به گزارش ایران اکونومیست، اکبر احدی و رضا صمدی دو پیشکسوت، سرمربی و مربی سابق تیم ملی بوکس ایران هستند که قطعا نظرات آن‌ها به واسطه تجربیات چندین ساله می‌تواند به رشد و پیشرفت بوکس کشور کمک کند اما در حال حاضر به دلایل مختلف از فدراسیون و تیمهای ملی فاصله دارند و بصورت شخصی و تنها در باشگاه خصوصی مشغول بکار هستند.
برای بررسی مسائل گذشته و حال بوکس ایران، ایران اکونومیست میزبان این دو پیشکسوت بوکس بود تا ریشه‌یابی درستی در رابطه با مشکلات این رشته المپیکی در کشور داشته باشیم.
مسلما رضا صمدی با داشتن دو مدال طلای بوکس قهرمانی آسیا و دو مدال نقره بازیهای آسیایی، یکی از پر افتخارترین بوکسورهای ایران است که در مربیگری هم عملکرد قابل توجهی داشته و صحبت‌های او می‌تواند راهنمای بسیاری از ورزشکاران فعلی و حتی مدیران این رشته باشد. اکبر احدی هم که به واسطه موفقیت‌های قابل توجه خود در حیطه مربیگری تیم ملی از شناسنامه‌های بوکس ایران به شمار می‌رود.
اکبر احدی و رضا صمدی در این گفت و گو نکات قابل توجهی را گوشزد کردند که در ادامه این گفتگو را می‌خوانید.
ایران اکونومیست: لطفا پیش از هر صحبتی از نحوه شروع فعالیت خود در بوکس صحبت کنید. چگونه وارد این رشت شدید؟
احدی:
در دهه ۷۰ وقتی تیم ملی بوکس ایران در یک مسابقه شرکت میکرد به آن رقابت‌ها وزن و شخصیت می‌داد. ما در ده وزن حداقل ۸ قهرمان آسیا داشتیم.صمدی:
یکی از بستگان ما بوکسور تیم ملی بود و در سطح ملی فعالیت میکرد که بنده را وارد این رشته کرد. البته یک روز در اتوبوس بودم و بازیهای آسیایی پکن بود که رادیو رقابت‌های بوکس را پخش مستقیم میکرد و آن مسابقه را بابک کاظمی برد که یک جرقه در من خورد. پس از آن با اساتید خودم آقایان ولی‌پور و پریسا کار کردم که سال ۷۱ قهرمان کشور شدم و سال ۷۳ به تیم ملی رسیدم. در تیم ملی حضور داشتم و بعد از آن بخاطر مصدومیت‌هایی که داشتم از بازیهای آسیایی بانکوک تیم ملی را ترک کرده و بوکس را کنار گذاشتم. سال ۸۳ بعد از المپیک آتن بود که مهندس مقصودی بنده را مربی تیم ملی کرد تا در کنار آقای احدی کار کنیم. سه چهار سال باهم بودیم و بعد از آن هم در انتخابات ریاست فدراسیون، آقای ثوری انتخاب شد که بنده را عضو شورای فنی کرد. بعد از یکی دو سال شورا منحل شد و بنده هم فعالیتی در زمینه بوکس نداشتم تا اینکه چندی پیش ما را به افطاری دعوت کردند.
احدی:
سال ۷۰ بود که برادرم هم بوکس کار میکرد و بادیدن او در باشگاه علاقمند شده و وارد این رشته شدم. زیر نظر محمود مساعدیان کار را شروع کردم و بعدها بااستاد علی فعلی در باشگاه عمار کار کردم که به من خیلی کمک کرد. خیلی کم‌تر از او یاد شده و همین الان از او تشکر می‌کنم چون خیلی به بنده کمک کرد و مدیون او هستم. یک سالی بوکس کردم و بعد وارد تیم ملی شدم، ۱۰ - ۱۲ سال به همراه آقای صمدی و بزرگانی چون پژمان چالاک، بیژن باتمانی و اسنفدیار محمدی عضو تیم ملی بودم که همگی مدال آسیا دارند.
ایران اکونومیست: آن تیمی که گفتید یکی از پر ستاره‌ترین تیمهای ایران است.
احدی:
تیمی که سال ۷۳ بسته شد و در قهرمانی آسیا شرکت کرد همگی عنوان دار بودند و واقعا وقتی تیم ایران در یک مسابقه شرکت میکرد به آن رقابت‌ها وزن و شخصیت می‌داد. ما در ۱۰ وزن حداقل ۸ قهرمان آسیا داشتیم. آخرین بوکس من سال ۸۳ بود که در جام پادشاهی تایلند انجام دادم و بعد از آن در خدمت آقای صمدی بودم و به عنوان مربی تیم با هم کار کردیم.
ایران اکونومیست: برای شروع، با وجود کسب برخی نتایج موفق در یک سال اخیر دوران ریاست حسین ثوری، این روزها انتقادات زیادی از فدراسیون بوکس می‌شود. از نگاه شما که هم دوران ناطق نوری را تجربه کرده‌اید و هم دوره فعلی را، آیا می‌توان این دو دوره را با هم مقایسه کرد؟
صمدی:
از نظر من باید دوران حاج احمد ناطق‌نوری را به دو بخش تقسیم کرد. ایشان در اواخر دوران ریاستشان به دلیل بیماری و کهولت سن کار را ول کردند و بوکس افول وحشتناکی داشت، اما قبل از آن که خود ما و اکبر آقا در تیم ملی بودیم بوکس ایران رشد بسیار چشم گیری داشت. در آن دوره بوکس ایران رشد کرد و تیم ما کم کم داشت جزو سه تیم برتر آسیا می‌شد. در سالی که بازیهای آسیایی دوحه قطر (۲۰۰۶) برگزار شد ما جزو پنج فدراسیون برتر شناخته شدیم. در آن تیم بنده به همراه آقای احدی مربیان تیم بودیم و آقای مظاهری مدال طلا گرفت. در حقیقت افت وحشتناک بوکس در اواخر کار حاج ناطق بود.
