اتیسم، اختلالی عصبی - رشدی است؛ یعنی بخش‌های مختلف مغز نمی‌توانند به‌درستی با هم ارتباط برقرار کنند. افراد دارای اتیسم دنیا را شکل دیگری می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند و نمی‌توانند با ما که در جهانی متفاوت با آنها زندگی می‌کنیم ارتباط برقرار کنند؛ به همین دلیل دچار در خودماندگی می‌شوند. خانواده کودکان داخل طیف اتیسم، ناچارند بارها درباره اختلال فرزندشان به افراد مختلف توضیح دهند و در این زمینه چالش‌هایی جدی دارند. رعایت چند نکته می‌تواند شرایط بهتری برای حضور آنها و فرزندانشان در جامعه ایجاد کند.
