«در جریان بازی هفته پانزدهم پرسپولیس در لیگ برتر برابر فجرسپاسی، یحیی گل‌محمدی در دقیقه ۸۱ تصمیم گرفت یک بازیکن جوان و ناشناخته به اسم محمد عمری را وارد زمین کند. عمری قامت کوتاهی دارد، وینگر و مهاجم است و در همان دقایق کوتاه هم نشان داد کار با توپ را بلد است. فارغ از این که این بازیکن در آینده موفق خواهد شد یا نه، نکته جالب به حجم واکنش‌ها در این مورد مربوط می‌شد؛ جایی که یک موج خبری بزرگ در مورد جوان‌گرایی در پرسپولیس راه افتاد و بعضا از این اتفاق، به نام رویدادی تاریخی یاد کردند. به طور کلی به نظر می‌رسد یک سوءتفاهم بزرگ در مورد کلمه «جوانی» در فوتبال ایران وجود دارد و این مساله کار را به جایی رسانده که ۹ دقیقه حضور یک بازیکن ۲۱ ساله در زمین مسابقه، تیتر اول رسانه‌های مختلف می‌شود! دست یحیی و بقیه مربیانی که جسارت دارند و به بازیکنان کم‌سال‌تر بازی می‌دهند درد نکند اما اعتماد به یک بازیکن ۲۱ ساله واقعا این‌قدرها هم شوق و ذوق ندارد.
۲۱ سال در فوتبال اصلا سن کمی نیست. برای این که این موضوع روشن‌تر شود، می‌توان از چند مثال استفاده کرد. در حال حاضر ارلینگ هالند، مهاجم دورتموند که از بهترین‌های فوتبال جهان و جزو اهداف ممتاز نقل‌وانتقالاتی به شمار می‌آید، دقیقا ۲۱ ساله است. هالند در دو فصل اخیر بیش از ۷۰ گل برای دورتموند به ثمر رسانده است. کیلیان امباپه که امروز ۲۳ ساله است، موقع قهرمانی در جام جهانی با فرانسه، یک سال از عمری کوچک‌تر بود! پدری که امروز ستون بارسلونا و تیم ملی اسپانیا به شمار می‌آید فقط ۱۹ سال دارد و لیونل مسی در ۲۱ سالگی صاحب توپ طلا شده بود.
صد البته برای فوتبالی که در آن شیمبای ۳۸ساله جزو گلزنان برتر است، حضور یک بازیکن ۲۱ساله در زمین اتفاق بزرگی به شمار می‌آید اما واقعا لازم است زودتر و بیشتر به جوانان بها داده شود. سنی که ما در ایران «جوانی» می‌خوانیم، در اروپا موعد پختگی فوتبالیست‌هاست.»
دنیای اقتصاد
