عباس آرگون ادامه داد: اما، در بازار انحصاری مصرف‌کنندگان از سر ناچاری اقدام به خرید کالا می‌کنند.
به گفته وی، چنین شرایطی را در حال حاضر در بازار خودروی ایران شاهد هستیم؛ امکان واردات وجود ندارد و در نتیجه خبری از کیفیت نیست. چون، چنین وضعی در این بازار حاکم است، پس دولت هم به سمت قیمت‌گذاری حرکت می‌کند و باز بیشتر این موضوع لطمه می‌بیند.
آرگون افزود: اگر بازار آزاد باشد؛ هم تولیدکننده داخلی می‌تواند تولیدات خود را در بازار داخلی بفروشد و صادر کند و هم واردکننده امکان فعالیت دارد. با ایجاد این تعامل است که ارتقای کیفیت، افزایش بهره‌وری و مدیریت قیمت تمام‌شده محصولات اتفاق می‌افتد.
به گفته این فعال اقتصادی، پدیده «انحصار» امر پسندیده‌ای نیست، چون بدون مقوله رقابت در بازار نمی‌توان انتظار رشد و نمو بنگاه‌ها و شرکت‌های اقتصادی را داشت.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران با بیان اینکه ارتباط با برندها و شرکت‌های خارجی باید مدیریت شود، اظهار کرد: یعنی می‌توان از دانش و تکنولوژی برندهای خارجی معتبر استفاده کرد. اگر هر کالایی چه خودرو و چه لوازم خانگی، دارای کیفیت مناسبی باشد، قطعا مصرف‌کننده به سمت خرید کالای غیر ایرانی نمی‌رود. برای مثال، آیا ایرانی‌ها فرش خارجی می‌خرند؟ پس ما باید به سمت ارتقای کیفیت برویم.
ما از دیرباز در برخی صنایع مثل صنایع دستی و فرش صاحب برند و جایگاه ویژه‌ای در دنیا هستیم، در سایر بخش‌ها هم با توجه به این موضوع که دارای مزیت نسبی یا رقابتی هستیم یا نه؛ می‌توانیم به جایگاه مناسبی دست پیدا کنیم.
در بخش‌هایی که دارای مزیت رقابتی در کشور هستیم، لازم است سرمایه‌گذاری را توسعه بخشیم و اشتغال ایجاد کنیم. در مقابل، در بخش‌هایی که دارای مزیت نیستیم، می‌توانیم به واردات کالا اقدام کنیم.
آرگون با اشاره به اینکه الان در بیش از ۶۰ درصد تجارتی که در دنیا انجام می‌شود، مبادله کالاهای واسطه‌ای صورت می‌گیرد نه کالاهای نهایی، در این باره افزود: قرار نیست ما تمام قطعات یک کالا را در داخل تولید کنیم و این موضوع چه در صنعت لوازم خانگی و چه در صنعت خودرو صدق می‌کند. شاید بتوانیم به صورت ۱۰۰درصدی یک کالا را که در آن مزیت نداریم، در داخل تولید کنیم، اما این کالا دیگر صرفه اقتصادی برای ما نخواهد داشت.
در ضمن، ما باید حق انتخاب به مصرف‌کنندگان بدهیم تا کالاهای مورد نظرشان را مطابق با سلیقه و ذائقه‌شان خریداری کنند.
آرگون با تاکید بر این مطلب که اداره دستوری اقتصاد جوابگو نیست، گفت: اقتصاد، بازار و تجارت باید مبتنی بر آزادی عمل باشد. به جای اینکه واردات را ممنوع کنیم، باید ارتقای بهره‌وری، کارایی و کیفیت بدهیم. در چنین شرایطی خود مصرف‌کنندگان، محصولات ایرانی را انتخاب می‌کنند، مانند همان مثالی که درباره‌ی فرش مطرح شد.
وی ادامه داد: آیا یک خانواده می‌تواند تمام نیازهایش را برطرف کند؟ اعضای خانواده باید یکسری قابلیت‌های شخصی را ارائه کنند و برخی احتیاجات‌شان را بخرند؛ این موضوع درباره یک کشور هم صدق می‌کند. کشور ما در بعضی بخش‌ها مثل نفت، گاز، پتروشیمی، معدن، گردشگری و … دارای مزیت است و می‌تواند کالاهای تولید شده را صادر کند، اما در بعضی بخش‌های دیگر اینگونه نیست. شاید در بخش‌هایی که دارای مزیت نیستیم، بتوانیم تولید کنیم اما موضوع بهای تمام شده است.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران تاکید کرد: بخش تولید نیازمند بسترسازی و حمایت است؛ به شعار نیاز ندارد! یعنی گفتار و کردار باید یکی باشند. اگر سری به اظهارات مسئولان اقتصادی در دهه‌های گذشته بزنیم، می‌بینیم که آنها هم همین وعده‌هایی که امروز سر داده می‌شود، را مطرح می‌کردند و تفاوتی وجود ندارد. بنابراین، باید مکانیزمی برای عملیاتی‌شدن وعده‌ها طراحی شود.
آرگون در پایان، گفت: فکر می‌کنم در پایان عمر هر دولتی باید دید کدام اظهارات و شعارهایی که افراد در قامت وزیر یا هر سمت دیگری در ابتدای کار مطرح کردند، به مرحله اجرا رسیده و نتیجه داده است.
طرح‌ها و برنامه‌هایی مثل افزایش تولید، توسعه صادرات به کشورهای همسایه یا غیره که نمونه آن در طرح ملی لوازم خانگی نیز آمده است، قبلا هم مطرح شده‌اند، باید دید کدام یک و در چه بازه زمانی به اجرا در خواهند آمد و مردم نتیجه آنها را به چشم خواهند دید.
