به گزارش روز شنبه ایران اکونومیست، جنگ در اوکراین در کنار تبعات اقتصادی گسترده که افزایش بهای سوخت و غلات تنها نمونه‌ای از آنهاست، بر عرصه سیاسی نیز اثر گذاشته است. رادیو فرانسه در گزارشی به بررسی اجمالی تاثیر این جنگ بر روابط غرب با سایر کشورهای دنیا پرداخت و با تایید این تاثیر، غرب را آمریکا، متحدان اروپایی و آسیایی آن از جمله ژاپن و کره جنوبی، تعریف کرد.
در این گزارش آمده است: جنگ اوکراین، نخست پرده‌ای آهنی و البته شاید موقت، میان کشورهای اتحادیه اروپا و اعضای ناتو از یک سو و روسیه و بلاروس از سوی دیگر کشید و در مرحله بعدی، برخلاف انتظار کرملین، این بحران به تقویت قابل توجه روابط کشورهای اروپایی و ناتو منجر شد.
اما آنگونه که جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا امیدوار است، روسیه امروز در عرصه بین المللی کشوری «مطرود» نیست. جنگ اوکراین موقعیت‌های تازه‌ای را ترسیم کرده است که چندان هم واضح و آشکار نیست.
بایدن که می‌خواست از این جنگ برای دفاع از رویکرد بلوک دموکراتیک خود در برابر بلوک اقتدارگرا استفاده کند، ناکام مانده است. تنها دموکراسی‌های همسو با موضع واشنگتن، کشورهایی هستند که مدل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مشابه آمریکا دارند و از میان آنها می‌توان کشورهای اروپایی، کانادا، ژاپن و کره جنوبی را نام برد. در این میان فلسطین اشغالی یک استثناست که به دلایل منطقه‌ای و راهبردی نمی‌خواهد در روابط خود با مسکو خللی ایجاد کند.
ناکامی غرب در همسو کردن همه کشورها علیه مسکو
بر پایه این گزارش، رئیس جمهوری آمریکا با دموکراسی‌های نوظهوری مواجه است که از محکوم کردن تهاجم روسیه به اوکراین امتناع کرده و به این ترتیب مهاجم و قربانی را در زمینه مسئولیت در موضعی برابر قرار می‌دهند. در این مورد می توان به هند اشاره کرد؛ «نارندرا مودی» در زمینه تسلیحات به شدت به روسیه وابسته است و نمی‌تواند در روابط خود با مسکو که نقش میانجی و متعادل‌کننده را در روابط پیچیده کشورش با پکن ایفا می‌کند، اخلال ایجاد کند. در همین زمینه می‌توان از مکزیک که با رئیس جمهوری‌اش «آندرس مانوئل لوپز اوبرادور» برای بایدن یک استثناء است، نام برد و البته کشورهای دیگری چون برزیل، اندونزی و آفریقای جنوبی که اتخاذ موضع محتاطانه خنثی بسنده کرده اند.
رادیو فرانسه نوشت: بنابراین در این بحران، همه این دموکراسی‌های نوظهور در جبهه اقتدارگرای حامی مسکو جای می‌گیرند که پکن در خط مقدم آن قرار دارد. این کشورها همچون کوبا، ونزوئلا، روسیه و ایران، هم‌زمان روسیه را به رعایت تمامیت ارضی فرامی خواندند.
بسیاری از کشورهای آفریقایی، بی اعتماد به واشنگتن و از سر وفاداری به دورانی که روسیه در شکا اتحاد جماهیر به آنان در مبارزه‌های ضداستعماری کمک می‌کرد، در جبهه حامیان مسکو قرار دارند. در این میان آنچه شگفت انگیز است، حمایت برخی کشورهای خاورمیانه همچون امارات متحده عربی و عربستان سعودی از روسیه به دلایل عمدتا اقتصادی است.
رادیو فرانسه نتیجه گرفت: روسیه به‌عنوان کشوری در جنگ، به نوعی از حمایت نیمی از جمعیت جهان بره‌مند است؛ این حمایت یا مستقیم است و یا در سایه محکوم نکردن اقدامات مسکو در اوکراین. به هر روی این میزان از حمایت کام غرب را تلخ کرده است.
به گزارش ایران اکونومیست، «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری روسیه روز ۲۱ فوریه/۲ اسفند ۱۴۰۰ با انتقاد از بی‌توجهی غرب به نگرانی‌های امنیتی مسکو، استقلال جمهوری‌های خلق دونتسک و لوهانتسک را در منطقه دونباس به رسمیت شناخت.
وی سه روز پس از آن نیز در ۵ اسفند/۲۴ فوریه آغاز «عملیات نظامی ویژه» علیه اوکراین را اعلام کرد و روابط پرتنش مسکو- کی‌یف به رویارویی نظامی تغییر وضعیت داد. درگیری ها در اوکراین همچنان ادامه دارد و سومین ماه خود را می گذراند.
