ممکن است به دلیل جراحت‌های زیادی که برای ایثارگران در دوران دفاع مقدس رخ داده است، در زمانه پس از جنگ دچار جراحت‌های بیشتری شوند که این موضوع باعث افزایش درصد جانبازی آن‌ها بر اساس قانون می‌شود.
مثلا ایثارگری در جنگ ۲۰ درصد جانبازی برای او تعیین شده است، اما در دوران پس از جنگ بواسطه جراحت‌ها و آسیب‌های جانبازی، دچار عوارضی مانند مشکل روحی و روانی، نارسایی کلیوی، تنگی نفس و نظایر آن می‌شود. جانباز طبق قانون در این حالت می‌تواند از درصد بیشتری برخوردار شود.
بر اساس آیین نامه کمیسیون پزشکی بنیاد برای افزایش درصد جانبازی دو روش وجود دارد. روش اول به اینگونه است که جانباز احساس می‌کند مجروحیت جدیدی به او اضافه شده و در نتیجه درصد جانبازی وی افزایش یافته است. بر این اساس جانباز مدارک پزشکی جدید خود را ارائه و در کمیسیون احراز، مورد بررسی قرار می‌گیرد. در صورت تأیید موضوع به عنوان ضایعه جدید جانبازی به کمیسیون پزشکی برای تعیین درصد اعلام می‌شود.
روش دوم به این شکل که جانباز پس از مدت‌ها احساس کند که عوارض مجروحیت وی افزایش یافته است. به عنوان نمونه جانباز شیمیایی بوده، ولی ریه‌اش درگذشته کمتر او را به سختی تنفسی آزار داده است و اکنون وضعیت بدتری پیدا کرده که در این صورت جانباز با مراجعه به بنیاد استان مدارک خود را تکمیل و درصد جانبازی با نظر پزشکان و کمیسیون افزایش یا ثابت خواهد ماند؛ بنابراین ایثارگرانی که در جریان تکوین و شکوفایی انقلاب اسلامی و حفظ و حراست از دستاورد‌های ارزشمند آن از تعرض و تجاوز عوامل داخلی و خارجی و هرگونه حوادث مستقیم ناشی از آن‌ها به اختلالات و نقصان‌های عارضی جسمی و روانی دچار شده یا بشوند و در نتیجه روند زندگی فردی و اجتماعی آن‌ها با محدودیت‌هایی مواجه شوند، جانباز محسوب شده و بر اساس قانون می‌تواند از شرایط و تسهیلات جانبازی استفاده کنند.
بر اساس بند ۱ ماده ۳ آیین‌نامه اجرایی درصد جانبازی، داشتن صورت سانحه معتبر از یگان مربوط مبنی بر مجروحیت یا مصدومیت فرد در منطقه حادثه، شامل مشخصات فردی، نوع حادثه، محل و انواع جراحت و زمان مجروحیت (طبق فرم مشخص و واحد) الزامی است. طبق بنده ۲ همین ماده، وجود مدارک درمانی معتبر همزمان با وقوع حادثه منجر به مجروحیت هم جزء مدارکی به حساب می‌آید که طبق قانون نیاز است.