صمدی:
نسبت به اوایل دوران ریاست ناطق‌نوری نه تنها هیچ پیشرفتی نداشته‌ایم بلکه عقب هم رفته‌ایم، حاج احمد در سالهای آخر نتوانست خوب کار کند و در این یکی دو سال خوب بوده‌ایم. اگر اواخر کار حاج احمد را با الان مقایسه کنیم بله نسبتا جلو رفته‌ایم، اما با ابتدای کار حاج احمد قابل مقایسه نیست. برای بوکس ما ملاک مقایسه را مدال آوری و کارنامه در بازیهای آسیایی در نظر می‌گیرند چون در المپیک و جهانی مدال نداشته‌ایم. الان اگر در بازیهای آسیایی مدال طلا بگیریم و روی سکوی اول بایستیم موفقیت بیشتر نسبت به قبل است. البته با شرایط فعلی بعید است حتی سکو بگیریم! نمی‌شود به خودمان دروغ بگوییم، مسابقاتی که در این اواخر منجر به کسب مدال ما شد واقعا کیفیت بالایی نداشت چون کشورهای صاحب نام دنیا به دلیل بیماری کرونا حضور نداشتند. من یاد ندارم در همه سال‌هایی که بوکس کردم امارات میزبان باشد، به دلیل اینکه اقبال عمومی از مسابقات بوکس در این دو سال کم بود، میزبانی را به امارات دادند.
احدی:
همانطور که آقای صمدی گفتند دوره حاج ناطق دو بخش است. ابتدای کار ایشان که اوایل دهه ۷۰ بود که واقعا نتایج درخشانی کسب شد و همه چیز خوب بود. هر تیمی که به قهرمانی آسیا اعزام می‌کردیم ۷ - ۸ قهرمان آسیا داشت. تا سال ۸۳ - ۸۴ دوران خوب ما بود. در کسب سهمیه المپیک و قهرمانی آسیا واقعا خوب بودیم. البته ما بازیهای آسیایی بوسان (۲۰۰۲) را هم به دلیل بی انضباطی ورزشکاران از دست دادیم و تیم اعزام نشد.
صمدی:
نمی‌خواهم مغرضانه حرف بزنم چون در اخلاق من نیست و فقط واقعیت‌ها را می‌گویم. چون کسی میزبان نمی‌شد امارات قبول کرد. تعداد بوکسورهای حاضر در این مسابقات هم مثل قبل نبود و باید ادعاها را کم‌تر کنیم. از نظر من پیشرفت آنچنانی نداشته‌ایم، شاید فدراسیون سیر شده باشد اما من به عنوان یک بوکسور که در تیم کار کرده‌ام و مربی بوده‌ام، پیشرفتی ندیده‌ام. کارنامه اصلی تیم ما می‌توانست بازیهای آسیایی باشد که مسابقات لغو شد و فعلا نمی‌توان نظر داد (باخنده). البته یک انتقاد هم من از آقای احدی دارم، بازیهای آسیایی آخر هم نتایج خوبی نگرفتیم. در بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ هم ما دو نقره و یک برنز گرفتیم با ۵ بوکسور که نتیجه بدی نبوده است، اما خوب هم نیست، ۵۰ - ۵۰ است.
ایران اکونومیست: دلیل عدم اعزام نشدن تیم به بوسان چه بود؟
احدی:
در مسابقات یاد بود آقای علی درویش نفرات تیم ما اعتراض کردند که خوابگاه خوب نیست و مسابقات را ترک کردند. آقای ناطق هم که ناراحت شده بود پس از آن اتفاق گفت من این تیم را به بازیهای آسیایی بوسان اعزام نمی‌کنم و تیم ما عازم نشد.
ایران اکونومیست: درباره آغاز دوران مربیگری خودتان در تیم ملی بگویید.
احدی:
بعد از بازیهای آسیایی دوحه که نتایج خوبی گرفتیم و علی مظاهری ناجی بوکس شد، به ما گفتند شما پررو شده‌اید و بنده را کنار گذاشتند!احدی:
در مسابقات کسب سهمیه المپیک آتن بود که ما دو سهمیه گرفتیم و یک نفر دوپینگی شد که او را اعزام نکردند، در المپیک هم نتیجه نگرفتیم و بعد از آن حاج احمد کادرفنی را تغییر داد که من و آقای صمدی این مسئولیت را قبول کردیم. اولین مسابقات ما قهرمانی آسیا ویتنام بود که بعد از ۱۲ سال یک طلا گرفتیم. قبل از آن هم آخرین طلا را خود آقای صمدی در ازبکستان گرفته بود. حدودا بعد از ۱۰ - ۱۲ سال توسط روح‌الله حسینی مدال طلا گرفتیم، یک نقره و یک برنز هم به دست آوردیم که اتفاق خوب و قابل قبولی بود. تقریبا بعد از آن بود که بوکس تحلیل رفت و آقای ناطق مشغله کاری داشت و سنشان هم بالاتر رفته بود. بوکس در حال افت بود که در بازیهای آسیایی ۲۰۰۶ دوحه قطر، علی مظاهری ناجی بوکس شد. او طلای مسابقات را گرفت. در آن مسابقات یک طلا توسط مظاهری و سه برنز توسط جاسم دلاوری، مهدی قربانی و محمد ستارپور به دست آوردیم که یک نتیجه درخشان بعد از بازیهای آسیایی ۱۹۹۴ هیروشیما بود.
