خسرو تبیانی، از فعالان حوزه صنعت تولید تخم مرغ در کشور در گفتگو با ایران اکونومیست گفت: قیمت تمام شده هر کیلو تخم مرغ در مرغداری ۴۳ هزار تومان است. در حالی که قیمت خرید تضمینی دولت ۳۵ هزار تومان است و قیمت در مرغداری ۳۱ هزار و ۵۰۰ تا ۳۲ هزار تومان است.
این فعال حوزه تولید تخم مرغ درباره مشکلات این صنعت اظهار کرد: مشکلات ما حل نخواهد شد؛ چراکه قیمت تخم مرغ مشخص است و مردم قدرت خرید ندارند و به قیمت‌های جدید عادت نکرده‌اند. بنابراین در حال حاضر مردم مقدار کمتری مرغ می‌خرند. با توجه به اینکه ۸۵ درصد تولید مرغ کشور به طور مستقیم سر سفره مردم می‌رود و مثل کشورهای اروپایی نیست که در صنایع جانبی مانند آرایش، کیف و کفش و غیره استفاده شود، مشکلات تولید بیشتر است.
وی افزود: پایین آمدن قیمت نهاده‌های دامی تنها راه برون رفت از این مشکل است. چرا که قیمت تخم مرغ در پاکستان، ترکیه، ایران و حاشیه خلیج فارس یکسان است و نمی‌توان صادرات انجام داد.
تبیانی درباره تأثیرات و خطرات تشکیل وزارت بازرگانی برای تولید تخم مرغ در کشور نیز اظهار کرد: صنعت طیور کشور بزرگترین سرمایه گذاری بعد از صنعت نفت است. وزارت بازرگانی یا صمت هیچ تخصصی در این مورد ندارند و فقط نظاره‌گر از بیرون هستند. متولی این صنعت وزارت جهاد کشاورزی است. الان که آزادسازی انجام شده، دولت باید مدیریت دولتی را از این صنعت خارج و آن را به تشکل‌های صنفی واگذار کند، نه اینکه قیمت دستوری اعلام کند.
وی درباره اقداماتی که دولت موظف است برای بهبود وضعیت اتحادیه مرغداران انجام دهد، گفت: دولت می‌خواهد تشکل‌های مرغداران را از بین برد و نمی‌خواهد آنها را بهبود ببخشد. برای بهبود این صنعت دولت باید دست نهادهای دولتی را کوتاه کند. این نهادهای دولتی، مثل بنیاد شهید، تکلو، سیمرغ و زیاران ۱۷ میلیون مرغ دارند که با آنها مانور می‌دهند، با تشکل‌ها همسو نیستند و به هیچ عنوان نخواهند بود.
این فعال حوزه تولید تخم مرغ همچنین گفت: تخم مرغ ایران، به خصوص تخم مرغ آذربایجان، جزو سه برند دنیاست. از نظر کیفی تخم مرغ ایران از ترکیه، اوکراین، روسیه و حتی پاکستان بالاتر است. بنابراین دولت باید مثل ترکیه مشوق صادراتی بدهد. مصرف سرانه ایران حدود ۱۰ تا ۱۰.۵ کیلو است. باید مثل کشورهای مترقی و اروپایی و حتی کشور ترکیه میزان تولید و صادرات یا واردات به عهده تولیدکنندگان باشد.
وی افزود: از آنجایی که نهادهای دولتی از این سفره بزرگ می‌خورند و دل نمی‌کنند، مشکل حل نمی‌شود؛ مثلاً کار سازمان پشتیبانی امور دام و طیور مشخص نیست؛ در حالی که ۱۲ درصد این سازمان به عنوان مدیریت داخلی در اختیار دولت و ۸۸ درصد در اختیار بخش خصوصی است، این سازمان ضامن سود بیشتر واردکنندگان نهاده‌های دامی است. اولین دشمن صنعت طیور سازمان پشتیبانی امور دام و طیور است.
