به گزارش ایران اکونومیست، غلامرضا ظریفیان طی سخنانی در نشست «عاشورا و امروز ما» که از سوی کانون توحید و انجمن اندیشه و قلم برگزار شد، با اشاره به اینکه «در ادبیات مدرن، اصلاح و اصلاح‌گری در برابر انقلاب و شورش قرار دارد»، گفت: اما در ادبیات دینی و قرآنی، اصلاح در برابر فساد و افساد است. تعبیر انقلاب در قرآن، ارتجاع و بازگشت به عقب است.
وی افزود: وقتی امام حسین(ع) در وصیت‌نامه خود می‌گوید «خارج می‌شوم برای اصلاح امت جدم»، یعنی فسادی در امت رخ داده است که راهی جز خروج و مهاجرت حسین (ع) برای اصلاح آن باقی نمانده است.
ظریفیان با طرح این پرسش که «راه اصلاح چیست؟»، اظهار کرد: راه اصلاح، امر به معروف و نهی از منکر است که در قرآن، تقریبا معادل ایمان است. پروژه اصلاح امام حسین (ع)، پنج سال قبل از عاشورا، یعنی سال ۵۶ هجری آغاز شد؛ البته امام به دنبال اصلاح حکومت بنی‌امیه نبود، چون آن را قابل اصلاح نمی‌دانست و نیروی کافی برای براندازی آن هم نداشت؛ از این رو امام صرفا به دنبال مشروعیت‌زدایی از حکومت بنی‌امیه است.
این استاد تاریخ دانشگاه تهران ادامه داد: امام در سال ۵۸ هجری و در اوج قدرت دستگاه اموی و معاویه، به حج می‌رود و نخبگان، علما و گروه‌های مرجع را فرامی‌خواند و با آنها سخن می‌گوید و خواستار بازگشت به سیره پیامبر می‌شود.
ظریفیان یادآور شد: امام (ع) ویژگی اصلی سیره پیامبر را ظلم‌ستیزی عنوان می‌کند، اما بنی‌امیه به دنبال این بود که کفرستیزی را جایگزین ظلم ستیزی کند و برای مبارزه با کفر، از ظالمان استفاده می‌کند و اینجا پای بنی‌امیه به قدرت باز و در آن محکم می‌شود.
وی تاکید کرد: فتوحات، نقطه ورود بنی‌امیه به قدرت است و از ۱۱ لشگر مسلمانان در فتوحات، شش لشگر در اختیار بنی‌امیه بود. بنی‌امیه به قدرت اصالت داد، در حالیکه در حکومت علی (ع) اصالت با حقیقت و عدالت بود و قدرت، کمتر از کفش پاره و عطسه بز اهمیت داشت، اما در حکومت بنی امیه قدرت بالاتر از توحید است و برای قدرت، فقه و کلام و حدیث تولید کردند.
استاد تاریخ دانشگاه تهران تصریح کرد: انحراف اصلی در جامعه اسلامی این بود که برخلاف دوره پیامبر که حکومت ابزار دین بود، خود حکومت و قدرت به هدف تبدیل شده بود.
ظریفیان با بیان اینکه «بنی امیه با سه شکل از اشرافیت، کنترل اوضاع را به دست گرفت و قدرت خود را تثبیت کرد»، ادامه داد: اول با اشرافیت نظامی، سیاسی، امنیتی، به ترور و حذف مخالفان اقدام می‌کرد و بعد با اشرافیت اقتصادی مبتنی بر ثروت و رانت، صحابه و نخبگان را آلوده می‌کرد و می‌خرید و نهایتاً با اشرافیت علمی و دینی، گروهی از علما را جذب کردند تا حکومت بنی امیه را توجیه و تطهیر کنند.
وی ابراز عقیده کرد: امام حسین (ع) درباره نماز و روزه و حجاب سخن نمی‌گوید، بلکه درباره ظلم و نقش برخی علما در تقویت این ظلم، سخن می‌گوید. امام (ع) خطاب به آنها می‌گوید قدرتی که خدا با امر به معروف و نهی از منکر به مردم داده بود تا بر حکومت و قدرت، نظارت کنند و جلوی فساد و ظلم و انحراف حکومت را بگیرند، شما از مردم گرفتید و آن را به ابزاری در دست حکومت، برای سرکوب مردم تبدیل کردید.
ظریفیان در پایان تاکید کرد: اگر امروز اسلامی غیر از اسلام اموی در جهان وجود دارد، به برکت خون امام حسین (ع) است که روایت دیگری از اسلام را ارائه داد.