بعد از نتیجه نسبتا خوبی که کسب کردیم ما را کنار گذاشتند و گفتند شما پررو شده‌اید! من همان سال توسط صدا و سیما به عنوان مربی برتر معرفی شدم و مظاهری جزو ده ورزشکار برتر سال شد، اما از همانجا زنگ کنار گذاشتن ما خورد. گفتند شما پررو شده‌اید و بنده را برداشتند! پس از ما آقای ولادیمیر آمد که دو سال با تیم کار کرد و سه برنز را در بازیهای آسیایی ۲۰۱۰ گوانگ‌جو گرفت که گفتند در مقایسه با دور قبل خوب نیست و او را برداشتند. بار دیگر بنده آمدم که در بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون با ۶ بوکسور دو نقره و یک برنز گرفتیم. من اگر درباره بازیهای آسیایی می‌گویم به این دلیل است که ما هیچوقت در سطح جهانی و المپیک مدال نداشته‌ایم و ملاک صعود و نزول بوکس ایران همین بازیهای آسیایی است.
ایران اکونومیست: درباره بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا که نقطه ضعف کارنامه شما است صحبت کنید.
احدی:
در حالی بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا را چماق کرده و به سر من می‌کوبند که یک تیم جوان را به اندونزی بردم و حتی اجازه ندادند بیش از ۳ بوکسور اعزام کنیم.احدی:
این بازیهای آسیایی را همیشه به عنوان یک نقطه ضعف و ایراد از من می‌گیرند، در حالی که درست نیست. برای بازیهای آسیایی جاکارتا به من گفتند باید سه بوکسور را ببرید و ما اجازه اعزام در اوزان زیر ۸۱ کیوگرم را داشتیم، در حالی که ما همیشه در اوزان بالای ۸۱ کیلو (۸۱، ۹۱ و ۹۱+ کیلوگرم) مدال کسب کرده‌ایم. مسابقات در اوزان بالای ۸۱ کیلوگرم برگزار نمی‌شد و ما علنا شانس بسیار کمی برای مدال داشتیم که به ما گفتند چون شانس کمی برای کسب مدال دارید فقط باید ۳ بوکسور را اعزام کنید. با تمنا و خواهش بسیار زیادی که از مسئولان کردم تا اجازه دهند یک بوکسور دیگر را هم اعزام کنم اما قبول نکردند!
نهایتا اجازه اعزام بیش از سه ورزشکار را به من ندادند و بنده هم اوزانی را بردم که در تورنمنت‌های قبلی بهترین نتیجه را گرفته بودند. این سه بوکسور هم در اوزانی بودند که ما قبلا هم در آن‌ها مدال نداشتیم و سه بوکسور تقریبا جوان و کم تجربه را به جاکارتا بردم که در تورنمنت‌های قبلی مدال گرفته بودند. امید احمدی‌صفا، سجاد کاظم‌زاده و شاهین موسوی نفرات اعزامی ما را تشکیل دادند که همیشه مدال گرفته بودند. با وجود آن همه خواهش و تمنای من از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک یک تیم جوان را تنها با سه بوکسور اعزام کردیم. این شد که ما نتیجه نگرفتیم، اما واقعا بوکسورهای ما خوب بازی کردند و فقط تجربه نداشتند. اینکه نتیجه نگرفتیم به دلیل چنین جریاناتی بود. ما تیم جوان را برای کسب تجربه بردیم و نتیجه مهم نبود، اما الان همین را چماق کرده‌اند و به سر ما می‌زنند که شما نتوانستید نتیجه بگیرید.
ایران اکونومیست: در دوره اول ریاست حسین ثوری شما نقش پررنگی داشتید و یکی از اصلی‌ترین افراد در انتخاب او به عنوان رئیس فدراسیون بوکس بودید اما الان منتقد ثوری هستید، دلیل این موضوع چیست؟
احدی:
من آن موقع هم می‌خواستم به آقای روح‌الله حسینی رای بدهم، اما به دلیل اطرافیانش به او رای ندادم. به روح‌الله گفتم اگر این افراد نباشند من به تو رای می‌دهم. چون کسانی دور او قرار داشتند که همیشه برای بوکس حاشیه ساز بودند. در آن زمان جایگاهی نداشتند و دنبال جایگاه بودند که گفتم بخاطر حضور آن‌ها به تو رای نمی‌دهم. روح‌الله در جواب من گفت که این افراد مثل غده هستند، از هر کجا آن‌ها را بیرون بیاندازم وارد می‌شوند که من هم گفتم پس بنده به ثوری رای می‌دهم. البته آن موقع گزینه اصلی ما آقای افشین داوری بود که چند روز به انتخابات به او گفتند نیاید. بخاطر همین مسائل بنده به آقای ثوری رای دادم.
