به گزارش
ایران اکونومیست, سومين روز مذاکرات هسته اي بين ايران و پنج عضو دائم شوراي امنيت سازمان ملل متحد بعلاوه آلمان در ژنو سوئيس در حال برگزاري است. محمد جواد ظريف وزير امور خارجه ايران در گفتگويي اختصاصي با پرس تي وي گفت حق تهران براي غني سازي، غير قابل مذاکره و خط قرمز است و در هرگونه توافق با قدرتهاي جهاني بايد حق غني سازي تهران گنجانده شود.
پرس تي وي در ادامه براي بحث در خصوص احتمال گشايش در گفتگوهاي هسته اي ژنو از دو کارشناس مستقر در آمريکا دعوت کرد.
مجري پرسيد: تازه ترين عناوين خبري نشان مي دهد که پيشرفت حاصل شده است و ايران و گروه پنج بعلاوه ي يک روي نود درصد موضوعات توافق کرده اند ، چهار موضوع اختلافي وجود دارد که دو تا از آنها مهمتر از بقيه هستند. اکنون صحبت از يک توافق موقت براي دوره ي زماني شش ماه است درحاليکه بسته ي جامع و نهايي دراين مدت تهيه مي شود. گزارش تازه ي آژانس بين المللي انرژي اتمي مي گويد ايران گسترش هسته اي خود را متوقف کرده است و غني سازي عملا به توقف رسيده است. مشکل چيست؟
فردريک پيترسون مشاور کنگره آمريکا گفت: شما درست مي گوئيد. ممکن است که نود درصد توافق محقق شده باشد اما طي کردن نود درصد مسير يک ماراتن، به معني پايان دادن به آن ماراتن نيست. ده درصد نهايي و ده مايل باقي مانده از مسير در واقع ممکن است سخت ترين بخش باشد و مي تواند در عمل همه ي مسيري را که تا اينجا طي شده است به خطر بياندازد. چيزي که ما به دنبالش هستيم اين است که توافقنامه نهايي بدست آيد و اين توافق صرفا درصورتي بدست خواهد آمد که کل مذاکرات به نتيجه رضايت بخش براي دو طرف منجر شود. بايد گفت موضوع غني سازي مواد هسته اي فراتر از يک نقطه خاص (درصد خاص ) ، تهديدي در زمينه ي تبديل اين مواد از توليد انرژي هسته اي به سمت تسليحاتي است. موضوع اختلاف همين جا است. اختلاف هميشه درباره اين موضوع بوده است . حسن نيت دو طرف لازم است تا تصميم گرفته شود که درچه سطحي به طرف ديگر اعتماد شود و کار به پيش برود. موضوع تامين انرژي هسته اي براي تامين نيازهاي کشور(ايران) به انرژي يکي از موضوعات متعدد است. قطعا در آمريکا انرژي هسته اي و نيز در ژاپن پس از حوادث اخير(نشت هسته اي) مورد انتقاد واقع شده است. ما اکنون شاهد صفحات خورشيدي و انرژي هاي بادي هستيم اما موضوع هسته اي به طور خاص اختلاف برانگيز است. ما در مورد موضوع هسته اي اين مسئله و احتمال توليد سلاح هسته اي را داريم. شوراي امنيت سازمان ملل متحد عزم خود را به صراحت بيان کرده است. شايد ده درصد از راه حل، باقي مانده باشد اما عقربه هاي ساعت تيک و تاک مي کنند و ضرورت دارد که هر دو طرف با حسن نيت به نتيجه اي برسند که نيازهاي امنيتي و اعتماد سازي در منطقه ، نيازهاي ايران به انرژي و حاکميت ايران در مورد تعيين سرنوشت خود را تامين مي کند.
