کارشناس فوتبال ایران وجود پول بی‌حساب و قوانین غیربازدارنده را به عنوان دو عامل اساسی نابسامانی‌های فوتبال ایران می‌داند.
کد خبر: ۴۳۸۱۲
امیر حاج‌رضایی درباره مسائل پیش آمده در روزهای اخیر پیرامون وجود فساد عظیم در فوتبال ایران اظهار کرد: فکر نمی‌کنم جاذبه‌های فوتبال را هیچ پدیده دیگری داشته باشد. فوتبال جزو هنرهای هفت‌گانه نیست اما هنر یگانه‌ای است. شهرت و ثروت، هر دو در فوتبال وجود دارند، مخصوصا در جامعه‌ای مثل ایران با شرایط اقتصادی موجود در آن که می‌شود به راحتی در فوتبالش پول جابه‌جا کرد و پول‌های زیاد غیراخلاقی و غیرقانونی برداشت کرد، خیلی‌ها سروکله‌شان پیدا می‌شود.
وی ادامه داد: حقوقدانی به من گفت که در صحبت از فساد و تبانی از لفظ «دلال» استفاده نکنم چون به اصطلاح حقوقی «دلالی» یک شغل محسوب می‌شود. این مساله را باید با عنوان «پدیده شوم کارچاق‌کنی» شناخت. اینها هستند که در فوتبال ما به دنبال سوءاستفاده هستند، در حالی که طبقات مختلف مردم از معلم و کارگر گرفته تا کارمندان، شرافتمندانه کار می‌کنند و با حقوق اندکشان می‌سازند.
حاج‌رضایی در ادامه به ذکر نمونه‌ای عینی از پدیده کارچاق‌کنی پرداخت که خودش هشت سال پیش دیده است: آن زمان فردی بود که با یک تلفن همراه و یک دفترچه در فصل نقل و انتقالات در حوالی ورزشگاه امجدیه (شیرودی) می‌گشت و در آن مدت کم حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان به جیب می‌زد. تازه آن زمان مانند امروز پول در فوتبال ایران وجود نداشت.
این کارشناس فوتبال، در ادامه گفت: پول مشکل اساسی در معادلات اجتماعی و سیاسی است. بزرگترین عامل نابسامانی‌های فوتبال ایران، پول و قانون است؛ قانونی که بتواند جلوی رانت – لفظ مودبانه‌اش این است – سوءاستفاده و غارت را بگیرد، وجود ندارد یا اگر هست با تشعشعات این پول برابر نیست.
وی افزود: بارها این مثال را زده‌ام که اگر بخواهیم با این قوانین جلوی فساد را بگیریم مثل این است که بخواهیم یک خونریزی شدید را با چسب زخم بند بیاوریم. این دو مشکل اساسی ما هستند. قانونی که با غارت و چپاول غیرقانونی و غیرانسانی برخورد کند وجود ندارد یا اگر هست و من از آن خبر ندارم اعمال نمی‌شود.
حاج‌رضایی ادامه داد: متاسفانه مسامحه، مماشات و بخشش‌ها باعث شده که مفسدان فرصت بیشتری برای یکه‌تازی پیدا کنند.
وی همچنین گفت: این مساله برای مردم سوالاتی ایجاد می‌کند. آدم‌های شریف به خود نگاه می‌کنند و برایشان علامت سوال ایجاد می‌شود. آنها تمام عمر، سالیان سال با شرافت کار کردند و عمر خود را صرف کردند اما نه تنها کسی به آنها نگفت «دستت درد نکند» بلکه همین افراد ناپاک با ریشخند به ایشان نگاه کردند.
او ادامه داد: تاثیر تخریبی این مساله خیلی زیاد است، چون راه‌های خلاف را نشان می‌دهد. می‌گویند «یک عمر می‌خواهید تلاش کنید که چه بشود؟ اگر بیایید سمت ما پول یک عمرتان را یکساله در می‌آورید!» در این صورت جوان‌ها به جای آنکه به شرایط مملکت کمک کنند، از این راه‌ها کسب درآمد می‌کنند.
حاج رضایی همچنین گفت: این مساله راه فساد، آسان خوری و تلاش نکردن را نشان می‌دهد. برخی خانواده‌ها به من می‌گویند که کودکشان را به فوتبال می‌فرستند چون پول خوبی گیر می‌آورد! تفکرها این چنین شده اما وقتی وارد می‌شوند می‌بینند که چه اثرات مخربی دارد. قانونی که تاکنون استفاده شده کارآمد نبوده و ذره‌ای از فساد را کاهش نداده است و حتی در این مدت میزانش زیادتر هم شده است. شاید لازم است که خانم مارپل یا شرلوک هلمز مشکل فوتبال ایران را پیدا کنند.
این پیشکسوت فوتبال در ادامه اظهار کرد: دو مدیر که اذهان عمومی توجه زیادی به آنها معطوف است، با ادبیات بدی با هم حرف می‌زنند یا دو مربی یا بازیکن با هم بد حرف می‌زنند تعداد کسر امتیازها رو به افزیش است ولی هیچ چیزی ایجاد نمی‌شود و هیچ آرامشی شکل نمی‌گیرد، یعنی در کلیت دچار مشکل هستیم و مساله ما فرهنگی است.
وی ادامه داد: مساله فرهنگی با دو سه پلاکارد و یک بیانیه و انتخاب بازیکن اخلاق درست نمی‌شود. حتی این که بازیکن اخلاق را هم بر عکس انتخاب می‌کنند. این مساله "آدم" می‌خواهد! آدم به معنی واقعی کلمه که فرهنگ‌سازی کند نه ظاهرسازی. این چیزها مشکل ما را حل نمی‌کند. این کارها فقط نمایش و ریاست.
حاج رضایی در ادامه گفت: باید در تعطیلات نیم‌فصل با برگزاری همایش‌هایی، مساله فرهنگی فوتبال را آسیب شناسی کنیم. باید از زوایای متعدد روانشناسی، جامعه شناسی، حقوق و ... به این مساله بپردازیم. درست است که پس از برگزاری یک همایش مشکل حل نمی‌شود، اما قطعا رهاکارهایی برای کاهش آن پیدا می‌شود.
وی افزود: سرطان یک بیماری خطرناک است که حتی اسمش پشت آدم را به لرزه می‌اندازد، اما این مساله باعث نشده که دانشمندان بگویند کاری از دستمان بر نمی‌آید و تلاش برای یافتن درمان را متوقف کنند. مشکل ما از سرطان سخت‌تر نیست.
