به گزارش ایران اکونومیست، در یادداشتی در روزنامه وطن امروز به قلم مهدی طاهرخانی، روزنامه‌نگار ورزشی، آمده است: «درست در شبی که تیم ملی فوتبال با تک‌گل مهدی طارمی از سد تیم ملی قدرتمند اروگوئه گذشت، چند صد کیلومتر آن‌طرف‌تر در قلب شهر میلان، تیم ملی فوتبال ایتالیا موفق به شکست همگروه ایران در جام جهانی شد. رسانه‌های انگلیس که از این شکست نگران بودند، نیم‌نگاهی به بازی ایران داشتند و چند رسانه این کشور تلویحا نوشتند بهتر است خوش‌خیالی را تمام کنیم؛ چراکه تیم ملی فوتبال ایران از ستاره‌های تاثیرگذاری مثل طارمی، آزمون و حتی سامان قدوس بهره می‌برد.
در همان وضعیتی که انگلیسی‌ها و طبیعتا دو تیم دیگر همگروه ما در جام جهانی در حال تماشای هنرنمایی شاگردان کی‌روش بودند، متاسفانه یک فضای «غیر ورزشی» و «دوقطبی» پیرامون تیم ملی فوتبال شکل گرفت تا کسی از این دو بازی تیم ملی مقابل اروگوئه و سنگال لذت نبرد.
بدون شک اگر قرار به شگفتی‌سازی تیم ملی فوتبال ایران در دوحه باشد، موثرترین ستاره ایران کسی نیست جز مهدی طارمی؛ ستاره بی‌بدیل این روزهای پورتو که یک‌تنه جور این تیم بندری را در لیگ کشور پرتغال می‌کشد اما در کمال ناباوری این روزها شاهد ارتعاش صداهای عجیبی از سوی رسانه‌های داخلی علیه طارمی هستیم. منظورمان رسانه‌های آنسوی آبی نیست بلکه دقیقا همین‌هایی که این سوی آب منتشر و پخش می‌شوند. یکی در تحلیلی عجیب و غریب مدعی می‌شود از آنجا که تیم کی‌روش تنها با یک مهاجم مرکزی بازی می‌کند، سردار آزمون آن تک‌مهاجم ما در جام جهانی است و طارمی باید از روی نیمکت بازی را نظاره‌گر باشد! باور می‌کنید؟
از سویی یک رسانه دیگر سعی دارد با ایجاد یک دوقطبی سیاسی در قبال تیم ملی نشان دهد آزمون سوی مردم است و طارمی دقیقا روبه‌روی آنها. اما آیا این ادعا واقعیت دارد؟
مهدی طارمی نخستین بازیکن ایرانی بود که بعد از فوت خانم مهسا امینی در شب بازی پورتو و استوریل، بدون آنکه سروصدای رسانه‌ای راه بیندازد و شوآف کند، با دستبند مشکی وارد زمین شد و با به ثمر رساندن تک‌گل پیروزی بخش پورتو ستاره تیمش شد. طارمی اگر اهل جنجال‌های رسانه‌ای بود، می‌توانست همان شب عکس‌هایش را بازپخش کند و با گرفتن یک ژست مردمی فریاد بزند. او مثل همیشه کاری را که باید می‌کرد، کرد. وقتی در کارت بهترین باشی، چه نیازی به تبلیغ و سروصدا؟ در حالی که احساسات بخش قابل توجهی از مردم تحت تاثیر مرگ تراژیک مهسا امینی بود؛ طارمی یک مچ‌بند مشکی به دست کرد تا با خانواده این دختر همدردی کند.
اما آبشخور جنجال بزرگ علیه مهدی دقیقا مربوط به همان لحظه‌ای بود که در بازی با اروگوئه به عنوان بازیکن جانشین وارد زمین شد و تک‌گل پیروزی‌بخش تیم ملی فوتبال ایران را به ثمر رساند. طبیعتا این مهم‌ترین پیروزی تاریخ ایران مقابل یک تیم بود که در سابقه‌اش قهرمانی جام جهانی دیده می‌شد. مهدی شادی کرد و سایر بازیکنان هم به او پیوستند؛ یک کار کاملا تیمی، یک اقدام کاملا فوتبالی. اما به واسطه فضای دوقطبی سیاسی، بعضی فعالان معروف و غیر معروف مجازی، بیشترین هجمه را متوجه طارمی کردند. پس از این اتفاق، متاسفانه با بی‌ملاحظگی سردار آزمون و پشت پا به قوانین وضع‌شده در اردوی تیم ملی، فضای دوگانه‌ای در اردو خلق شد. بعد از اینکه بازیکنان موضوع را بین خود مطرح کردند، آزمون پذیرفت اشتباه کرده است. او حتی در استوری خود بعد از بازی با سنگال رسما از بازیکنان و کادر فنی بابت آن استوری عذرخواهی کرد و گفت نباید در آن زمان آن حرف را می‌زده است. با این وجود بعد از اردوی تیم ملی، مهدی طارمی هم بسان اکثر بازیکنان تیم ملی، دلنوشته‌ای را پیرامون فضای اخیر نوشت و اعلام کرد همان طور که قلبش برای تیم ملی می‌تپد، همه هدفش خوشحال‌کردن همین مردم است. او حتی صریحا گفت شغل من شادکردن این مردم است. طارمی در بازی دو شب قبل لیگ پرتغال مقابل براگا باز هم با بازوبند مشکی وارد زمین شد و مثل همیشه ستاره تیمش بود؛ با پاس گل و درخشش ویژه.
