدات، اعزام هیاتی از طرف دولت بایدن به کاراکاس در روزهای ابتدایی جنگ اوکراین بود، اگرچه تغییر چندانی در سیاست تعیین شده حاصل نشد.
پس از مبارزه بایدن برای کاهش قیمت گاز در تابستان، شوک دیگری وارد شد به طوری که گروه وابسته به سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک پلاس) توافق کرد تولید نفت را به میزان تقریبا دو میلیون بشکه کاهش دهد و این تصمیم با وجود درخواست های آمریکا برای افزایش تولید اتخاذ شد.
«جان کاوانا» مشاور ارشد موسسه مطالعات سیاست به نیوزویک گفت که هر گونه ابتکارعمل جدید حتی مواردی که برپایه کاهش بار بر مصرف کنندگان آمریکایی باشد، باید بلوک راستگرای داخلی را که توسط مهاجران کوبایی و ونزوئلایی تقویت شده است، هدایت کند.
«خوزه چالهوب» تحلیل گر مسائل نفتی در ونزوئلا نیز به این محدودیت ها اشاره داشت و به نیوزویک گفت: این موارد همچنان نقش مهمی در برابر هرگونه پیشرفت قابل توجه در ارتباط با دولت فعلی برای لغو تحریم ها علیه مادورو ایفا می کند.
وی افزود دولت بایدن این مساله را روشن کرده که بدنبال ازسرگیری مذاکرات سیاسی با اپوزیسیون است، مذاکراتی که اکنون به اختلاف نظر خورده و به شدت بی اعتبار است.
این تحلیل گر استدلال کرد که واشنگتن باید پس از پیروزی لولا در برزیل، رویکرد عملگرایانه تری در پیش گیرد و همچنین به ونزوئلا توجه داشته باشد.
وی افزود: خوان گوایدو همه آنچه وی و تیم سیاسی و حامیانش با حمایت واشنگتن و بیش از ۳۰ کشور به دست آورده بودند، از دست داد، زیرا هیچ اتفاق قابل توجهی در زمینه دستیابی به هدف تغییر رژیم یا قدرت سیاسی در کشوری که همچنان درگیر مشکلات بسیاری است، رخ نداده است.
چالهوب گفت: پس از انتخابات میان دوره ای آمریکا ممکن است تصویر واضح تری درمورد اقدامات واشنگتن در ارتباط با این منطقه داشته باشیم.
