حشمتالله فلاحتپیشه در گفتوگو با ایران اکونومیست با اشاره به مواضع اخیر آمریکا درباره اینکه مذاکرات برجامی دیگر در اولویت سیاست خارجی این کشور نیست گفت: یک فراتحلیل در رابطه با سیاست خارجی آمریکا نسبت به ایران وجود دارد که اگر آن را مدنظر داشته باشیم ارزیابی مواضع متناقض آمریکا سخت نیست. آمریکاییها هر سیاستی که درباره ایران به کار ببرند آن سیاست تحت سیاست راهبردی "کنترل" ایران تعریف میشود؛ چه این سیاست حفظ برجام باشد یا بینیازی به توافق هستهای و مذاکرات احیای آن یا مداخله در ایران یا تحریم همهجانبه. همه اینها بخشی از یک فراتحلیل به اسم راهبرد "کنترل" ایران است. آمریکاییها اینها را در قالب یک بسته میبینند و هدفشان این است که تا حد امکان از هر تحولی برای کاهش توان چانهزنی ایران استفاده کنند.
وی ادامه داد: معتقدم آمریکا به برجام برمیگردد و این مواضع، مقطعی است. با توجه به تحولات سیاسی داخل ایران و متاسفانه ضعف کشور ما در شکلدهی یک نظام حل اختلاف درونی کشورهای دیگر از جمله آمریکا و برخی اروپاییها از هر فرصتی برای ضربه زدن به ایران و کاهش قدرت چانهزنی ایران استفاده میکنند. امروز چالش بنده با برخی از افراد افراطی در کشور بر سر همین مساله است که باید یک نظام یا فرایندی داخلی برای رفع اختلاف داشته باشیم اما در حالی که فاقد این مساله هستیم، یک سری افراد هستند که بیشتر اختلافافکنی میکنند و آمریکا از این مساله در راستای تضعیف چانهزنی ایران سوءاستفاده میکند.
فلاحتپیشه درباره موضع وزیر امور خارجه کشورمان که بر خلاف آمریکاییها بر تلاش و خواست آمریکا برای احیای توافق هستهای تاکید دارد، معتقد است: اینکه آقای امیر عبداللهیان سعی میکند خلاف آمریکاییها موضعگیری کند درست نیست و این موضعگیری به نفع ایران نیست. یک فراتحلیل دیگر در فضای سیاست خارجی کشور وجود دارد که به اشتباه به سیاستمداران القا می کنند اگر برجام امضا شود همه مسایل ایران با آمریکا حل میشود یا اگر برجام نباشد و تحریمها رفع نشود هیچ اتفاقی برای کشور نمیافتد. معتقدم این دیدگاهها درست نیست.
وی خاطرنشان کرد: آمریکا از نیمه اول قرن جدید راهبردش حفظ هژمونی بوده است و چالش اصلی آمریکا با چین و روسیه است و در این میان تلاش کرده است چالشهای منطقهای و فرامنطقهای را در جهت رسیدن به اهداف کلیاش کنتر ل کند. چین و روسیه از این فرصت استفاده کردند و سعی کردند وارد شدن آمریکا به چالش با آنها را به تاخیر بیندازند اما متاسفانه ایران چنین سیاستی را تاکنون دنبال نکرده است و همین موجب فشار سیاسی و اقتصادی و امنیتی بیشتر به ایران شده است.