به گزارش ایران اکونومیست، محمود علیگو با اشاره به روز جهانی منع کار کودک با شعار "منع کار کودک با حمایتهای اجتماعی خانواده محور از طریق حلقههای میانی" بیان کرد: هیچکس این موضوع را کتمان نمیکند که مسئله کودکان کار، کار در خیابان و حتی زبالهگردی که هر کدام شرایط و مداخلات خاص خود را لازم دارد، یکی از جلوههای آسیبزای اجتماعی ماست. قطعا این اتفاق حاصل فرآیندهای متعددی است و مسائل اقتصادی که در منطقه، کشور و کشورهای همسایه شکل میگیرد، موثر است. چه مسائل اقتصادی، چه مسائل سیاسی و فرهنگی در شکلگیری چنین آسیبهایی موثر هستند.
وی با بیان اینکه سه دستگاه مسئول (شهرداریها، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان بهزیستی کشور) در موضوع کودکان کار، کار در خیابان و زبالهگردی داریم، گفت: اینکه سیاستهای این دستگاهها در مواجهه با کودکان چیست و چقدر با هم هماهنگی دارند، بسیار مهم است. در وضعیت فعلی قرارگاههایی شکل گرفته و در این قرارگاهها همکاران ما در شهرداری، وزارت کار و وزارت دادگستری به تعاملات سازندهای رسیدهاند و برنامههای مشترک در حال طراحی است اما اینکه سیاست ما در مقابله با این فرآیند و آسیب باید چگونه باشد از مهمترین مسائل و مدلهای حل مسئله این آسیب است.
علیگو ادامه داد: توجه به حلقههای میانی، ان جی اوها و گروههای مردم پایه و جهادی و گروههایی که دولتی نیستند و از بطن مردم بیرون آمدهاند یکی از روشها و مسیرهای حل برونرفت از این مسئله است. مسئله دوم نوع نگاه به این کودکان است؛ باید بپذیریم که این کودکان مقصر این فرآیند نیستند و یکی از معلولین این فرآیند اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی هستند، لذا با کودک قصد برخورد نداریم.
مدیرکل امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور یادآور شد: نگاه ما برای حل مسئله در موضوع کودکان کار و خیابان تا زمانی که معطوف به کودک است و دنبال توانمندسازی کودک میگردد منجر به نتیجههای مطلوب نخواهد شد زیرا بستر خانوادگی که این آسیب را شکل داده است، همچنان پابرجا و باقیست و باید به این موضوع توجه کنیم لذا در سیاست دوم، نگاه خانوادهمحوری در حمایت بسیار اهمیت دارد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه ما به دنبال حمایتهای اجتماعی از خانوادههای کودکان کار و خیابان و توانمندسازی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این خانوادهها هستیم، خاطرنشان کرد: قطعا فرآیندهای اقتصادی بسیار مهم هستند، اما لزوما همه افراد فقیر کودکانشان در خیابان حاضر نیست. پس مدل سیاست خانواده محوری در گام اول و مدل توجه به ان جی اوها در گام دوم، برای مجموعه سازمان بهزیستی به عنوان یک سیاست اولویتدار مطرح است و فرایندها بر این الگو شکل گرفتهاند.
علیگو تاکید کرد: ما نمیخواهیم انجی اوها وظایف دستگاههای دولتی را انجام دهند، ما میخواهیم از ظرفیت مردمی برای حل مسئله استفاده کنیم. نگاه ما در موضوع حمایت از کودکان کار و کودکان خیابانی و حتی کودکان زباله گرد مدلهای مددکارانه است. در مدلهای مددکارانه توجه همه جانبه به شرایط طفل و نوجوان حائز اهمیت است.
ادامه دارد