مجري پرس تي وي در ادامه از سارا فلاوندرز موسس مرکز اقدام بين المللي مستقر در نيويورک پرسيد: هر يک از کشورهاي عضو پنج بعلاوه يک، تسليحات هسته اي دارند اما در اين گفتگوها تلاش مي کنند برخي شروط را به ايران ديکته کنند درحاليکه ايران با حسن نيت و به عنوان يک عضو امضا کننده پيمان ان پي تي در اين گفتگوها شرکت کرده است. اين درحالي است که آنها(غربي ها) مي گويند اين ايران است که بايد دين خود را ادا کند. ايران در اين گفتگوها تلاش مي کند به جامعه بين المللي اطمينان بدهد که به دنبال تسليحاتي کردن برنامه هسته‌اي خود نيست.
سارا فلاوندرز گفت: بايد گفت که از همان آغاز هم اين مسئله يک حقه بازي بوده است. درک اين مسئله بسيار اهميت دارد که موضوع به نگراني ها و ترس از تسليحات هسته اي وابسته نيست چون هريک از اين کشورها قدرتهاي هسته اي هستند و انرژي هسته اي و سلاح هسته اي دارند.اين کشورها پاسخگويي در مورد تسليحات هسته اي اسرائيل يا اجراي پيمان ان پي تي را خواستار نمي شوند. همه درخواست ها از ايران است. بايد به خاطر سپرد که تحريم ها عليه ايران مدت ها قبل از شروع برنامه ي انرژي هسته اي ايران شروع شده بود. ايران از حق توليد انرژي هسته اي برخوردار است. موضوع به ادامه ي تلاش آمريکا براي بي ثبات کردن منطقه ، تهديد در منطقه و پيشگيري از توسعه ي هرکشور مستقل در منطقه مربوط مي شود. البته اسرائيل و عربستان سعودي و کنگره ي آمريکا مي گويند که توافق صورت نگيرد . جرم واقعي، تحريم ها است نه اينکه توليد انرژي هسته اي در ايران جرم باشد. تحريم ها جنايت ضد بشري است . تحريم ها جنايت عليه صلح است و بايد خاتمه يابد. اميدواريم که ايران در اين گفتگوها پيشرفت داشته باشد اما بايد بدانيم که تهديد واقعي از کجا مي آيد؟تهديد واقعي از تلاش هاي آمريکا براي سلطه بر منطقه و ادامه ي بي ثباتي آن مي آيد.
در ادامه فردريک پيترسون گفت: اگر موضوع به توليد انرژي هسته اي مربوط باشد همانطور که ايراني ها مي گويند ، آنها قطعا هم حق دارند و هم وظيفه دارند که نيازهاي مردم خود به انرژي را تامين کنند. اگر از اين معادله واژه ي هسته اي برداشته شود ايران شاهد شرکاي آماده اي خواهد بود اما آنچه باعث پيچيدگي مسئله مي شود فناوري است که ممکن است تسليحاتي شود.موضوع مطرح هسته اي کردن تسليحات است نه اينکه هسته اي کردن انرژي باشد! به نظر من اگر موضوع واقعا درباره انرژي بود آنگاه بايد ده يارد باقيمانده خيلي سريع طي شود و دو طرف بر سر عاري سازي منطقه از تسليحات هسته اي و تامين نيازهاي مردم ايران به توافق برسند اما موضوع به تسليحات مربوط مي شود. موضوع مورد اختلاف همين است. من اين استدلال را قبول ندارم که آمريکا تلاش مي کند عزم خود را بر منطقه تحميل کند. آمريکا به همراه ديگران و شوراي امنيت سازمان ملل متحد تلاش مي کند که صلح در منطقه پديد آيد. صلح دوست همه ي طرف ها است.
در ادامه سارا فلاوندرز گفت: بار ديگر مي گويم که تهديدات آمريکا و بي ثبات کردن منطقه و تحريم ها عليه ايران قبل از آن شروع شد که ايران انرژي هسته اي توليد کند. به نظر من اين امر نشان دهنده نيت واقعي آمريکا از تحريم ها در منطقه است. اين تهديد ها فقط تنها عليه ايران نيست بلکه مسلح کردن اسرائيل خود عامل بي ثباتي در منطقه است که دهه ها است ادامه دارد.
