به گزارش روز یکشنبه ایران اکونومیست، روزنامه فایننشال تایمز نوشت: رئیس تجارت اتحادیه اروپا متعهد شده است که تلاشها برای تقویت شبکه معاملات تجاری اتحادیه اروپا را تسریع کند زیرا بروکسل به درخواستهای کشورهای عضو برای تقویت زنجیرههای تامین جهانی، قطع ارتباط با روسیه و تقویت روابط با متحدان کلیدی پاسخ داده است.
به نوشته فایننشال تایمز، این اهداف شامل توافق با شیلی قبل از پایان سال و توافق با استرالیا در نیمه اول سال ۲۰۲۳، در کنار تلاش برای تصویب قراردادها با مکزیک و نیوزیلند و ادامه گفتگو با همتایان اتحادیه اروپا مانند هند و اندونزی است.
مقام تجاری اتحادیه اروپا اظهار داشت: ما میتوانیم از شبکه موافقتنامههای تجارت آزاد (FTA) برای رسیدگی به چالشهای ژئوپلیتیک فعلی، تنوع بخشی فراتر از عرضه از سوی روسیه و تقویت انعطافپذیری زنجیره تامین استفاده کنیم.
وی افزود: اگر میخواهیم وابستگی خود به مواد خام برخی از تامینکنندگان را کاهش دهیم، باید پایگاه های خود را گسترش دهیم.
ماه گذشته حدود ۱۵ کشور عضو، از جمله آلمان، ایتالیا و اسپانیا به دامبروسکیس نامه نوشتند و شکایت کردند که روند مذاکرات اتحادیه اروپا برای مذاکره، امضا و تصویب توافقنامههای تجاری بیش از حد طولانی است و اتحادیه باید از فرصتها استفاده کند، در غیر این صورت دیگران از این فرصت ها استفاده خواهند کرد.
در این نامه آمده است که قراردادهای تجاری اتحادیه اروپا تنها یک سوم تجارت خارجی آن را پوشش می دهد و «ما باید عملکرد بهتری داشته باشیم» زیرا انتظار می رود ۸۵ درصد رشد آینده جهان در خارج از این اتحادیه انجام شود.
دامبروسکیس معتقد است پیگیری توافقهای تجاری دوجانبه جدید اقتصاد اتحادیه اروپا را قویتر و انعطافپذیرتر میکند، به ویژه این امکان را به اتحادیه اروپا می دهد تا وابستگی خود را به تعدادی از ابرقدرتهای کالایی مانند روسیه کاهش دهد و عرضه تامینکنندگان خود را گسترش دهد.
اتحادیه اروپا ماه گذشته توافقنامه ای را با نیوزلند امضا کرد که به گفته دامبروسکیس، حاوی مقررات بی سابقه ای در مورد داوم و پایداری اقتصادی و حقوق کار است.
مقام ارشد تجاری اتحادیه اروپا با این همه تاکید کرد که وقتی صحبت از گفتگو با کشورهای گروه ۲۰ می شود، کشورهایی که با توجه به مقیاس اقتصادشان تأثیر بیش از حد بر انتشار گازهای گلخانه ای جهانی دارند، اتحادیه اروپا بی طرفی آب و هوا را هدف قرار خواهد داد.
این بدان معناست که در اصل اتحادیه اروپا انتظار دارد استرالیا، اندونزی یا هند اهداف اقلیمی به اندازه کافی بلندپروازانه ای را برای دستیابی به اهداف توافق پاریس، که هدف آن محدود کردن افزایش دمای جهانی است، داشته باشند.
الزامات اتحادیه اروپا برای توافقنامه هایی در زمینه حفاظت از محیط زیست قابل توجه و حقوق کار ممکن است رسیدن به توافق با برخی از کشورهای در حال توسعه را برای این اتحادیه دشوارتر کند. اما بدون چنین توافقاتی کار برای بروکسل برای متقاعد کردن پارلمانهای ملی خود دشوار خواهد شد.