احدی: من می خواستم به روح الله حسینی رای بدهم اما به دلیل اطرافیانش به او رای ندادم. البته گزینه اصلی ما برای ریاست فدراسیون بوکس افشین داوری بود که نگذاشتند در انتخابات باشد. بنده نمی‌خواهم کارکرد ثوری را زیر سوال ببریم، بالاخره ویترین هر فدراسیون تیم ملی است که در این دو سال اخیر هم تیم ایران در قهرمانی آسیا ۲ نقره و ۲ برنز گرفت و در مسابقات قهرمانی جهانی هم اولین مدال تاریخ بوکس را کسب کرد که اتفاقات خوبی بودند. حالا به هر طریق و شکلی که این دستاوردها کسب شد برای من مهم نیست و اینکه بوکس یک مدال جهانی گرفت باعث افتخار من و جامعه این رشته است. سرمان را بالا می‌گیریم. قبلا هر جا بحث مدال جهانی می‌شد سرمان پایین بود، اما الان به این مدال افتخار می‌کنیم.
البته ما نمی‌توانیم سر خودمان را کلاه بگذاریم و یک مطلب را آقای صمدی درباره امارات گفتند که کاملا درست بود. در این دو سال همه جای دنیا پروتکل‌ها را خوب رعایت می‌کردند، تمرین نمی‌کردند و همه تیم‌ها با یک آمادگی پایین ۱۰ - ۱۵ روزه به مسابقات می‌آمدند. اما کشور ما اینجور نبود و همه تمرین می‌کردند و با یک آمادگی خوب به مسابقات می‌رفتند. ۱۰ تا ۱۳ تیم به قهرمانی آسیا آمد و دو سه مدال می‌گرفتیم. جایی که ۳۰ تیم می‌آمدند و طلا می‌گرفتیم، با ۱۰ یا ۱۳ تیم یک مقدار قابل قیاس نیست. الان همین عقب افتادن بازیهای آسیایی به ضرر ما شد چون تیم ما آماده است و تیمهای دیگر مثل ما تمرین نداشته‌اند. عقب‌تر بیفتد تیمهای آسیای شرقی هم بیشتر آماده می‌شوند، چون برای المپیک هم آماده خواهند شد.
صمدی:
همانطور که آقای احدی گفتند فرد اصلی ما برای انتخابات فدراسیون آقای داوری بودند که واقعا هم کار بلد بودند، خیلی خوب بود اگر ایشان را در فدراسیون داشتیم. درباره تیم ملی هم واقعا از این موفقیت‌ها خوشحال هستم چون خودم از بدنه این رشته هستم، اما نمی‌توان واقعیت‌ها را ندید.
ایران اکونومیست: در حال حاضر مشکل اصلی بوکس ایران را چه می‌دانید؟
صمدی:
آقای ثوری یکسری کارها انجام داده‌اند که قابل تقدیر است. او بوکس دانشجوها و ارتش‌ها را راه اندازی کرد و پس از مدت‌ها بوکس را به صدا و سیما رساند که کارهای بزرگی بود. مسائلی که سال‌ها روی زمین بود و کسی آن‌ها را از زمین برنمی‌داشت. البته مشکل بوکس ریشه خیلی بزرگی دارد. الان در حال حاضر مشاورانی دور ایشان را گرفته‌اند که از نظر فنی خوب نیستند. در این دوره هر کسی پول آورد مشاور شد و یک مقام گرفت، اما همه چیز پول نیست. تجربه و اهل فن بودن نیز خیلی تاثیر گذار است. اینکه چهار نفر باتجربه کنارت باشند با اینکه چهار نفر بی‌تجربه اطرافت را بگیرند خیلی فرق دارد. مشاوران ضعیف هستند و فکر می‌کنم تصمیم گیرنده اصلی در فدراسیون کس دیگری بجز آقای ثوری است. هرکس پول بیاورد سمت می‌گیرد!
صمدی:
صمدی:
هر کسی پول می‌آورد در فدراسیون بوکس سمت می‌خواهد تا دیده شود. با راه و روشی که می‌بینم تصمیم گیرنده کس دیگری بوده و ثوری هیچ کاره است.مشکلات مالی باعث شده تا فدراسیون بوکس دست خود را مقابل افراد زیادی دراز کند و آن‌ها هم برای دیده شدن از این فرصت استفاده می‌کنند. پول می‌دهند تا دیده شوند. پست‌های زیادی در فدراسیون رد و بدل می‌شود که اصلا من تا حالا عنوان آن‌ها را هم نشنیده‌ام. شاید او قول‌هایی که در زمان انتخابات به افراد داده بود را با این انتصاب‌ها عملی می‌کند، به همین دلیل پست‌های زیادی در فدراسیون وجود دارند که الکی هستند. مشکل اصلی پول است که استقلال را از فدراسیون گرفته است. ثوری اگر با یک تیم قوی جلو می‌آمد و به عنوان مثال مدیران و اسپانسرهای خود را معرفی میکرد قطعا شرایط جور دیگری بود. او در زمان انتخابات اسپانسر خاصی معرفی نکرد که الان هر کسی پول می‌آورد در فدراسیون سمت می‌خواهد تا دیده شود. با راه و روشی که می‌بینم تصمیم گیرنده کس دیگری است. با این همه سال سابقه در بوکس اصلا روسای کمیته‌ها را نمی‌شناسم!