سپس فردريک پيترسون گفت: به نظر من ايران اصولا موافقت کرده است که غني سازي اورانيوم را در بيست درصد متوقف کند.
در ادامه سارا فلاوندرز موسس مرکز اقدام بين المللي مستقر در نيويورک گفت: هميشه در گفتگوها جريان زير زميني وجود دارد که آمريکا چه امتيازاتي را مي تواند از ايران بدست آورد. موضوع به قدرت سياسي مربوط است و اينکه آمريکا چه امتيازي را در منطقه بدست آورد چون آمريکا به دنبال سلطه بر منطقه است و تمايل دارد که ايران را به عنوان يک قدرت در منطقه به رسميت بشناسد.
سپس فردريک پيترسون گفت: موضوع انرژي هسته اي و نيز حذف کردن تحريم ها عليه ايران مي تواند تشويقي براي همکاري مسئولانه باشد. عناصر ديگري هم هست که آمريکا و ديگر همسايگان بتوانند درباره آن مذاکره کنند.همه طرف ها بايد با حسن نيت مذاکره کنند تا به نتايج خوب و صلح و آباداني برسند. اگر اين کار بشود شايد لحظه اي مهم در تاريخ منطقه باشد.
سارا فلاوندرز درباره مخالفت هاي عربستان سعودي و اسرائيل با هرگونه توافق هسته اي با ايران گفت: هم اسرائيل و هم عربستان سعودي نائب هاي جنگي آمريکا در منطقه هستند. ميليارد ها دلار تسليحات و حمايت هاي ديپلماتيک و سياسي که اين کشورها دريافت مي کنند براي آن است که تهديدي در منطقه باشند. آنها مي دانند که آينده نقش آنها در هرگونه توافق صلح به خطر مي افتد. به همين علت است که مخالف اند. آمريکا هم مي خواهد که اين کشورها مخالف توافق باشند. به عبارتي ديگر آنها از يک طرف درباره ديپلماسي گفتگو مي کنند اما در عين حال اجازه مي دهند که نائب هاي آنها همچنان تهديد کنند. درک اين مسئله مهم است که ايران تنها کشوري در منطقه است که بارها خواستار منطقه ي عاري از تسليحات هسته اي شده است. اين آمريکا بود که تسليحات هسته اي را وارد منطقه کرد و اين اسرائيل است که صدها تسليحات هسته اي دارد و هرگز درباره اش پاسخگو نيست و امضا کننده هيچ پيماني هم نيست. ما بايد از اين حقه و نيرنگ به عقب بازگرديم . اين فريب و نيرنگ به ما مي گويد که موضوع به تسليحات هسته اي مربوط است! هم اطلاعات آمريکا و هم اطلاعات اسرائيل مي دانند که ايران هيچ تسليحات هسته اي و برنامه هسته اي نظامي ندارد. غني سازي اورانيوم به ميزان بيست درصد ، غني سازي نود درصدي مورد نياز براي تسليحات هسته اي نيست. پس اهميت دارد که مردم جهان خواستار پايان تحريم ها و تهديدها شوند و حق ايران در توليد انرژي هسته اي را به رسميت بشناسند و به ايران اجازه دهند که در جهت منافع مردم خود تجارت کند.
سپس فردريک پيترسون گفت:متاسفانه ده يارد باقيمانده بسيار سخت خواهد بود. اگر بخواهم به اظهارات جان کري اشاره کنم بايد بگويم که مي گفت ما در مراحل اوليه مشخص کردن اين مسئله هستيم و ممکن است گام نخست برداشته شود. قطعا اين امر باعث حل شدن همه ي موضوعات نخواهد شد.به نظر من بايد توافق حاصل شود تا به نفع همه در منطقه شود و مزاياي اقتصادي پايان دادن تحريم ها به ايران برسد.
سارا فلاوندر هم در بخش پاياني خواستار پايان دادن به تحريم هاي ايران ، اجازه توليد برنامه انرژي هسته‌اي و احترام به حاکميت ايران شد.
