به گزارش ایران اکونومیست، به نقل از خبرگزاری ایتارتاس ، والتر راسل مید، استاد روابط خارجی در کالج بارد که از اعضای این نشریه است گفت: این فهرست فقط افراد و کشورهایی را در بر گرفته است که لایق گنجاندن بودند.
وی همچنین گفت: این مجله هیچ داوری اخلاقی نکرده و فقط با محاسبه‌ای واقعی به بررسی کسانی پرداخته است که در سال گذشته قدرت کسب کردند.
این مجله در توضیح انتخاب خود نوشته است که پوتین را به خاطر مدیریت ماجرای ادوارد اسنودن، پیمانکار سابق اداره امنیت ملی آمریکا در صدر نشانده است.
نا بر آن‌چه این نشریه منتشر کرده؛ این ماجرا بزرگ‌ترین دردسری بود که از دوران سقوط شوروی سابق تاکنون برای آمریکا پدید آمده است.
موضع روسیه درباره سوریه و نیز شکست اتحادیه اروپا در «نبرد» اکراین از دیگر دلایل این نشریه برای قراردادن نام روسیه در صدر این فهرست است.
ایران رتبه دوم را در این فهرست دارد. این مجله در توضیح این انتخاب خود نیز گفت: ایران در سال 2013 حوزه نفوذ خود را گسترش داد و حضور خود را در عراق تقویت کرد و در عین حال، روز به روز خود را به عنوان کشوری میانه‌رو و مسالمت‌جو نشان داد.
بشار اسد رییس‌جمهور سوریه نیز در رتبه سوم این فهرست است. ژاپن، عربستان، و آلمان نیز در این فهرست قرار دارند.
انگلیس نیز به خاطر آن‌چه تسلط بر اتحادیه اروپا در عین مشکلات داخلی نظیر عضویت شکننده در این اتحادیه و نیز رفراندوم استقلال اسکاتلند عنوان شده، از دیگر کشورهای راه‌یافته به این فهرست است.
نشریه آمریکن اینترست را در سال 2005 جمعی از نویسندگان نشریه نشنال اینترست بنیان نهادند که سردبیر آن فرانسیس فوکویاما بود.
از اعضای موسس این نشریه می‌توان به برژینسکی، مشاور امنیت ملی سابق رییس‌جمهور آمریکا، داگلاس نورث، برنده نوبل اقتصاد، گلن لوری، استاد اقتصاد و پیتر برگر، جامعه‌شناس نام برد.
