به گزارش ایران اکونومیست، همچنین علاوه بر بیماری عوامل دیگری چون تداخل دارویی، اضطراب یا سایر آشفتگی‌های روحی و روانی نیز می‌توانند موجب ریزش مو شوند. بنابراین در مرحله اول مهم است که ریزش مو را نادیده نگیرید و در پی یافتن علت آن باشید.
متخصصان علوم پزشکی برای افرادی که از این مشکل رنج می‌برند، خبری امیدبخش از موثر بودن یک درمان نسبتا نوظهور می‌دهند.
آنها می‌گویند: روش درمانیِ "پلاسمای غنی از پلاکت"، شیوه‌ای که به بهبود مفاصل آسیب‌دیده کمک می‌کند، ممکن است در احیا و رشد مجدد موی سر نیز مفید باشد.
به نظر می‌رسد که این شیوه درمان تحت عنوان "درمان با پلاسمای غنی از پلاکت" یا PRP (پی‌آرپی)، به رشد مجدد موهای ازدست‌رفته کمک کند.
دکتر "شیلپی کترپال"، متخصص پوست در کلینیک "کلیولند" در این باره می‌گوید: پی‌آرپی هیچ عارضه جانبی (البته بجز احساس خفیف فشار در محل تزریق) ندارد.
به گزارش ایندیپندنت، پزشکان از حدود یک دهه پیش برای تسریع روند بهبودی مفاصل آسیب‌دیده پس از آسیب یا جراحی، استفاده از روش درمانی "پی‌آرپی" را آغاز کردند.
در طول درمان، مقداری از خون بیمار در دستگاه سانتریفیوژ چرخانده می‌شود تا پلاکت‌ها و پلاسمای موجود در آن را جدا کند. سپس پزشکان پلاسما را به محل موردنظر تزریق می‌کنند که به ترمیم رگ‌های خونی کمک می‌کند، رشد سلولی و سرعت بهبود زخم را افزایش می‌دهد و در عین حال تولید کلاژن را تحریک می‌کند.
پس از اینکه متخصصان دریافتند که غلظت بالای پلاکت‌ها در سلول‌های پلاسما با طولانی کردن مرحله رشد چرخه مو، به رشد مو کمک می‌کند، پزشکان استفاده از این روش را در درمان‌های پوست و مو نیز در پیش گرفتند.
در این شیوه درمانی، پزشکان پلاسما را به پوست سر و قسمت‌هایی که در آن ریزش مو رخ داده است، تزریق می‌کنند. تزریق‌ها معمولا به مدت سه ماه و به صورت ماهانه انجام می‌شود، سپس نوبت‌های تزریق هر سه تا چهار ماه یک‌بار و به مدت دو سال ادامه می‌یابد. برنامه تزریق بر اساس ژنتیک، الگو و میزان ریزش مو، سن و هورمون‌های هر فرد تنظیم می‌شود.
دکتر کترپال می‌گوید که در حال حاضر اغلب درمان‌های موجود دیگر ریزش مو برای بسیاری از بیماران مشکل‌سازترند.
دو داروی مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان ریزش مو شامل "فیناستراید" و "ماینوکسیدیل" هستند اما متقاضیان باید این داروها را مداوم و در طول زمان مصرف کنند و نتایج آنها نیز دائمی و تضمین‌شده نیست.
برای مثال ماینوکسیدیل ممکن است به خشکی و خارش در پوست سر بینجامد و فیناستراید هم ممکن است موجب اختلال عملکرد هورمونی در مردان شود.
کاشت مو نیز یکی دیگر از گزینه‌ها است اما نیاز به ایجاد بریدگی در پوست سر دارد و زمان بهبودی‌اش طولانی‌تر است.
کاشت مو گونه‌ای جراحی محسوب می‌شود و به همین دلیل، پزشکان معمولا این شیوه را فقط برای کسانی که توصیه می‌کنند که به ریزش موی چشمگیری دچار باشند. به علاوه پیوند نیز پرهزینه‌تر است و جای زخم روی پوست سر باقی می‌گذارد.
این روش درمانی برای بسیاری از افراد بی‌خطر و موثر است. با این حال اشخاصی که به اختلال زمینه‌ای مانند بیماری تیروئید یا لوپوس (یکی از انواع بیماری خود ایمنی) دچار هستند، احتمالا نتایج خوبی از این شیوه درمان نخواهند گرفت، زیرا این اختلالات به مرور زمان باعث ریزش مجدد مو می‌شوند.
همچنین اگر از داروهای رقیق‌کننده خون استفاده می‌کنید، پلاکت‌های خون شما به خوبی کار نخواهند کرد و این روش به اندازه کافی موثر نخواهد بود.