اما متاسفانه عده‌ای سعی بر دمیدن بی‌حاصل به آتش رو به خاموش اتفاقات اردوی تیم ملی در اتریش دارند و حتی در ادعایی که حتما ورزشی و فوتبالی نیست، می‌گویند بهتر است با توجه به ضربه‌زن بودن سردار، او مهاجم اول تیم ملی در دوحه باشد! البته قصد قیاس فنی و اینکه کدام بازیکن گلزن‌تر است را نداریم ولی نگاهی به کارنامه شش ماه اخیر نشان می‌دهد بهترین گلزن فوتبال ایران چه در داخل و چه در خارج، چه کسی بوده است.
تصمیمات فنی با کی‌روش است اما او در چند مصاحبه بعد از حذف تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا مقابل ژاپن، با حسرت به غیبت طارمی که در دیدار برابر ژاپن محروم بود اشاره کرد و گفت: اگر مهدی را داشتیم آن بازی را نمی‌باختیم. طبیعتا این طارمی که به مراتب پخته‌تر و بهتر از آن طارمی است، در جام جهانی عصای دست کی‌روش خواهد بود و بعید است کی‌روش بهترین بازیکن تیمش را نیمکت‌نشین کند.
یادمان نرود همین مهدی طارمی بود که در چند ماه گذشته بیشترین تلاش را به عنوان یکی از بازیکنان اصلی تیم ملی انجام داد تا در صورت پیروزی مهدی تاج در انتخابات فدراسیون فوتبال، مقدمات بازگشت کارلوس کی‌روش در تیم ملی فراهم شود.
تصمیمات مهدی این روزها اکثرا بوی رسیدگی و تجربه می‌دهد و سخت است بخواهیم با مطرح‌کردن نام آزمون که او هم از بهترین‌های ماست، یک دوقطبی دروغین درست کنیم و سپس نتیجه بگیریم این یکی از آن یکی بهتر است و باید قید مهدی را زد.
شاید تنها ایراد مهدی از نگاه منتقدانش این است که عوض فعالیت گسترده در فضای مجازی، تمرکزش را به درخشش درون زمین گذاشته و در حال تبدیل‌شدن به بهترین نسخه موجود از خویشتن است.
مهدی طارمی شغلش شادکردن این مردم است، دیگر بازیکن بی‌تجربه ۲۲ ساله پرسپولیس نیست و مهم‌تر از آن بعد چند سال حضور در فوتبال اروپا، حرفه‌ای‌گری را می‌فهد و حتی با وجود اختلافاتی ولو کوچک با همبازی‌هایش، نمی‌گذارد دود این اختلاف به چشم تیم ملی و سپس ۸۵ میلیون ایرانی برود.
مهدی طارمی این روزها بزرگ‌ترین دغدغه کادر فنی حریفان ما در جام جهانی است. بیاییم و از داشتنش لذت ببریم نه اینکه به زور او را متهم به حواشی سیاسی کنیم.
او اگر اهل روزه سکوت و عافیت‌طلبی بود، خودش را وارد جریان بازگشت کی‌روش به تیم ملی نمی‌کرد تا حالا با بازگشت این پیرمرد کارکشته پرتغالی، ایرانی‌ها بر خلاف چند ماه گذشته بیشترین امید را به تیم ملی فوتبال کشورشان در دوحه داشته باشند.
این تیم ملی فوتبال ما است و همان طور که آمادگی و هوشیاری سردار و دیگران را باید آرزو کنیم، باید قدر طارمی را بیش از همیشه بدانیم. کمااینکه او الان محبوب‌ترین فوتبالیست ایران است و البته بهترین. به همین خاطر است که این روزها مردم به اتهامات و فشارها علیه طارمی توجه نمی‌کنند.»