احدی:
من همه مشکلات را از نبود مدیریت درست می‌دانم که امیدوارم در آینده این موضوع برطرف شود.
ایران اکونومیست: به نظر می‌رسد که یکی از اصلی‌ترین مشکلات بوکس دوگانگی و گسستگی خانواده این رشته از یکدیگر است. دلیل این مشکل چیست و آیا این تفرقه و جدایی را قبول دارید؟
احدی:
اگر اختلافات این چنینی وجود دارد بخاطر ضعف مدیریت است. شاید هم زرنگی مدیر است که از این اختلافات به نفع خودش بهره برداری می‌کند. اگر یک مدیر قوی و منطقی باشد، نمی‌گذارد چنین اختلافاتی پیش بیاید. سعی می‌کند با یکی کردن و همبستگی این جناح‌ها تیم قوی خود را در همه زمینه‌ها بسازد. بعضی‌ها از این وضعیت سوءاستفاده می‌کنند. خیلی‌ها می‌گویند اگر پول بیاوریم باید فلان کرسی را به من بدهید. بعضی‌ها چنین سوءاستفاده‌ای می‌کنند و این حاشیه‌ها ایجاد می‌شود. در دورانی که ما مسئول تیم بودیم هیچوقت اجازه نمی‌دادم بوکسورها علیه کسانی که داخل نیستند صحبت کنند و اگر هم بیرون بودم بر علیه کادرفنی صحبت نکرده‌ایم، اما وقتی ما بودیم آقایان ورزشکارانی که بیرون بودند را یاد می‌دادند تا علیه ما مصاحبه کرده و حاشیه سازی کنند که دود این اتفاقات به چشم بوکس می‌رفت.
احدی:
سالن ۹ دی را نگاه کنید، چرا عکس یک نفر (علیرضا استکی) باید پنجاه جور در سالن باشد؟ افتخار سالن و بوکس است که عکس قهرمانانش آنجا باشد. چون فدراسیون شخصی شده هر کس هر جور می‌خواهد استفاده می‌کند.سجاد کاظم‌زاده تا همین یکی دو ماه پیش خارج از بوکس بود، اما هیچوقت نگذاشتم علیه کادرفنی مصاحبه کرده و حاشیه بسازد، چون بوکس را دوست داشتم. آقایان این کار را نمی‌کردند. این دو دستگی به مدیریت برمی‌گردد. با جایگاهی که قهرمانانی چون رضا صمدی، علی مظاهری، بیژن باتمانی و اسفندیار محمدی در آسیا دارند، الان این عزیزان کجا هستند؟ چرا کسی باید در کمیته‌ها حکم بگیرد که اصلا قهرمان استان خودش هم نشده و بوکسورها او را نمی‌شناسند؟ الان دیگر انتخابات تمام شد، اما همچنان باج می‌دهند. چرا قهرمانان بوکس بیرون از این رشته هستند؟ اصلا من هیچ، چرا باید سهمیه برخی استان‌هایی که به ما رای ندادند را کم کنیم و به استان‌هایی که رای دادند اضافه کنیم؟ این‌ها اختلاف است و پدر بوکس را در میاورد!
آقای رئیس شما باید ریش سفیدی کنید و از هر کسی در جایگاه و پست خود استفاده کنید. همه پیشکسوتان که نمی‌خواهند مربی تیم ملی شوند. فدراسیون به قدری جای کار دارد که شما از همه این نفرات در جایگاه خودشان استفاده کنید. الان مربی تیم ملی برای تو پول می‌آورد و هرکاری می‌کند تا جایگاهش سفت باشد. او را نگه دار اما اختلافات را زیاد نکن. فدراسیون به قدری جای کار و کرسی دارد که شما می‌توانید از این قهرمانان استفاده کنید، به نفع خودتان هم هست. تجربه‌ای که آقای صمدی دارد با 10 سال مدیریت به دست نمی‌آید و باید از این تجربیات بوکسورهای خودی استفاده کنیم. همگی هم تحصیل کرده هستند.
حسین رحمتی دوست نزدیک من بود و قهرمان دوومیدانی است. او مترجم ولادیمیر بود، اما به واسطه آوردن پول مدیر تیمهای ملی شد. اگر پول آورد او را در هیات رئیسه بگذارید نه اینکه مدیر تیمهای ملی شود، وقتی شناختی از بوکس ندارد. همه چیز تئوری نیست، به او بگویید یک شادو بزند و اصلا ببینید بلد هست و شاگردی ساخته است؟ ما سالنی در مجموعه انقلاب داریم، چرا قهرمانان آسیا نباید عکسشان در این سالن باشد؟ این نشانه خصومت با قهرمانان است. شما سالن را نگاه کنید، چرا عکس یک نفر باید پنجاه جور در سالن باشد؟ افتخار سالن است که عکس قهرمانان آنجا باشد. چون فدراسیون بوکس شخصی شده هر کس هر جور می‌خواهد استفاده می‌کند.
