به گزارش ایران اکونومیست، چندی پیش انجمن صنایع نساجی ایران در نامه‌ای به معاونت صنایع عمومی وزارت صمت، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات اعضای انجمن را که از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان مواد پتروشیمی هستند را کمبود شدید عرضه و نوسان دور از انتظار قیمت هفتگی این مواد عنوان کرد.
در متن این نامه آمده بود: در شرایطی که واحدهای پایین‌دستی گاهی مجبور هستند محصولات عرضه‌شده در بورس کالا را به علت پایین بودن سطح عرضه با رقابت بالا خریداری کنند، شنیده می‌شود که شرکت‌های پتروشیمی این مواد را که حاصل آب‌وخاک و نیروی انسانی و منابع ملی است به کشورهای همسایه که درواقع رقیب کالای نهایی تولیدکنندگان این مملکت هستند، صادرات می‌کنند یا برای ایجاد رقابت میان مصرف‌کنندگان که راهی جز تأمین این مواد ندارند، عرضه آن‌ها را بسیار کم و یا به عبارتی به‌صورت قطره‌چکانی ادامه می‌دهند.
انجمن صنایع نساجی ایران اعلام کرده است که در این شرایط درست‌ترین روش این است که شرکت‌های پتروشیمی عرضه داخلی محصولات خود از طریق بورس کالا را برای تأمین کامل نیاز داخل بر صادرات ارجح بدانند و به این طریق برای تحقق شعار سال که تولید و اشتغال آفرین است، گام بردارند.
در این زمینه، عضو هیات مدیره جامعه متخصصین نساجی ایران در گفت‌وگو با ایران اکونومیست افزود: مشکلات اقتصاد و صنعت کشورمان کهنه و مزمن شده است و سال‌هاست با این مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنیم.
«علیرضا حائری» بیان داشت: نگاهی به آرشیو خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها و رسانه‌ها در ۱۰ سال گذشته حاکی از مطرح کردن همین مسائل و مشکلات از سوی مسوولان وقت دستگاه‌ها و بخش خصوصی و گلایه‌مندی از نحوه عرضه محصولات پتروشیمی در بورس کالا است و همواره واحدهای مصرف‌کننده محصولات پتروشیمی و تولیدکنندگان با این مشکل مواجه بوده‌اند.
وی گفت: در همه این سال‌ها شاهد بودیم اگر شرایط کشور خوب، وضعیت صادرات مناسب و تحریم‌ها کمرنگ بوده، اولویت پتروشیمی‌ها با صادرات محصولاتشان بوده و محصول کمتری تحویل واحدهای پایین‌دست می‌دادند که بحرانی در این صنایع ایجاد می‌کرد.
حائری ادامه داد: در غیر این صورت، اگر تحریم‌ها سفت‌وسخت می‌شد و درنتیجه خریداران خارجی محصولات پتروشیمی کمتر می‌شدند، عرضه به بازار داخل افزایش می‌یافت و هیچ‌وقت سیاست روشنی که با آن بتوان نیاز واحدهای پایین‌دست به محصولات پتروشیمی را تامین کرد، وجود نداشته است.
وی یادآور شد: همواره مسائل در این حوزه به شرایط جهانی وابسته بوده و تا آنجایی که می‌توانستند صادرات می‌کردند، درحالی‌که همواره مسوولان بر لزوم اولویت داشتن تامین نیاز داخل و سپس صادرات تاکید داشته و دارند؛ بر این اساس مشکلات کهنه، مزمن و حل‌نشده باقی مانده است.
عضو هیات مدیره جامعه متخصصین نساجی ایران اضافه کرد: سال‌هاست با مسائل و مشکلاتی همچون قاچاق پوشاک، کمبود نقدینگی واحدهای صنعتی، واحدهای راکد و غیرفعال و تامین مواد اولیه موردنیاز واحدها مواجه‌ایم و همه ساله نیز این مشکلات تکرار می‌شوند، اما انگار عزمی برای رفع مشکلات وجود ندارد.
وی تصریح کرد: موجب تاسف است واحدهایی که خوراک و مواد اولیه‌شان داخلی است و از انواع و اقسام یارانه‌ها و انرژی ارزان برخوردار می‌شوند، واحدهای پایین‌دست را در تامین مواد اولیه با چالش مواجه می‌کنند.
به گفته حائری، پتروشیمی‌ها به‌اندازه نیاز صنایع مواد اولیه در بورس عرضه نمی‌کنند؛ بر این اساس با عرضه قطره‌چکانی و کمتر از مصرف، رقابت ایجاد می‌شود. درنتیجه عرضه کم منجر به افزایش قیمت می‌شود و درنهایت با توجه به کمبود نقدینگی در واحدهای تولید، واسطه‌های به‌ظاهر تولیدکننده کالا را می‌خرند و به‌صورت چندماهه با سود به واحدهای صنعتی می‌فروشند.
