به گزارش ایران اکونومیست، نفت آبادان در سال ۱۴۰۰ پس از یک پایان نه چندان خوب در لیگ بیستم، لیگ بیست و یکم را نیز عجیب و غریب آغاز کرد. این تیم همانند فصل‌های گذشته بازهم به دلیل نامشخص بودن چگونگی تیم‌داری به دلیل بی‌پولی و مشخص نبودن بودجه باشگاه، تقریبا دقیقه ۹۰ و با تغییر در راس باشگاه، کادرفنی و جدایی چند بازیکن، برای حضور در لیگ آماده شد. هدایت نفت به منصوریان سپرده شد و این تیم در سه هفته ابتدایی در نبود سرمربی خود که به کرونا مبتلا شده بود و البته محروم نیز بود، به سه شکست رسید. شکست‌هایی که منجر به تغییرات در راس کادرفنی نشد و نفت با منصوریان به امید رقم خوردن روزهای بهتر ادامه داد.
نفت که همچنان با قانون سخت‌گیرانه مجلس در سال ۸۶ مبنی بر منع کمک مالی دستگاه‌های دولتی به بخش حرفه‌ای فوتبال دست و پنجه نرم می‌کرد، به دلیل بی پولی و عدم پرداختی به بازیکنان خود در نیم فصل اول با اعتصاب بازیکنان خود نیز مواجه شد، اعتصاب هایی که منجر به از دست رفتن فرصت خوبِ جام حذفی برای رسیدن آن‌ها به جام شد. نفتی‌ها به خرم آباد نرفتند و باشگاه تیم امید خود را فرستاد و شکست خوردند و کنار رفتند.
اما در ادامه اگرچه بخش جزیی از مطالبات نفتی‌ها، پرداخت شد اما بازیکنان و منصوریان همچنان به شرایط گله‌مند بودند ولی در همین روزهای بی‌پولی و بی‌امکاناتی، نفتی ها هم خوب بازی می کردند و هم خوب امتیاز می گرفتند. شاگردان منصوریان چراغ خاموش، پله پله پیش آمدند و در روزهایی که تیم‌های مدعی، پول دار و با سابقه لیگ در نتیجه گیری ناموفق بودند، با کسب امتیازات لازم خود را به میانه‌های جدول رساندند.
آبادانی‌ها در سال ۱۴۰۰ باوجود بردهای خوبی که کسب کردند، پیروزی در یک بازی به آن‌ها خیلی چسبید؛ برد مقابل پرسپولیس که هواداران این تیم را ساعت‌ها به خیابان کشاند و به پایکوبی پرداختند.
نفت در سال ۱۴۰۰ بالا و پایین بسیار داشت اما این تیم هر چه به روزهای پایانی سال نزدیک‌تر شد، بهتر و منسجم‌تر ظاهر شد. بنزین سبز (بازیکنان جوان) تیم منصوریان، باانگیزه‌تر از قبل کار کرد تا جایی که نفت به یک رقیب سر سخت برای رقبا تبدیل شد. نفت با عملکردی که دارد، امیدوار است پایان خوشی در لیگ بیست و یکم داشته باشد.