صمدی:
اصلا من مدیر تیم ملی را نمی‌شناسم و وقتی این خبر را خواندم از اکبر آقا پرسیدم که او کیست؟ آقای احدی گفت مترجم ولادیمیر بود! این اتفاقات برای امثال من، احدی و بزرگان بوکس بد است. همین الان بنده رئیس کمیته مربیان را نمی‌شناسم و فقط عکس او را در اینستاگرام دیدم. اصلا او چه کسی است؟ این‌ها ضعف است. نمی‌خواهم من و احدی را بیاورید، صمدی را نیاورید اما کسی را بیاورید که به جایگاه خود بیارزد و بوکسی باشد. ایشان اصلا بوکس کرده که رئیس کمیته مربیان شده است؟ هر کسی که حکم سه ستاره دارد مربی نیست. باید از سازنده‌ها استفاده کنیم. من نمی‌خواهم به من پست بدهند و خدا می‌داند که اصلا اینطور نیست، اما همین که به من بگویند صمدی در جلسه کمیته فنی چند دقیقه حضور داشته باش برای من قابل احترام و ارزشمند است.
ایران اکونومیست: یکی از اتفاقات خوبی که ظاهرا در چهار سال اول ریاست ثوری افتاد تشکیل شورای فنی بود. آقای صمدی در رابطه با این موضوع هم صحبت کنید چون شما عضو آن شورا بودید.
صمدی:
یک مربی زنجیر طلای یکی از بوکسورها را گرفته بود که پدر آن بچه به زور و با گرفتن یقه مربی آن زنجیر را پس گرفت!صمدی:
آخرین جلسه شورای فنی بعد از بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا برگزار شد که دو نفر یعنی آقایان کوروش مولایی و شهریار رحمانی به یکباره به شورا اضافه شدند. در آن زمان شورای فنی به این نتیجه رسید که اکبر احدی را برداشته و مربی خارجی بیاوریم که یک هفته نشد و علیرضا استکی را سرمربی تیم گذاشتند! کدام شورای فنی انتخاب کرد هم نمی‌دانم. پس از آن هم تیم به مسابقات جهانی روسیه رفت که من در مصاحبه خودم هم گفتم ۷۰۰ - ۸۰۰ میلیون هزینه شده است و تیم نتیجه نگرفت.
احدی:
آخرین شورای فنی فقط برای برداشتن من بود. اعضای شورا ده نفر بودند که دو نفر هم به یکباره اضافه شد. از قبل گفته بودند کوروش مولایی را سرمربی و شهریار رحمانی را دبیر می‌گذارند اگر به احدی رای ندهند. شهریار رحمانی را چند وقتی دبیر گذاشتند، مولایی را چند روزی سرمربی کردند و بعد از آن هم برداشتند. فقط برای اینکه من را بردارند یک جلسه شورای الکی تشکیل دادند.
ایران اکونومیست: انتقادهای زیادی به نحوه تیم داری رده‌های پایه نیز صورت می‌گیرد. در این مورد نیز صحبت کنید.
صمدی:
مربی یکی از رده ها زنجیر طلای یکی از بوکسورها را گرفته بود که پدر آن بچه پس از بارها خواهش سرانجام یقه مربی را گرفته بود تا زنجیر آن پسر را به زور پس بگیرد. یک سال زنجیر را نداده بود. می‌گویند از بوکسور سنگین وزنی هم که برای یکی از تیم های ملی در کیش انتخاب شد ۵۰ میلیون تومان پول گرفته بودند. مربی هم اینجوری می‌شود؟ واقعا اینجور پول‌ها را ما نخورده‌ایم ولی آن طرف که می‌گویم کارش همین است. معتقدم رئیس فدراسیون هیچ کاره است و هر کس پول بیاورد تصمیم گیرنده است.
احدی:
در مجموع باید بگویم که همه این‌ها ضعف مدیریت است. هر کس یک سایت دارد و در اینستاگرام مطلب می‌گذارد در فدراسیون همه کار می‌کند. او را مربی جوانان می‌کنند که همگی ضعف است. اگر مدیر قوی باشد کارهای خود را انجام می‌دهد و پیش خودش می‌گوید هر کس هر کاری کند من برنامه خودم را انجام می‌دهم. گل‌محمدی دوبار شکایت کرد و حکم جلب ثوری را گرفت، که او را سخنگو کردند. من به روح‌الله گفتم برای این انتخابات دوم نیا و خود همین آقای گل‌محمدی دنبال من آمد تا با حسینی دیدار کنم. متاسفانه هر کس سمت می‌گیرد به‌به و چه‌چه می‌کند، هر کس سمت ندارد نقد می‌کند. قطاری که می‌رود را سنگ می‌زنند، اما باید ما کارمان را بکنیم. خدا شاهد است که در این چندین سال منافع شخصی را در نظر نگرفته‌ام و مثل برخی آقایان کاسب نبوده‌ام.
ایران اکونومیست: با شرایطی که توضیح دادید راهکار خارج شدن بوکس از این شرایط بد چیست؟
صمدی:
فدراسیون باید وحدت بین معترض و موافق را ایجاد کند. همین که الان جرقه زده شد و شه‌بخش مدال جهانی را گرفت بقیه هم می‌توانند، اما بهتر است شرایط را برای آینده هموار کنیم. توقع از بوکس زیادتر شده و الان همه می‌گویند بوکس باید در المپیک هم مدال بگیرد و این برنز را هم در جهان تکرار کند. در آسیا هم باید ۴ مدال خود را بگیرد. همه پیشکسوتان را باید وارد فدراسیون کنیم و از آن‌ها نظر خواهی کنیم. نباید دشمن تراشی کرد و فقط یک نفر را بالا ببریم. کارهای فعلی تفرقه ایجاد می‌کند چون فقط به یک نفر بها می‌دهند.
