به گزارش ایران اکونومیست مهشاد ۹ فروردین سال ۷۵ متولد شد. او از سال ۹۵ به ایران اکونومیست آمد و از همان ابتدا کارش را با سرویس محیط زیست آغاز و آرام آرام در این سرویس جای خودش را باز کرد. متانت، روی گشاده و لبخند همیشگی از ویژگی مهشاد بود.
او در ایران اکونومیست در حوزه‌های مختلف محیط زیست از سازمان حفاظت محیط زیست گرفته تا سازمان جنگل‌ها و سازمان هواشناسی کار کرد و علاوه بر صدها خبری که تهیه کرد، گزارش‌های خوب و تاثیرگذاری نوشت.
به عنوان مثال پس از سیل ویرانگر سال ۹۸ نقش سدها در کنترل سیل بیش از حد پررنگ شد. در چنین شرایطی این خبرنگار ایران اکونومیست گزارشی نوشت و در آن در گفت و گو با کارشناسانی مانند علی سلاجقه - که اکنون بر صندلی ریاست سازمان حفاظت محیط زیست تکیه زده است - موضوع میزان نقش سدسازی در کنترل سیل و ذخیره آب را بررسی کرد.
یکی از گزارش‌های خوب مهشاد درباره قانون هوای پاک بود؛ قانونی که با وجود گذشت بیش از چهار سال از تصویب آن هنوز به‌درستی اجرا نشده است. مهشاد در گزارشش از دستگاه‌هایی نوشت که نه‌تنها اقدامی برای رفع آلودگی هوا انجام نداده‌اند بلکه قدم‌هایی علیه قانون هوای پاک برداشته‌اند.
یکی دیگر از کارهای ماندگار مهشاد در شرایطی نوشته شد که دی ماه سال ۹۹ آلودگی هوا شدت پیدا کرده بود و سازمان حفاظت محیط زیست مازوت‌سوزی در برخی نیروگاه‌ها را انکار می‌کرد، این خبرنگار ایران اکونومیست با پیگیری فراوان توانست تایید مصرف این سوخت خطرناک را در برخی نقاط کشور از سازمان محیط زیست بگیرد.
سال گذشته یکی از موضوعات داغ حوزه منابع طبیعی مالکیت شخصی بخشی از جنگل‌های آق مشهد بود. در این شرایط دختر سبز ایران اکونومیست به سراغ رضا افلاطونی - مدیرکل دفتر حقوقی سازمان جنگل‌ها - رفت و در گفت و گو با او ابعاد مختلف این موضوع بررسی شد. در این مصاحبه افلاطونی از رییسی - که آن موقع رییس قوه قضاییه بود - خواست که به این پرونده ورود کند.
بهمن سال ۹۹ بیش از ۲۰۰۰ بال پرنده مهاجر در تالاب میانکاله به خاک افتادند و تصاویر ناراحت‌کننده‌ای از این اتفاق منتشر می‌شد. سازمان دامپزشکی علت این اتفاق را تولید سم بوتولیسم در میانکاله عنوان کرد. در این شرایط مهشاد با حر منصوری عبدالملکی - فعال محیط زیست و مسئول تشکل زیست محیطی دیده‌بان در مازندران - گفت و گو و این نظر سازمان دامپزشکی را بررسی کرد.
سال گذشته که آتش به جان منطقه حفاظت شده «خائیز» افتاده بود. مهشاد گزارشی نوشت و در از تقابل دستان خالی با شعله‌های سرکش و ناهماهنگی‌ها برای اطفای به موقع آتش نوشت. در این گزارش از اقدامات مسوولان دولتی تا کمبود امکانات برای خاموش کردن حریق گفت.
مهشاد در حوزه هواشناسی و موضوعات مرتبط با آن نیز کار می‌کرد و چندین بار در گفت و گو با مسوولان سازمان هواشناسی از کم آبی و ضرورت مصرف بهینه نوشت. به عنوان نمونه خرداد امسال مصاحبه‌ای انجام داد که با تیتر بدون تعارف هشدار می دهیم آب نیست، روی سایت ایران اکونومیست رفت.
حق‌آبه تالاب‌ها از جمله دریاچه ارومیه همواره یکی از موضوعاتی بود که دختر سبز ایران اکونومیست پیگیری می‌کرد. در شرایطی که در ماه‌های ابتدایی سال جاری وزارت نیرو از پرداخت حق‌آبه دریاچه ارومیه - که با صرف اعتبارات زیاد احیا شده - خودداری می‌کرد، مهشاد در گفت و گو با مسعود تجریشی - مدیر دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه – از تبعات پرداخت نشدن این حق‌آبه نوشت.
آخرین مصاحبه تفصیلی مهشاد هم با همین مسوول بود؛ مسوولی که مانند رییس خود – عیسی کلانتری – بعد از واژگونی اتوبوس خبرنگاران که منجر به فوت مهشاد و ریحانه یاسینی – خبرنگار ایرنا – و وارد شدن صدمات جسمی و روحی به ۲۱ خبرنگار و عکاس دیگر در جریان بازدید از پروژه‌های احیای دریاچه ارومیه شد، حاضر به استعفا نشد و همچنان به عنوان معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست مشغول به کار است.
حادثه تلخ واژگونی اتوبوس خبرنگاران ۲ تیرماه سال گذشته رخ داد و پرونده این حادثه و برخورد با مسببان آن تاکنون به نتیجه نرسیده است. در شرایطی که دو خانواده و جامعه رسانه‌ای داغدار است اما در مراحلی از پرونده تصمیمات اتخاذ شده بعد از جنجال‌های رسانه‌ای به وکلای اولیای دم و خبرنگاران ابلاغ شده که از جمله آن‌ها تبرئه سه مدیر دولتی است. با این حال امیدواریم که مقصران وقوع چنین اتفاق تلخی به سزای اهمال‌کاری خود برسند تا مگر مرهمی بر قلب داغ‌دیدگان و آسیب‌دیدگان باشد.
انتهای پیام