احدی:
من با همه صحبت‌های آقای صمدی موافقم و در بعد فنی صحبت می‌کنم. ما باید بستر مناسبی را از رده‌های پایه فراهم کنیم. در انتخاب کادرفنی و مربیان باید توجه کرد و تجدید نظرهایی در انتخاب‌ها کنیم. قطعا باید رده‌های پایه را تقویت کنیم. باید در چیدمان کمیته‌ها از قهرمانان و مو سفیدان بوکس استفاده کنیم. دبیر فدراسیون داور بوکس بود ولی باید دید کار اداری بلد است؟ قلب فدراسیون دبیر است چون مسئول اجرایی فدراسیون به شمار می‌رود و باید زمان داد تا ببینیم توانایی دارد یا خیر. در این یکی دو سه سال ما چهار دبیر عوض کرده‌ایم که اتفاق بسیار عجیبی است! نباید زیر پای دبیر فعلی را خالی کرد که همه چیز به مدیریت بستگی دارد تا این اختلاف‌ها و مشکلات را برطرف کند. هرکس پول آورد نباید همه کاره باشد.
ایران اکونومیست: به عنوان مثال حسین ثوری می‌گوید اکبر احدی بجز تیم ملی کار دیگری نمی‌خواهد و او نمی‌تواند برای تیم ملی دو سرمربی داشته باشد. آیا چنین مطلبی صحت دارد که شما حاضر نیستید در سمت‌های دیگر کنار بوکس باشید؟
احدی:
دو سال پای این تیم فعلی زحمت کشیدیم و چون کم تجربه بودند نتیجه خوبی نگرفتیم، اما حالا آقایان اسب زین شده را سوار شده و همه چیز را به نام خود تمام می‌کنند!احدی:
این یکی از حرفهای اشتباه ایشان است. آقای ثوری! شما چه زمانی از من مشاوره خواستید که من گفتم نه؟ یک شب حسین ثوری ساعت ۱۱ به من زنگ زد و گفت تو باید کنار ما باشی چون از بیت‌المال برای تو هزینه شده و تنها برای خودت نیستی. پس از این صحبت‌ها من قبول کردم اما تا الان دیگر خبری نشده است. چند روز پیش هم در همان مراسم افطاری یکی دو تا از پیشکسوتان عزیز گفتند باید بیایی که بعد از اصرار گفتم چشم، ولی تا الان خبری نیست. اینجور نیست که من وقتی استکی بود نیایم. یک دوره من بودم و ایشان زیر پای ما را خالی میکرد و الان ایشان هست اما من او را کمک می‌کنم، چون بوکس عشق من است. این موضوع زاییده ذهنیت آقای ثوری است. شما عمدا و با مشاوره‌های غلط کسانی را آورده‌اید که دقیقا نقطه مقابل امثال احدی، صمدی و مظاهری هستند تا این دشمنی‌ها زیاد شود. هر کس ارتباط سیاسی و اقتصادی دارد از آن‌ها بهره برداری می‌کنید و به فکر آینده و بحث فنی نیستید. اینطور نیست که فقط به روابط و پول فکر شود، باید به مباحث فنی مربیانی که انتخاب می‌کنیم هم فکر کنیم. مطمئنا در آینده این موضوعات لطمه خواهد زد. این تیمی که الان نتیجه می‌گیرد دو سال برای آن زحمت کشیدیم و تیمی بود که دست چپ و راست خود را نمی‌شناخت! دو سال پای این تیم زحمت کشیدیم و چون کم تجربه بودند نتیجه نگرفتیم، اما حالا آقایان اسب زین شده را سوار شده و همه چیز را به نام خود تمام می‌کنند. قرار بود تیم ملی را به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام کنیم که ثوری به من گفت تیم جوان ببر و پشت تو هستم. من هم این کار را کردم و بوکسورهایی را عازم مسابقات کردم که اولین سفر خارجی خود را تجربه می‌کردند. به ثوری گفتم این نفرات در سهمیه المپیک جواب می‌دهند. حتی همین آقای قشلاقی را من در چابهار انتخاب کردم و علی حبیبی را من به تیم آوردم. این نفرات از آن موقع سر و شکل گرفتند. در سالهای گذشته خیلی‌ها اذیت شده‌اند تا این تیم به اینجا برسد، نباید همه چیز را به نام خود بزنیم. وقتی نتیجه‌ای می‌گیرید حاصل کار گروهی است.
صمدی:
شاید کسانی که الان در امور فدراسیون و تیم ملی هستند این فکر را می‌کنند که اگر احدی و صمدی بیایند زیر آب ما را می‌زنند. از این جهت سم پاشی‌های زیادی انجام داده و ذهنیت حسین ثوری را خراب کرده‌اند. اما حقیقت ماجرا این نیست و تا به این لحظه کسی از بزرگان بوکس چنین درخواستی نداشته که فقط ما باشیم، همه دلشان برای بوکس می‌سوزد.
ایران اکونومیست: اینکه نگاه مسئولان به بوکس منفی است را قبول دارید؟
احدی:
اصلا چنین چیزی وجود ندارد. هیچ مربی، هیچ رئیس فدراسیون، سازمان و مسئول مملکتی دلش نمی‌خواهد یک رشته ورزشی پیشرفت نکند. اصلا چنین ذهنیتی در جامعه ورزش و سیاست یک کشور نیست.
ایران اکونومیست: چرا تا به امروز بوکس ایران در میادینی چون المپیک موفق به مدال آوری نشده و تنها یک مدال برنز در کارنامه مسابقات جهانی خود دارد؟
احدی:
ما همیشه به فکر این هستیم که به المپیک و مسابقات جهانی برویم. ذهنیت فدراسیون هیچوقت این نبوده که در جهانی و المپیک مدال بگیریم و شاید در این دوره ذهنیت کسب مدال بود که مدال هم گرفتند. شخصیت قهرمانی باید به تیم داده شود، وقتی ما خودمان به همین سهمیه‌ها قانع می‌شویم و فقط می‌خواهیم در المپیک عکس بگیریم و برگردیم، قطعا مدالی هم در کار نیست. وقتی دو مربی زحمت می‌کشند و دو سهمیه المپیک می‌گیرند، چرا باید نایب رئیس فدراسیون در المپیک کنار رینگ مسابقه کوچ کند؟ چرا نایب رئیس قبلی در المپیک پکن باید به جای من که سرمربی بودم بوکسور تیم ملی را کوچ کند؟ با آقای صمدی و کریمی سهمیه المپیک گرفتیم، اما من از داخل تماشاگران بوکسور خودم را دیدم و نایب رئیس فدراسیون کنار رینگ بود. کسان دیگر زحمت می‌کشند و رئیس فدراسیون کوچ می‌کند. من هم فدراسیون گذشته و هم فدراسیون فعلی را می‌گویم. المپیک پکن، بارسلون، آتلانتا و ... همیشه همینطور بود.
ایران اکونومیست: ریشه حواشی چند وقت اخیر بوکس در رابطه با احسان روزبهانی، علیرضا استکی و مدال جهانی تیم ملی را چه می‌دانید؟
احدی:
مدال جهانی دانیال شه‌بخش کاملا سالم بود اما ضعف این آقایان مدال شه‌بخش را هم بی ارزش کرد.احدی:
مشکلات احسان و تیم ملی هم باید با صحبت کردن درون خانواده حل می‌شد. همان سالی که بنده مسئولیت تیم ملی را بر عهده داشتم برای قهرمانی آسیا مسابقه انتخابی گذاشتم که احسان مقابل سوریه باخت و گفتم احسان جان آماده نیستی پس تو را به قهرمانی آسیا نمی‌برم، تمرین کن که بعدا شانس اعزام داری. در مورد مدال هم که من معتقدم مدال جهانی دانیال شه‌بخش کاملا سالم است و در آن شکی نیست. اما اشتباه فدراسیون بود که برای گرفتن مدال با کسی که او را نمی‌شناسند صحبت می‌کنند که مدال بگیرند. ضعف این آقایان مدال شه‌بخش را هم بی ارزش کرد. ما همین شه‌بخش را از جوانان آوردیم و موفقیت او کار یک نفر نیست. چون مربیان زیادی روی او کار کرده‌اند. حتی در چابهار هم سر علی حبیبی را شکست که من داد و بیداد کردم (باخنده).
صمدی:
فکر نمی‌کنم بحث خریدن مدال درست باشد. بوکسور وزن ۸۱ کیلوگرم ما که خیلی می‌گفتند توسط داوری‌ها باخت واقعا بازی را نبرده بود و یکطرفه هم باخت، چون دعوا میکرد و کاری که روی رینگ انجام می‌داد بوکس نبود. مدال شه‌بخش اما کاملا درست است و به حق خود رسید. شه‌بخش فراتر از ایران مبارزه می‌کند و مدالش درست بود.
ایران اکونومیست: در پایان پیش بینی خود از آینده بوکس را بگویید.
احدی:
از نظر من فضای مجازی این روزها به تنهایی یک دانشگاه و کلاس درس مربیگری است. مربیان و ورزشکاران خیلی از آن یاد می‌گیرند. به نظر من مربیانی که یک مقدار عقب‌تر بودند با دیدن این فیلم‌ها خودشان را برزو می‌کنند. یک ماه پیش برای تیم نونهالان به شیراز رفته بودم و بازیکنان ۱۲ - ۱۳ سالهای را آنجا دیدم که کیف کردم. بوکسورهایی از شهرستان‌هایی بودند که اصلا اسمشان را نشنیده بودم ولی فیزیک بسیار خوبی داشتند. آینده خوب است اگر حواشی بگذارد. امیدوارم این بحث پول و ... هم کم شود.
احدی:
همایون شجریان بهتر از برخی مربیان داخلی مبارزات مایک تایسون را آنالیز می‌کند. صمدی:
امیدوارم رئیس بتواند با دور هم جمع کردن بزرگان حواشی را کاهش دهد. به دانیال شه‌بخش هم آفرین می‌گویم که این مدال را گرفت و راه را برای بقیه هموار کرد. امیدوارم در المپیک هم موفق شود. در پایان نیز امیدوارم فدراسیون هم به راه درست هدایت شود و مسیر درست را طی کند.
ایران اکونومیست: درباره تجربه کار کردن با آقای همایون شجریان نیز صحبت کنید. استعداد بوکس دارند؟
احدی:
ایشان واقعا انسان بزرگی هستند و شخصا از او خیلی چیزها یاد گرفته‌ام. در زمینه بوکس نیز بسیار علاقمند هستند و چهار سالی می‌شود که با هم کار می‌کنیم. آقای شجریان به قدری بوکس را مشتاقانه دنبال می‌کند و علاقمند هستند که گاها مبارزات مایک تایسون را بهتر از هر مربی ایرانی تحلیل کرده و برای من می‌فرستند.
